24 กรกฎาคม 2552 19:08 น.
ธันวันตรี
โกสุมส่งกลิ่นซ้อน............ผสมผสาน
หอมห่มห้วงจักรวาล.........เพริศแพร้ว
ดอกธรรมร่วมเบ่งบาน ...บริสุทธิ์
สัมฤิทธิ์จิตผ่องแผ้ว..........ล่วงแล้วสัจธรรม
สรรพสัตว์หมู่มนุษยชาติ
ทั่วทั้งอวกาศเวียนไหว้วัฏสังสาร
สิ้นซากเกษมสันต์อนันตกาล
หากห่างพระนิรพาณเสกวิญญาณชน
สรรพสัตว์หมู่มนุษย์ชาติ
สิ้นสุดศาสตร์สถุลทรามสับสน
เมื่อพบวิมุติวิโมกข์มิ่งมนตร์
หลุดพ้นพิภพพินาศทาสจัญไร
พุทธองค์ทรงสั่งสอนส่ำสัตว์มนุษย์
ด้วยสัจธรรมวิสุทธิ์วิเศษศรีสมัย
เสพวิญญาณทิพย์ทวีนิรามัย
ชั่วฟ้าดาราลัยลับจักรวาล
ปาฏิโมกข์มิ่งฟ้ารุจิรรัฐ
อริยสัจสั่งสอนสถิตย์สมาน
อิทธิบาทบทบรมธรรมวิธาน
วิเศษวิศาลประเสริฐล้ำเลิศไกวัล
พานพบเพรงพุทธานุภาพ
พาขจัดคราบกิเลศตัณหาทุกสิ่งสรรพ์
ให้เวไนยสัตว์พ้นภัยสารพัน
ประสบสุขนิรันดร์สืบบุญขจรขจายฯ
.......ดอกบัวคลี่บาน
หมู่นกขับขาน......
......สายธารไหลอ้อยอิ่ง
เสียงสวมมนต์ดังกังวาน......
......กลับสงบแล้ว
ในห้วงสำนึก......
17 กรกฎาคม 2552 21:13 น.
ธันวันตรี
ครบเก้าเดือนอุ้มท้องเจ้าร้องไห้
ใคร?เจ็บเจียนขาดใจกลับไม่บ่น
เลือดทั้งกายกลั่นไหลเป็นสายปน
รักเข้มข้นพันผูกให้ลูกยา
เมื่อผ่านวันผ่านเดือนหมุนเคลื่อนคล้อย
เจ้าเด็กน้อยเริ่มมีแรงเริ่มแกร่งกล้า
ค่อยสอนเดินสอนทำสอนคำจา
สอนวิชาเรียนรู้ไว้คู่ใจ
จากวันนั้นถึงวันนี้หลายปีผ่าน
จนวันวารเปลี่ยนสู่วัยผู้ใหญ่
ส่งเรียนสูงศึกษามหาวิทยาลัย
ได้อาศัยลูกแน่ยามแก่ชรา
สู้อาบเหงื่อต่างน้ำทำงานหนัก
เพื่อลูกรักได้ผ่านการศึกษา
เล่าเรียนจบจนคว้าปริญญา
แม่ภูมิใจลูกมีตราปัญญาชน
มีครอบครัวอยู่เย็นเป็นฝั่งฝา
คงหมดภาระใจไม่หมองหม่น
ลูกคงมีความสุขไม่ทุกข์ทน
แม่คนนี้ย่างเข้าแล้ววัยชรา...
ถึงวันแม่แล้วลูกรัก..
อยากทายทักถามไถ่ได้พบหน้า
สบายดีหรือเปล่าเจ้าลูกยา
สื่อภาษาความรักจากหญิงนึง
มีรูปถ่ายเก่าเก่าคลายเหงาบ้าง
มีไอ้ด่างข้างกายคลายคิดถึง
ภาพลูกน้อยผ่านวัยให้รำพึง
เงียบหายซึ่งข่าวคราวเจ้ากลอยใจ
นั่น...หญิงชรา
แลนัยน์ตาหม่นหมองอยากร้องไห้
ฝากสายลมแสงดาวกล่าววอนไป
ขอกลอยใจกลับคืนถิ่นก่อนสิ้นลม
3 กรกฎาคม 2552 20:43 น.
ธันวันตรี
พิศภาพเรียมนุชน้อง กัลยา
ราวดั่งพรเทพา เสกสร้าง
สรรพางค์ผ่องโสภา พิลาปร่ำ
ให้อกพี่รอนร้าง ห่อนห้ามหทัยไหว
เอวองค์อรชรอ่อนช้อย
สองกรย้อยยวงนวลดวงแข
พิศพักตร์ลักขณาอร่ามแล
งามแท้เนตรขนงก่งเกาทัณฑ์
ผมเผ้าเงาขลับยับยับสุรีย์
ดั่งมณีนิลวะวาวพราวสวรรค์
นาสาอ่าแลเลิศบรรเจิดพรรณ
ดั่งทเรศเขตขัณฑ์ชั้นวิมาน
ไนยนาชายชม้อยอ้อยอิ่ง
เพราพริ้งคมขำนัยน์ดำหวาน
โอฐงามยามสรวลชวนสราญ
สะคราญทองทาบอาบปรางนวล
กัณฐาเป็นริ้วปล้องผ่องผจง
เทียบคอหงษ์องอ่าสง่าล้วน
สวยสมกลมปล่องผ่องนวล
แสนรันจวนชวนชิดสนิทกาย
นิ้วนางเรียวเสลาเพราลักษณ์
เล็บสลักทับทิมแดงแสงเฉิดฉาย
กรรณากลีบอุบลยลเปรียบปลาย
แม้นสั่งใดเรียมไวได้ยินพลัน
ทันต์เรียบริ้วระเบียบเทียบแสงขาว
แพรวพราวคราวแย้มยิ้มปริ่มสุขสันต์
เทียมนลาฎดาดทองผ่องอำผัน
พิศสรรพ์นงนุชสุดบาดใจ...
หน้าส่วนตัว
2212
