29 กันยายน 2551 10:52 น.
นรศิริ
อาจชนะทุกอย่างทุกทางได้
แต่ชนะหัวใจนั้นยากแสน
อาจเก่งกาจทั่วถิ่นทั่วดินแดน
ก็ไม่แม้นลดละชนะใจ
ข่มคนอื่นข่มใครอาจได้ทั่ว
แต่ข่มหัวใจตนข่มไม่ไหว
แต่ก็ต้องพยายามทำเรื่อยไป
คงได้ชัยชนะบ้างในบางครา
เราเกิดมาต่างคนต่างชนชั้น
แต่ทั้งนั้นต้องตายเหมือนกันหนา
ไม่เคยมีใครอยู่คู่ค้ำฟ้า
ถึงเวลาต้องมลายสลายลง
วันนี้เป็นวันพระนะทุกท่าน
จงให้ทานทำบุญเกื้อหนุนส่ง
เมื่อถึงคราผลบุญจุนดำรง
สมประสงจงจินต์ระบิลนาม
ก่อนจากลาขออำนวยอวยพรให้
ทุกผู้ได้ชัยชัดศัตรูขาม
มีความสุขท่วมท้นในทุกยาม
พ้นภัยข้ามทุกข์ท้อทรมาน
21 กันยายน 2551 19:38 น.
นรศิริ
แถมสมภาร
สาธุ เด้อข้ายอกรกราบก้มเหนือเกศเกศี นบนอบองค์สัพัญญูหน่อพุทโธพระองค์เจ้า
ข้าขออัญเชิญเข้าเนาในหัวเกล้าเกศลูกแม่ถ่อน เทิงพระธรรมเศฯถ่อนไท้ให้มาเข้าสู่คิงเจ้าเด้อ
อีกทั้งองค์อรหันตา เทพเทวาพร้อมพรั่ง ให้มากั้งมาบังทั้งมาแหนห่อหุ้มโฮมตุ้มให้ฮุ่งเฮือง
ให้เจ้าเหลืองเหลืองเหลือมใสฮองๆอ่องต่อง พูใด๋เห็นกะให้ย่องยอเว้าว่าดี
อย่าให้มีสีเศร้าเนาในเนื้ออ่อน สีก่ำก้อนให้เหลืองเหลื่อมจังไหมให้เจ้าใสจังแก้วแวววาวใสส่อง
อย่าได้มีป่องแป้วแนวฮ้ายอย่าเฮ็ดนำ
สาธุ เด้อคุณพระพุทธให้ซอยค้ำ คุณพระธรรมให้เสริมส่ง
คุณพระสงฆ์ให้ซอยยู้ซูเข้าสู่นิพพานพุ้นเด้อ
ข้อยเป็นคนอิสานลูกข้าวเหนียวจึงขออวยพรแบบอิสานหรือที่เรียกว่าแถมสมภาร
เอาไว้โอกาสหน้าจะแปลให้ฟังเด้อ
21 กันยายน 2551 11:27 น.
นรศิริ
สุขสันต์วันเกิดเถิดลูกรัก
จงสุขสันต์วันเกิดเถิดลูกรัก
ขอไตรรัตน์จงพิทักษ์อย่าหมองศรี
จงสบโชคอนันต์พันทวี
จงอย่ามีขุ่นข้องหมองกมล
ยี่สิบเอ็ดกันยายนวนอีกครั้ง
จงสมหวังในทุกสิ่งทุกแห่งหน
สรรพทุกข์โพยภัยอย่าบันดล
จงสุขล้นทุกทิวาราตรีกาล
เจ้าจงเป็นที่พึ่งพาร่มอาศัย
แก่ใครใครในทั่วทุกถิ่นฐาน
ใครทุกข์เข็ญเวรซ้ำกรรมบันดาล
จงให้ทานเกื้อหนุนบุญพลี
อย่าลืมตีนลืมถิ่นแผ่นดินเก่า
อย่าลืมโคตรลืมเหง้าลืมถิ่นที่
ท้องทุ่งนาป่าดงทั้งพงพี
สิ่งเหล่านี้ล้วนมีคุณคอยหนุนนำ
ต้นไม้ใหญ่ถิ่นอาศัยของสรรพสัตว์
สารพัดเถาวัลย์พันแน่นหนำ
ต้นไม้ใหญ่ไม่เคยจะเอ่ยคำ
ให้เจ็บช้ำหรือรำคาญการเกี่ยวพัน
และนี่คือความหวังแม่ตั้งไว้
หวังให้ลูกยึดมั่นอย่างแข็งขัน
เพื่อเป็นหลักเป็นร่มชัยทุกชีวัน
เพื่อมวลชนสุขนิรันดร์เท่านั้นพอ
ต้องกราบขออภัยพี่น้องชาวบ้านกลอนที่พวกเราห่างเหินไปนานเนื่องเพราะ ไข้หวัดใหญ่เล่นงานทั้งแม่ทั้งลูกต้องนอนซมมาหลายเพลาแล้วค่ะ แต่เนื่องจากวันนี้เป็นวันคล้ายวันเกิดลูกชายจึงมานั่งใจไอและเขียนกลอนอยู้หน้าจอโนตบุ๊คนี่แหละ
ถ้าผิดบ้างถูกบ้างก็ขออภัยด้วยนะคะทั้งปวดหัวทั้งหน้ามืดตาลายค่ะ
7 กันยายน 2551 20:16 น.
นรศิริ
สุขที่เพียงพอ
เหลืองอร่ามงามผ่องทั่วท้องทุ่ง
ราวเพชรรุ้งพราวพร่างกระจ่างใส
อรุณทองส่องหล้าฟ้าอำไพ
แพน้ำค้างกระจ่างใสทั่งผืนดิน
หมู่วิหคนกกาถลาร่อน
หมู่ภมรร่อนมาจากผาหิน
บุปผชาติหอมสวยระรวยริน
นี่คือถิ่นแดนสรวงปวงชนดอย
ดั่งชีวิตเดียวกันฉันท์น้องพี่
อริมาราวีมิเคยถอย
สู้ไม่พรั่นหวั่นไหวไร้สำออย
เด็กตัวน้อยแม้แก่เฒ่าเราสู้ตาย
สามัคคีมีมนต์ขลังพลังเลิศ
สุดประเสริฐน้ำจิตมิตรสหาย
รักษ์เผ่าพงศ์เราพร้อมยอมพลีกาย
สู้จนเฮือกสุดท้ายลมหายใจ
เหลืองอร่ามงามสง่ากลางป่าเขา
คือรวงข้าวหมู่เฮาแลไสว
ทุกผู้ต่างอิ่มเอมเปรมฤทัย
หอมกรุ่นกลิ่นข้าวใหม่ใจสุขจริง
5 กันยายน 2551 21:51 น.
นรศิริ
สำนึกในพระคุณเสมอ
คือสายใยสายรักถักชีวิต
ด้วยสายจิตที่ใจยังใฝ่หา
สำนึกในพระคุณเสมอมา
เจ้าล้ำค่าเลอคุณบุญอนันต์
ระรินไหลฉ่ำเย็นให้เป็นสุข
ปลอบผู้ทุกข์จากถิ่นไกลคลายโศกศัลย์
มิเคยบ่นมิบึ้งเบื่อจุนเจือกัน
ยื้อชีวันมิให้วายชีวี
คราเร่ร่อนไร้หลักจะพักพึ่ง
รอวันซึ่งชีวาวายกลายเป็นผี
โฉมสะอางนางหนึ่งซึ้งฤดี
ยื่นไมตรี ที่พักพา อาหารกิน
น้ำใจคนยิ่งจนยิ่งสูงล้ำ
คุณธรรมสูงเลิศประเสริฐถิ่น
แดนดงดอยเสียดฟ้าสิงขริน
ทุกชีวินท้นสุขในทุกคราว
ไร้จริตมารยามาปนเปื้อน
บริสุทธิ์ดุจเดือนพร่างกระจ่างหาว
ดวงตาซื่อส่งประกายฉายแวววาว
ดุจน้ำค้างพร่างพราวรุ่งอรุณ
หน้าส่วนตัว
999
