เช้าวันที่มีหมอกเคลียดอกไม้ ทุกลมไล้ราวมีดมากรีดผิว ต้นลมแล้งระย้าช่อล้อลมปลิว เรียงเป็นทิวทักทายริมรายทาง คือว้าเหว่แห่งวันอันเหน็บหนาว บนช่วงก้าวที่ไร้ใครเคียงข้าง คิดถึงคนเคยปลอบใจบอบบาง บัดนี้ห่างเกินหวงแม้ห่วงใย น้ำค้างพรมลมพลิ้วก็หวิวหวาด จนมิอาจสะกดกลั้นความหวั่นไหว อยู่ปลายโลกโศกรุมสุมหัวใจ สะอื้นไห้ทุกคราวลมหนาวเยือน กี่ปีแล้วหนอเราต้องเหงาหงอย น้ำตาปรอยมาแต้มจนแก้มเปื้อน กับคืนวันอ้างว้างรักลางเลือน ฝันก็เฝื่อนยิ้มก็ฝืนกล้ำกลืนทน เช้าวันนี้หมอกหนากว่าวันอื่น น้ำค้างชื้นจนฉ่ำเหมือนน้ำฝน เป็นเช้าที่หัวใจใครหนึ่งคน ทั้งมืดมนทุกข์ตรมจมน้ำตา
ทัดหทัย 26 พ.ย. 2548 09:44 น. - ID 83756 
2656
7
0
26 พฤศจิกายน 2548 10:53 น. - comment id 541526
หูยยยยย พลิ้วซะ อ่านแล้วหมองชะมัด ชอบทั้งกลอน ชอบทั้งสีตัวอักษรนะคะ เดี๋ยวว่าง ๆจะไปหาคนไปซับน้ำตาให้ค่ะ อิ อิ อิ ทาลึ่งงงงแระ
26 พฤศจิกายน 2548 11:49 น. - comment id 541542
โอ้ววว .... อ่านแล้วหัวใจร่วงหลุบมาซบที่ปลายเท้า ใครหนอ ... จะพลิ้วเศร้าได้เพียงนี้
26 พฤศจิกายน 2548 12:20 น. - comment id 541555
มาคารวะงานคุณค่ะ
26 พฤศจิกายน 2548 12:28 น. - comment id 541557
โอย.....ช่วยด้วยค่ะทะเลาะกับฝักบัวที่บ้านอ่ะ หนาวจังเลยๆ ไม่อยากอาบน้ำ.....
26 พฤศจิกายน 2548 13:12 น. - comment id 541566
อากาศหนาวดอกไม้ยิ่งสวยนะคะเอมว่า.... ดอกไม้สีม่วงพวงชมพูคู่อักษร แม่งามงอนอ้อนคำทำไฉน ปล่อยสายลมทางเหนือเปล่าเปี่ยวใจ มิโอบไว้ให้ไออุ่นให้เฝ้าคราญ อิ อิ ... ไม่พริ้วปลิวลมอ่ะค่ะ แต่ว่าหนักแน่นดั่งภูผา ( น้ำหนักอ่ะ ) คริ คริ
26 พฤศจิกายน 2548 14:17 น. - comment id 541591
จึงทอรักถักมาเป็นผ้าห่ม คอยพรอดพรมโรยหวามยามเธอเหงา แทนงดงามความในกลางใจเรา ลบรอยเศร้าเคล้าหม่นคนมืดมัว แม้ลมหนาว หมอกหนา น้ำตาร่วง ใจแสนห่วงคนแสนดีที่ใจสลัว อุ่นโอบเอื้อปลอบใจจนหายกลัว รักแทรกตัวด้วยเข้าใจและใยดี เพราะเธอคือความจริงที่ยิ่งใหญ่ ที่ฉันกอดเก็บไว้ไม่หน่ายหนี มอบพลังในฝันที่ฉันมี ให้คนดีอุ่นใจแม้ไกลตา จึงทอรักถักมาเป็นผ้าห่ม มาพร่างพรมทุ่มเทเสน่หา ให้ชีวิตโรจน์จรัสด้วยศรัทธา เติมคุณค่าความผูกพันอันงดงามร้อยแปดพันเก้า-ภาคหญิงสาว
26 พฤศจิกายน 2548 14:42 น. - comment id 541597
หนาวมาเยือนอีกครั้งดั่งคราก่อน คนเหงาซ่อนเร้นหลบเพราะจบฝัน เคยโอบเอื้ออุ่นไอกายใจกัน กลับพลิกผันร้างลามาลืมเลือน หนาวปีนี้เดียวดายท่ามสายหมอก เจ็บยังตอกย้ำจิตกรีดเชือดเฉือน ร้อยทิวาพันราตรีที่มาเยือน ใจยังเปื้อนหยาดน้ำตาทุกคราไป
26 พฤศจิกายน 2548 21:18 น. - comment id 541646
27 พฤศจิกายน 2548 08:45 น. - comment id 541711
หนาวไอหมอกมาซอกกายแม้นปลายผิว คล้ายลมกริ้วเอามีดกรีดผิวให้แตก หากปะทะทั้งกายอกคงแยก ลมคงแทรกปลิดชีพด้วยความหนาว เหงาอย่างนี้ ลมหนาวพัดมาคล้ายจะเค้นกัน ให้ตายหรือไร .... ความเหงา กับลมหนาวเดินทางมาคู่กันเสมอ เลยนะ ....
27 พฤศจิกายน 2548 10:04 น. - comment id 541725
โห....... กลอนบาดอารมณ์ จีงๆ เลยค่ะ
27 พฤศจิกายน 2548 19:58 น. - comment id 541887
ไพเราะ อ่านแล้วสะท้านในความรู้สึกจริง ๆ ค่ะ ยอดเยื่ยมจริง ๆจ้ะ แวะมาเยี่ยมแล้วเจอขึ้นหน้าเว็ป อดไม่ได้ต้องเข้ามาโพสต์ เขียนมาอีกนะคะ
27 พฤศจิกายน 2548 21:20 น. - comment id 541921
อ่านแล้วพลอยเศร้าตามเลยครับ ชื่นชมครับ
28 พฤศจิกายน 2548 09:57 น. - comment id 542003
พี่พุดค่ะ นานๆจะได้มาฝากคำนะคะ อยากสารภาพค่ะว่า ทัดหทัย..คือ นักรจนา.. อีก*หนึ่งในดวงใจ*พี่พุดไพร นะคะ
ให้สมค่า คำที่จักเพียรค้นพบ ว่าแท้จริงแล้วไซร้ *เราเกิดมาเพื่อสิ่งใด* ค่ะคนดีในดวงใจพี่พุด
28 พฤศจิกายน 2548 12:38 น. - comment id 542060
โห..เหงาซะ อะไรเช่นนี้
4 ธันวาคม 2548 00:41 น. - comment id 543635
คืนนี้ที่นี่มีหมอกด้วย.. หมอกหนา ความเหงา..กับค่ำคืนที่เดียวดาย เฮ้อ.. คุณทัดหทัย ทำไงเราจะสรรหา คำมาเรียงกันได้เนี่ย ตัน จนแทบเอาศีรษะโขกข้างฝาแระ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
