26 พฤศจิกายน 2548 09:44 น.
ทัดหทัย
เช้าวันที่มีหมอกเคลียดอกไม้
ทุกลมไล้ราวมีดมากรีดผิว
ต้นลมแล้งระย้าช่อล้อลมปลิว
เรียงเป็นทิวทักทายริมรายทาง
คือว้าเหว่แห่งวันอันเหน็บหนาว
บนช่วงก้าวที่ไร้ใครเคียงข้าง
คิดถึงคนเคยปลอบใจบอบบาง
บัดนี้ห่างเกินหวงแม้ห่วงใย
น้ำค้างพรมลมพลิ้วก็หวิวหวาด
จนมิอาจสะกดกลั้นความหวั่นไหว
อยู่ปลายโลกโศกรุมสุมหัวใจ
สะอื้นไห้ทุกคราวลมหนาวเยือน
กี่ปีแล้วหนอเราต้องเหงาหงอย
น้ำตาปรอยมาแต้มจนแก้มเปื้อน
กับคืนวันอ้างว้างรักลางเลือน
ฝันก็เฝื่อนยิ้มก็ฝืนกล้ำกลืนทน
เช้าวันนี้หมอกหนากว่าวันอื่น
น้ำค้างชื้นจนฉ่ำเหมือนน้ำฝน
เป็นเช้าที่หัวใจใครหนึ่งคน
ทั้งมืดมนทุกข์ตรมจมน้ำตา
22 พฤศจิกายน 2548 12:30 น.
ทัดหทัย
จนปากกาหนึ่งด้ามหมดน้ำหมึก
แค่บันทึกความรักได้สักเสี้ยว
โดยรักนี้มีเสนอเธอคนเดียว
คอยเธอเหลียวมาอ่านพอผ่านตา
บอกให้เธอตระหนักว่ารักมาก
จริงใจจากหัวใจคนไร้ค่า
และอยากขอแค่เศษความเวทนา
จากนางฟ้าผู้สถิตเหนือจิตใจ
บรรทัดท้ายบันทึกหมึกเปลี่ยนสี
อาจเทวีอ่านเจอเผลอสงสัย
จึงต้องแจงสาเหตุตามเลศนัย
ความเป็นมาเป็นไป...ฟังให้ดี
พอหมึกหมดกระทันหันทิ้งฝันค้าง
ยอมเชือดกลางหัวใจเลือดไหลปรี่
มากเกินกว่ารอยหมึก..บันทึกนี้
เลือดคนที่ทุกชาติเป็นทาสเธอ
20 พฤศจิกายน 2548 12:28 น.
ทัดหทัย
นาทีที่เธอเหงาเท่านั้นหรือ
ฉันจึงคือคนที่มีความหมาย
พอวันที่มีพร้อมคนล้อมกาย
ฉันก็คล้ายเศษขยะเธอละเลย
เป็นอย่างนี้มานานเกินการนับ
จนใจปรับปวดปร่าเป็นชาเฉย
แค่ขาดความอบอุ่นจนคุ้นเคย
แล้วลงเอยตรงที่ภักดีเธอ
ฉันยังอยู่ตรงนี้...ตรงที่เก่า
ยังคอยเฝ้าใส่ใจห่วงใยเสมอ
เยี่ยงทาสที่บุญน้อยคอยบำเรอ
แม้คอยเก้อกี่ครั้ง.....ก็ยังคอย
11 พฤศจิกายน 2548 10:37 น.
ทัดหทัย
แค่ถ้อยคำธรรมดาประสาซื่อ
แต่มันสื่อหัวใจไร้เคลือบแฝง
เวลาผ่านเพียงใดไม่เปลี่ยนแปลง
ยังแจกแจงหมดจดเผยหมดใจ
อย่างคนพร้อยรอยอดีตที่กรีดลึก
ทุกรู้สึกเก็บซ่อนยากอ่อนไหว
เจตจำนงคนอกหักเลิกรักใคร
กลับเปลี่ยนไปทันทีที่พบเธอ
เพียงแค่ตาสบตา..เก็บมาฝัน
ทุกคืนวันเฝ้ารำพึงคิดถึงเสมอ
อยากจะได้เห็นหน้า..อยากมาเจอ
ใจมันเพ้อมันพร่ำจมคร่ำครวญ
แค่ถ้อยคำธรรมดาฝากมาให้
คำที่ใจกลั่นกรองตรองถี่ถ้วน
ผ่านการคิดหลายตลบเพื่อทบทวน
ทุกครั้งล้วนยืนยัน.... ฉันรักเธอ
หน้าส่วนตัว
2654
