2 มีนาคม 2553 23:28 น.
ธันวันตรี
นั่งดูรายการทางทีวี และอ่านเรื่องราวทางอินเตอร์เน็ต แลเห็นความวุ่นวายที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่อง
ดูรายการวู้ดดี้เกิดมาคุย เรื่องผู้หญิงข้ามเพศ ก็ต่างเถียงกันไปมา คนนั้นถูก คนนี้ผิด บางคนก็ว่าความจริงก็ย่อมเป็นความจริง?
ดูรายการ The Star น้องเกรซ สาวมั่น พูดจาตรงไปตรงมา และก็ตามมาด้วยคำด่าจากผู้ชมประปราย
การเมืองคงไม่ต้องพูดถึง
เกิดอะไรขึ้นกับสังคมไทย?
เคยมีรายงานจากการวิจัยที่ทดลองเลี้ยงมนุษย์(lสมัยที่ยังไม่มีการควบคุมเรื่องจรรยาบรรณในการวิจัย) โดยไม่มีการพูดคุย ในห้องๆ หนึ่ง ผลปรากฏว่าเด็กคนนั้น ไม่สามารถพูดได้ แต่พัฒนาการเป็นไปตามปกติที่ควรจะเป็น เช่น คลาน ยืน เดิน เหมือนคนปกติทั่วไป
ถ้าจะอนุมานต่อจากผลการทดลอง ถ้าหากไม่มีการเรียนรู้ พฤติกรรมของเด็กก็น่าจะถูกกำหนดโดยธรรมชาติ
เนื่องจากมนุษย์มีพัฒนาการของสมองส่วนหน้า(cerebrum)มากกว่าสัตว์ชนิดอื่น ทำให้มนุษย์มีความเฉลียวฉลาดมากกว่าสัตว์ต่างๆ และสามารถที่จะเรียนรู้ และ สมมุติสิ่งต่างๆ ขึ้นมามากมาย
ถ้านำเด็กคนนั้น ไปไว้ในสังคมไหน เขาก็น่าจะมีวิธีคิด ตีค่าความผิด ถูก เป็นไปตามสังคมนั้นๆ
เช่น นำไปไว้ในสังคมที่ผู้ชายแต่งงานกับผู้หญิงหลายคนได้ สิ่งนั้นก็จะถูกต้องสำหรับเขา นำไปไว้ในสังคมที่ห้ามทำหมันในสตรี เพราะเป็นบาป การที่สตรีทำหมันเขาก็จะตีค่าว่าคือบาป และ อื่นๆ
จะพบว่า สิ่งต่างๆ ทั้งหมดทั้งปวง ถูกมนุษย์สมมุติขึ้นมาแทบทั้งสิ้น อาจจะเหมือนหรือแตกต่างกันไปในแต่ละสังคม
พระพุทธเจ้า พระองค์สามารถค้นพบคำตอบนี้ได้ก่อนนักวิทยาศาสตร์เสียอีก "ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นเพียงสิ่งสมมุติ ความจริงแท้นั้นไม่มี"
อัลเบิร์ต ไอน์สไตน์ นักวิทยาศาสตร์ผู้ยิ่งใหญ่ ก็เข้าใจตามมา "ความเป็นจริงก็ไม่ผิดกับภาพลวงตา แต่เป็นภาพลวงตาที่ไม่ยอมหายไป"
โลกใบนี้ จึงมีความแตกต่างกันอย่างหลากหลาย ของความเชื่อ ขนบธรรมเนียม และ วัฒนธรรม
และต่างก็ตีค่าสิ่งต่างๆ ตามแต่กรอบแห่งการสมมุติของแต่ละคนที่ได้เรียนรู้มา
หากเดินบนทางสายกลาง เข้าใจธรรมชาติ เข้าใจตนเอง เข้าใจผู้อื่น ไม่เบียดเบียนซึ่งกันและกัน ยอมรับความแตกต่างของกันและกัน ให้เกียรติกันและกัน น่าจะเป็นสิ่งที่ทำให้มนุษย์ดำรงชีวิตอยู่ในโลกใบนี้ได้อย่างสันติสืบไป
12 พฤศจิกายน 2552 22:42 น.
ธันวันตรี
The tale from the Lord Buddha
Once upon a time in India, monkeys caused a lot of trouble for villagers
as it liked to steals fruits in their gardens.
So the villagers thought of a way to catch it by making a wooden box that
had a small hole on one side thats just large enough for a monkey's hand.
And in that box, they put peanuts which was the monkey's favorites
One day, a monkey came and noticed there were peanuts in that wooden box.
With greed, it inserted its hand into the wooden box and grabbed peanuts.
When it pulled its hand back, the hand full of peanuts could not get out of the box
as the fistful of peanuts was too large for the hole. It was stuck!
So the villagers came to catch it because it could not flee while
its hands appeared to be trapped in the wooden box.
The monkey did not realize that if it released the peanuts,
it could take its hand out of the box as easy as when it first stick its hand in.
There are so many sufferings around us and more importantly within us.
We are occupied with wanting, needing, loving and hating something or someone.
We know that these desires make us suffer.
Yet we keep on wanting, needing, loving hating all the same.
Just like the monkey holding on to the peanuts,
instead of letting them go.
Once a bad thing happened to us, we feel hurt.
Then that feeling died.
And every time we think of it; we revisit the scene,
allowing something that is in the past
to keep on hurting us over and over again.
เรื่องเล่าจากพระพุทธองค์
กาลครั้งหนึ่งนานมาแล้วในอินเดีย ลิงเป็นไม้เบื่อไม้เมากับชาวบ้าน
เพราะชอบขโมยผลไม้ในสวน ชาวบ้านจึงคิดวิธีจับลิง
โดยใช้กล่องไม้ซึ่งมีฝาด้านหนึ่งเจาะรูเล็กๆ พอให้ลิงสอดมือเข้าไปได้
ในกล่องมีถั่วซึ่งเป็นของโปรดของลิงวางไว้เป็นเหยื่อล่อ
วันดีคืนดี ลิงมาที่สวน
เห็นถั่วอยู่ในกล่อง ก็เอามือล้วงเข้าไปหยิบถั่ว
แต่พอถอนมือออกมาก็ติดฝากล่อง
เพราะกำมือของลิงนั้นใหญ่กว่าฝากล่องที่เจาะไว้
ลิงพยายามดึงมือเท่าไรก็ไม่ออก
พอชาวบ้านมาจับ ก็ปีนหนีขึ้นต้นไม้ไม่ได้
เพราะมีมือเปล่าอยู่ข้างเดียว
สุดท้ายก็ถูกคนจับได้
ลิงหาได้เฉลียวใจไม่ว่า เพียงแค่มันคลายมือออกเท่านั้น
มันก็เอาตัวรอดได้
แต่เพราะยึดถั่วไว้แน่น ไม่ยอมปล่อย จึงต้องเอาชีวิตเข้าแลก
มีหลายสิ่งหลายอย่างในชีวิตที่เราใฝ่ฝันอยากได้
จนถึงกับยึดไว้อย่างเหนียวแน่น
เวลาประสบปัญหา
เพียงแค่คลายสิ่งที่ติดยึดนั้นเสียบ้าง ปัญหาก็คลี่คลาย
แต่เป็นเพราะเราไม่ยอมปล่อย
จึงเกิดผลเสียตามมาอย่างมากมาย...ไม่คุ้มกับสิ่งที่ติดยึด
ปัญหาทั้งหลายในชีวิตนั้น
ถ้าเรารู้จักปล่อยวางเสียบ้าง
มันก็จะบรรเทาไปได้เยอะ
บ่อยครั้งการปล่อยวางไม่เพียงแต่เป็นจุดเริ่มต้นของการแก้ปัญหาเท่านั้น
หากแต่เป็นทางออกจากปัญหาเลยทีเดียว
ในหลายๆกรณี ความทุกข์ไม่ได้มาจากไหน
หากมาจากการยึดติดไม่ยอมปล่อย
ดั่งเจ้าลิงหวงถั่วนั่นเอง
3 กรกฎาคม 2552 19:51 น.
ธันวันตรี
๏ ตื่นเต้นกันสนั่นเมืองเรื่องแพนด้า
ต่างเฟ้นหาสนุกสนานคิดขานขวัญ
แค่เลือกชื่อลือเล่าเมาท์ทั้งวัน
บ้างเดิมพันหมูปิ้งหวังชิงชัย
ไปรษณีย์นับเงินเพลินเพราะหมี
พิมพ์โปสการ์ดทันทีที่คลอดใหม่
ชวนโหวตชื่อเลือกชื่ออื้ออึงไป
รางวัลใหญ่เงินสดพร้อมรถรอ
ฉันก็ซื้อโปสการ์ดด้วยคาดหวัง
สักหนึ่งครั้งยามเห็นเช่นไรหนอ
แพนด้าน้อยน่ารักจักเคลียคลอ
อยากอ้อนขอบางใครพาไปชม
เบื่อกรุงเทพฯ เหตุเมืองเรื่องวุ่นวาย
อยากพักกายพักร้อนนอนสุขสม
กับบางใครในพนาน่ารื่นรมย์
ท่ามสายลมสายหมอกเย้าหยอกกัน
เขียนถึงหมีที่แท้ฉันแค่เหงา
ยอกย้อนเล่าหลายตลบเพื่อขบขัน
วางประเด็นเส้นทางมอบรางวัล
จงคัดสรรแล้วมอบคำตอบมา
เชื่อมสายใย "ไทจีน" จอมกินเก่ง
ให้เหมาะเหม็งอย่างยิ่ง "หญิงหญิง" จ๋า
นาม "ขวัญไทย" ขวัญใจในพารา
เกิดล้านนา "หลินปิง" อิงสายธาร
เลือกเพียงหนึ่งพึงใจในคำตอบ
นามใดชอบควรเสี่ยงอย่าเลี่ยงผ่าน
หากใครตอบถูกต้องพ้องทางการ
รอไม่นาน.. ของฝากหากโชคดี ๚ะ๛
อัลมิตรา
^ ^
๏เจ้าหมีน้อยน่ารักเป็นนักหนา
อยากร่วมเล่นขนานนามเจ้านักนา
อนิจจาเส้นตายชี้ถึงมิยอ
ด้วยมุ่งหวังรางวัลท่านศิษย์พี่ ^ ^
จึงเร็วรี่สร้างประเด็นเป็นคำขอ
เลื่อนเวลาตามกำหนดโปรดรั้งรอ
หรือไม่ก็หมดเขตซักกรกฎา
อีกทั้งชาวบ้านกลอนไทยหลายหลายท่าน
ร่วมขับขานนามร้อยกรองน้องแพนด้า
เพื่อต่อล้อต่อคำจำนรรจา
พร้อมลุ้นล่ารางวัลจากบ้านกลอน
^ ^ ธันวันตรี
หน้าส่วนตัว
3174
