31 พฤษภาคม 2547 11:53 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ลองแปลเพลงนี้ไว้นานแล้วค่ะ ตั้งใจว่า จะเอามาโพสท์ให้อ่านกัน แต่ด้วยความที่ไม่มีเวลาว่างเลย ต้องทำงานตลอด ไม่ได้กลับบ้านเลย คิดถึงเพื่อนๆ ที่นี่มาก วันนี้ พอมีเวลา ได้หายใจหายคอ เลยเอามาโพสท์ไว้ให้อ่านกัน
แก้คิดถึงไปพลางๆค่ะ
=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*==*
Take me to your heart - - บทเพลงของคนอารมณ์เหงา
Hiding from the rain and snow
Trying to forget but I wont let go
Looking at a crowded street
Listening to my own heart beat
So many people all around the world
Tell me where do I find someone like you girl
(Chorus)
Take me to your heart take me to your soul
Give me your hand before Im old
Show me what love is - havent got a clue
Show me that wonders can be true
They say nothing lasts forever
Were only here today
Love is now or never
Bring me far away
Take me to your heart take me to your soul
Give me your hand and hold me
Show me what love is - be my guiding star
Its easy take me to your heart
Standing on a mountain high
Looking at the moon through a clear blue sky
I should go and see some friends
But they dont really comprehend
Dont need too much talking without saying anything
All I need is someone who makes me wanna sing
*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*
หนีหน้ามาจากพายุฝน ฟ้ากระหน่ำ
อยากลบลืมความเจ็บช้ำและหม่นเหงา
มองไปไกลสุดสายตาบนถนนสีเทา
ผู้คนปะปนคละเคล้า - - ยินเพียงเสียงใจเราเต้นแผ่วชา
บนโลกใบนี้ มีผู้คนนับล้าน
บอกฉันทีว่าทำอย่างไรจะพบพาน เธอ ที่ฉันเฝ้าตามหา
คนคนนึงที่เข้าใจที่เคยฝันไว้เสมอมา
บอกฉันทีเถิดหนา เธออยู่หนใด
โปรดมารับฉันไปสู่กลางใจเธอด้วย
ก่อนชีวิตฉันจะมอดม้วยเราจะได้พบกันไหม
ถ้าได้ยินแล้ว โปรดนำคำรักแผ่วๆ มากระซิบที่ใจ
ปลดปล่อยฉันจากการสงสัย ว่ารักมหัศจรรย์อย่างไร เสียที
ใครหลายคนว่าไว้. ไม่มีสิ่งใดเป็นนิรันดร์
ชีวิตที่ยังหายใจนั้นเป็นของวันนี้
ฉันจึงอยากมีความรักมาทายทักเสียที
ดีกว่าไม่เคยรู้รสรักนี้ตลอดไป
โปรดรับฉันเข้าไปกลางใจ.ในชีวิต
ยื่นมือมาในค่ำคืนมืดมิด เหมือนดาวกระจ่างใส
นำทางฉันสัมผัสมือกัน แล้วเดินไป
ฉุดฉันให้หลุดพ้นจากความเหงาใจวันนี้ที
ยืนอยู่บนยอดผาสูงตามลำพัง ฉันหนาว
มองพระจันทร์ มองฟ้าเศร้า เหงาเหลือที่
ฉันอาจต้องออกไปหาเพื่อนสักคนเพื่อปรับทุกข์ที่มี
แต่น่าเศร้า ที่ไม่เคยมีใครพูดจาพาทีได้อย่างเข้าใจ
ไม่ต้องการ บทสนทนาอันพร่ำเพรื่อ
บางทีฉันเองก็เบื่อที่จะสื่อสารความอ่อนไหว
แค่อยากได้ใครสักคนนั่งสบตาพูดภาษาใจ
คนที่ทำให้ฉันอ่อนไหว พอจะร้องออกมาเป็นเพลงใจชื่อเพลงรัก
*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=*=
เอาล่ะค่ะ สืบเนื่องจากที่คุณพันดาว เค้าช่วยให้ความร่วมมือมา เลยขอเพิ่มเติมว่า ใครอยากฟังเพลงนี้ ให้เค้าไปหาฟังได้ ที่นี่นะคะ
http://music.kapook.com/newmusicstation/play.php?id=2430
****งานนี้ ขอบพระคุณพันดาว เพื่อนเลิฟ เป็นอย่างยิ่ง ******
24 พฤษภาคม 2547 13:36 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ฉันก็แค่ผู้หญิงขี้น้อยใจคนหนึ่ง
เก่งเรื่องเอาแต่ใจขี้หึง ก็เท่านั้น
ทำอะไรก็ไม่เข้าท่าต้องมาคอยดุว่า ทุกวัน
ชอบเอาชนะ ดื้อรั้น ไม่ลงให้ใคร
ก็ไม่เห็นฉันจะมีดีสักครั้งในสายตา
เทียบกับใคร คนอื่นก็ดีกว่า ฉันน่ะไม่ไหว
เข้าข้างคนอื่นทุกที เค้าถูก เค้าดี เค้าน่าเห็นใจ
ส่วนฉัน แค่เด็กที่ไม่ทันผู้ใหญ่ - - ไม่รู้เรื่องอะไร ในสังคมเธอ
ไม่ง้อก็ได้ ก็แค่เด็กนิสัยเสียคนหนึ่ง
ที่โลกไม่เคยเอ่ยถึง - - ไม่เป็นอย่างนางในฝัน ที่ใครๆ พร่ำเพ้อ
หลบมาเดินเหงาๆ กอดตัวเองเศร้าๆ ไร้เงาเธอ
วันนี้ฉันรู้แล้ว ว่าความจริง กับความฝันเพ้อๆ มันห่างกันไกล
ไม่อยากมีแล้วความรัก .-*-.-*-.ฉันอยากหยุดฝัน
เด็กที่ไร้สิทธิ ไร้เสียง ไม่สำคัญ ฉันเป็นได้แค่นั้นใช่ไหม
จะปล่อยมือเธอ จะอยู่ห่าง จะไม่มานั่งกวนใจ
ขอโทษสำหรับการเอาใจใส่ กับความรักที่ให้ไป..ที่ไม่ สำคัญ
12 พฤษภาคม 2547 22:47 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
มาถึงรสสุดท้ายกันแล้วนะคะ รสขม
ตามสัญญา ที่ว่า จะเอาแบบ เศร้า จนเข้าไส้
หมดบทนี้ คงต้องอำลา ชุด ไตรภาคแห่งวสันตฤดูไปก่อน แล้วพบกันใหม่ นะคะ
นั่งรถทัวร์มาไกล ...ใกล้...สายฝน
ปิดหน้าต่างตลอด เพราะกลัวสายฝนร่วงหล่น จะเปียกหน้า
ชื้นพอแล้วที่สองแก้ม...รื้นน้ำตา
หนาวพอแล้ว ไม่อยากให้สายฝนร่วงหล่นมาเปียกเปื้อนใจ
ยังไม่เข้มแข็ง พอจะอยู่ได้คนเดียว
กับฤดูฝนแรก ที่ชีวิตต้องโดดเดี่ยว โดยไม่มีเธอเคียงใกล้
เคยชินมานาน...กับการมีเธอ...เอาใจ
เธอก็รู้นี่นา ฉันนอนคนเดียวไม่ได้ ถ้าฟ้าร้องเสียงดัง
ยังคิดถึงนะ ...แม้หัวใจเธอเป็นของคนอื่นไปแล้ว
แม้ฉันทำได้แค่ หลบมากับหัวใจแผ่วๆ ...ที่เต็มไปด้วยความหลัง
ฉันกลัวแค่ไหน...แล้วใคร จะสนใจฟัง
มีแต่ความปวดร้าวที่ล้นหลั่ง ไร้ที่ไป
นึกถึง วันที่ปุเลงๆไปกับเธอทุกที่
มือสะพายเป้ ...นั่งรถทัวร์กันสองคนแบบนี้ ฉันนั่งซบไหล่
เธอร้องเพลงนักเดินทาง....กล่อมหัวใจ
ฉันยิ้ม......อิ่มเอมใจ....ฟ้าร้องเสียงดังแค่ไหน ...ฉันไม่กลัว
ฤดูฝนคราวนี้....ไม่เหมือนคราวก่อน
มีเพียงฉัน นั่งซุกตัว หลบภาพร้าวรอน ที่หลอกหลอนไปทั่ว
ที่นั่งข้างๆฉัน ว่างเปล่า...เดินทางลำพังมาเก็บภาพวันเก่า...เหงา...กลัว
ย่ำสายฝนเก็บภาพความรักเก่าๆ....ที่ตกหล่นไปทั่ว...
.....เก็บไว้ใช้ปิดรูรั่วๆของหัวใจ
(ไม่ให้ฝนมันหยดลงมาเปื้อนใจฉันยังไงล่ะ......)
..........สวัสดี ค่ะ ............
12 พฤษภาคม 2547 03:10 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
วันนี้....ตามสัญญาค่ะ เอารสที่ 2 แห่ง วสันตฤดูมาฝาก....
รสนี้ ชื่อ .....รสหวาน...ปานน้ำผึ้งค่ะ.....
เสียดายจัง คนที่ถูกเขียนถึง คงยังไม่มีเวลาได้เข้ามาอ่าน
เคยนั่งเหงา ....ในวันฝนตก ที่บ้านหลังก่อน
วันที่ยังไร้เงาคนอาทรเคียงใกล้
ฝนตกเปาะแปะ...ลงมา....ทีไร
พาฉันไปสู่นิทานเรื่องเก่า ชื่อเหงาใจ ทุกที
อีกวันที่ย้ายมาอยู่บ้านหลังใหม่
สายฝนยังตามรบรากับหัวใจ...จนเหงาเหลือที่
วันที่เรายังไม่รู้จัก ใจฉันยังไร้รัก มาแรมปี
คนเหงา ยังนั่งจับเจ่า นับสายฝนถี่ ปนเสียงถอนใจ
วันนี้ บ้านใหม่ หลังนี้ที่อยู่มานาน
ฝนตก....ยังเหงา...แต่ไม่ร้าวราน แล้ว...รู้ไหม
เหงาบ้าง เพราะไม่เจอหน้า แต่รู้ว่า ...คิดถึงเธอเมื่อใด
คำว่ารัก จะถูกเขียนขึ้นที่ใจ....ได้ทุกที
ตั้งแต่มีเธอ....ตั้งแต่ มีรัก
ฤดูไหนมาทายทัก...ความเหงาก็ไม่เคยเปลี่ยนสี
ความเหงาเป็นสีชมพู...ยังเหงาอยู่...แต่เหงาแล้วดี
ยิ่งคิดถึง ยิ่งเหงา แต่จะกี่คิดถึง กี่เหงา เชื่อไหมคนดี...ให้เธอคนเดียว
ฤดูร้อน จะร้อน ก็ร้อนรัก
ฤดูฝนมาทายทัก.....ฉันยิ้มให้กับต้นไม้ ที่ผลิใบเขียว
ฤดูหนาวมาเยือน..ก็อบอุ่น จนเหมือน ไม่ได้อยู่คนเดียว
สรุปเลยแล้วกันนะ ว่ารักเธอนะ รักเธอคนเดียว ทุกฤดู
*********หน้าฝน......ไปไหนมาไหน ก็อย่าลืมพกร่ม กันด้วยนะคะ
เดี๋ยวเปียก แล้วจะเป็นหวัด แย่เลย......เป็นห่วงค่ะ
พรุ่งนี้ อย่าลืมตามมาอ่าน รสที่ 3 นะคะ รับรอง ว่าเศร้าเข้าไส้ (ขอยืมคำพี่ชัยชนะมาใช้ เพราะรสสุดท้าย เป็นรสขมค่ะ.....รับรอง งานนี้ มีหลั่งน้ำตา อิอิ ***********
11 พฤษภาคม 2547 04:03 น.
ถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
ใกล้หน้าฝนแล้ว มีกลอนชุด...ไตรภาค.แห่ง วสันตฤดู มาฝากค่ะ จะรวม 3 รสแห่งรัก....รสนี้เป็นรสแรก....
รส..หวาน ซ่อนเปรี้ยว....ชื่อบทแห่งความคิดถึงคิดถึงค่ะ
คิดถึงผู้ชายที่ร้องเพลงรักได้อบอุ่น
อ้อมกอดของคุณ....หวานละมุน....ยังจำได้
คุณเป็นคนเขียนความรักได้ซึ้งที่สุด...บนหน้ากระดาษหัวใจ
เป็นคนแต้มสีสันสดใส....สด..มากที่สุดเท่าที่หัวใจเคยมีมา
คิดถึงสายฝน....คิดถึงวันนั้น ที่คุณยังอยู่ด้วย
ที่สองมือเราต่างช่วย นับเม็ดฝน....บนฟ้า
รู้นะว่าไม่มีวัน นับครบได้....แต่ มันก็ทำให้เราลืมเวลา
สุขใจ เมื่อได้สบตา....เมื่อมีคนให้พูดจา...ภาษาหัวใจ
สายฝนไม่เคยหนาวตราบที่เราเคียงคู่
แม้วันนี้คุณไม่อยู่...สายฝนก็ยังเม็ดใส
ไม่ได้พูดมานานแล้ว ภาษาหัวใจ...ไม่ว่า กับใคร
แต่ถามตัวเอง ก็ยังตอบว่ารอได้....จนกว่าคุณจะมา
คุณไม่อยู่ที่นี่ หัวใจ มันไม่เคยร้องเพลงรักเพลงไหน
ฤดูฝนผ่านมาคราใด....หัวใจยังถามหา
นี่ก็ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วนะ หน้าฝน...เดือนพฤษภา
อีกไม่กี่ฝนแล้วนะที่จะพบหน้า....เพลงรักเก่าๆ เริ่มแว่วมา...แล้วนะใจ
*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*
**บทนี้ให้กำลังใจสำหรับ คนที่กำลังรอคอยค่ะ ไม่ว่าจะรอคอยใครสักคนอยู่ ขอให้เค้ากลับมาไวๆ อ้อ !!สำหรับ วา รอหน้าฝนอยู่ค่ะ แม้หน้าฝน จะนำมาซึ่งบรรยากาศเหงาๆ แต่ ก็โรแมนติค ใช่น้อยอยู่เมื่อไหร่....ฉะนั้น มารอฟังเพลงรัก อันโรแมนติค แห่งวสันตฤดู พร้อมกันดีกว่าค่ะ **
หน้าส่วนตัว
2260
Calendar
Lovers
1 คน เลิฟถนนสายเก่า รองเท้าคู่เดิม
