26 กันยายน 2548 15:13 น.
ทัดหทัย
เพียงแผ่วพรมลมเอยรำเพยผ่าน
อ้อไกวก้านโบกกอล้อแดดสาย
แมลงปอตัวหนึ่งซึ่งเดียวดาย
เกาะบนปลายกลีบสล้างบัวกลางบึง
จมว้าเหว่วาดฝันคอยวันหวาน
วันบัวบานต่อหน้าคงมาถึง
แล้ว ณ ห้วงเสน่หาอันตราตรึง
จะเป็นผึ้งเพียรเคล้าเฝ้าเคลียคลอ
แต่สำหรับตอนนี้ที่ทำได้
เพียงแลลมลูบไล้เรียวใบอ้อ
ทุกนาทีที่ผ่านกับการรอ
ทำไมหนอเนิ่นนานเกินทานทน
ยังผ่านพรมลมเอยรำเพยแผ่ว
พัดวี่แววความรักมาสักหน
ขาดไออุ่นอ้อมใจใครเปรอปรน
อ้างว้างจนต้องสะอื้นกลืนน้ำตา
24 กันยายน 2548 10:33 น.
ทัดหทัย
คือเช้าชื่นชุ่มฉ่ำด้วยน้ำค้าง
ขอบฟ้าสางขลิบแสงแต่งแต้มสี
หลังอ้อมกอดแห่งกันมอบฝันดี
ผ่านคืนที่ความรักถักสายใย
เป็นเช้าที่มีเพื่อความเชื่อมั่น
เบื้องหน้านั้นอนาคตสวยสดใส
เราสองคนหลอมวิญญาณผสานใจ
ก้าวเคียงไหล่เคียงบ่าร่วมฝ่าฟัน
จบอดีตเดียวดายคลายหงอยเหงา
เลิกซึมเศร้าลบโศกสู่โลกฝัน
อุ่นเสมอแม้ระหว่างต้องห่างกัน
มีเธอนั้นให้คิดถึงซาบซึ้งทรวง
คือเช้าชื่นชุ่มฉ่ำด้วยคำหวาน
เสกวิมานเมืองแมนเย้ยแดนสรวง
นับจากนี้มีความรักให้ตักตวง
แม้กาลล่วงแต่รักมั่นนิรันดร์กาล
22 กันยายน 2548 20:34 น.
ทัดหทัย
คือหัวใจสีชมพู ... ที่บังเอิญได้รู้จัก
อ่อนหวานนัก ... ทุกครั้งที่เอื้อนเอ่ยเผยทีท่า
จนดอกรักผลิบานอีกแล้ว ... กลางแววตา
เพียงแต่ยังไม่กล้าที่จะบอกเธอ ...
คือความสวยสดใส ... ของท้องฟ้า
ที่หัวใจฉัน ... โหยหา ... มันมาเสมอ
แล้ววันที่ฟ้าสีฟ้าใส ... ก็มีมาให้พบเจอ
จนฉันเผลอเอื้อมมือคว้า ... แต่ทว่าช่างแสนไกล
คือดอกไม้สีม่วง .. ช่วงเบ่งบาน
ที่ผสมผสาน ... สีฟ้ากับสีชมพูเอาไว้
กลายเป็นความปรารถนาดีและห่วงใย ...
อยากเห็นเธอเก็บมันเอาไว้ ... กลางใจเธอ ...
....................................
หน้าส่วนตัว
1593
