30 มิถุนายน 2552 05:27 น.
นรศิริ
โลงศพที่รัก
เจ้าโลงศพเอยล้ำคุณเลอค่า
ทุกคนเกิดมาต้องพึ่งพาเจ้า
บ้านหลังสุดท้ายพักผ่อนนอนเนา
สลักเสลาโสภาโสภี
ใครเล่าสำนึกพระคุณยิ่งใหญ่
ท่านผู้สร้างไว้ให้ศพสุขี
พักผ่อนสบายไร้สิ่งราวี
ครั้งสุดท้ายที่มีให้ได้ยล
ทุกคนเกิดมาใต้ขอบฟ้านั่น
อย่าได้หมิ่นหยันกันให้ปี้ป่น
เพราะต่างเกิดมามีค่าเป็นคน
ยากดีมีจนก็คนเหมือนกัน
สิ่งที่แตกต่างคราร้างลาโลก
หาใช่ทุกข์โศกหรือว่าสุขสันต์
หากแต่ชั่วดีที่มีต่างกัน
เป็นกำแพงกั้นคุณค่าควรตรอง
โลงศพที่รักประจักษ์คุณค่า
พักผ่อนกายาพาหมดเศร้าหมอง
สอนให้รู้ว่าเราไร้สิ่งครอง
กายาผองถูกเขาเอาเผาไฟ
28 มิถุนายน 2552 06:26 น.
นรศิริ
เพียงหมาแก่ตัวเก่าคอยเฝ้าบ้าน
อีกสังขารโรยราท้าลมฝน
กับชีวิตมืดมิดทั้งมืดมน
คอยเพียงคนทิ้งอาหารประทานมา
อนิจจาหมาแก่ชะแง้เฝ้า
นั่งจับเจ่าเหลียวมองจ้องผวา
คอยฟังเสียงทุกสรรพจนลับตา
อนิจจาชีวาอนาถใจ
กาลเก่าก่อนย้อนรำลึกตรึกดูบ้าง
ที่เคยสร้างความดีมีบ้างไหม
หรือข้าเคยทำนั้นแต่จัญไร
จงถามใจถามจิตคิดตรองเอา
แม้วันนี้ไม่มีซึ่งคุณค่า
หากว่ามีใดมาข้าหอนเห่า
ในอดีตเคยเป็นดังเช่นเงา
มาบัดนี้แก่เฒ่า เจ้าจึงชัง
ภาพสะเทือนใจครุแลกหมา เคยโทรให้ตำรวจจับหลายหนแล้วพวกนี้อยากจะยิงทิ้งซะให้หมดคนอำมหิตพวกนี้
23 มิถุนายน 2552 05:37 น.
นรศิริ
รองเท้า
รองเท้า
สวมรองเท้าทุกคราวก่อนก้าวย่าง
ก้มหน้าพลางดูเท้าเราเสมอ
ย้ำเตือนจิตเราให้ไม่เผลอเลอ
รำลึกได้เสมอมิเผลอใจ
รองเท้างามสูงค่าราคาแสน
กับฟองน้ำแบนแบนแม่สวมใส่
ประเมินค่าราคาแสนห่างไกล
อีกรองเท้าเกือกไม้ใครบางคน
ดูฟองน้ำของแม่ส้นขาดหาย
ใช้เครือไม้ทำสายดูสับสน
แต่ไม่เคยเดือดร้อนหรือดิ้นรน
จะร้อนหนาวเปียกฝนก็คู่นี้
รองเท้าใช่มาตรวัดขจัดชั่ว
รองเท้าแพงอาจกลั้วสิ่งบัดสี
หากมีจิตผ่องพราวขาวฤดี
นั่นชีวีเลอค่าบูชาควร
รองเท้ามีเอาไว้ให้ครุ่นคิด
ย้ำเตือนจิตเอาไว้ใครนำหนุน
อย่าได้ลืมทดแทนคณาคุณ
ที่การุณย์ฟูมฟักลูกรักมา
สวมรองเท้าทุกคราวก่อนก้าวย่าง
ก้มหน้าพลางดูเท้าเราเสมอ
ย้ำเตือนจิตเราให้ไม่เผลอเลอ
รำลึกได้เสมอมิเผลอใจ
รองเท้างามสูงค่าราคาแสน
กับฟองน้ำแบนแบนแม่สวมใส่
ประเมินค่าราคาแสนห่างไกล
อีกรองเท้าเกือกไม้ใครบางคน
ดูฟองน้ำของแม่ส้นขาดหาย
ใช้เครือไม้ทำสายดูสับสน
แต่ไม่เคยเดือดร้อนหรือดิ้นรน
จะร้อนหนาวเปียกฝนก็คู่นี้
รองเท้าใช่มาตรวัดขจัดชั่ว
รองเท้าแพงอาจกลั้วสิ่งบัดสี
หากมีจิตผ่องพราวขาวฤดี
นั่นชีวีเลอค่าบูชาควร
รองเท้ามีเอาไว้ให้ครุ่นคิด
ย้ำเตือนจิตเอาไว้ใครนำหนุน
อย่าได้ลืมทดแทนคณาคุณ
ที่การุณย์ฟูมฟักลูกรักมา
ขอความกรุณาท่านหาภาพรองเท้ามาลงให้ด้วยกราบขอบพระคุณค่ะ
21 มิถุนายน 2552 14:52 น.
นรศิริ
คิดถึงทุกลมหายใจ
คิดถึงทุกลมหายใจเข้าออก
จงอย่าหลอกฉันเลยนะทูนหัว
นั่นมันเพียงถ้อยคำเห็นแก่ตัว
ใช้มอมเมาเมามัวเพื่อตัวเอง
เป็นคำหวานซ่านซึ้งตราตรึงจิต
ใช้หลอกชิดเชยชมแล้วข่มเหง
แม้นหลงเชื่อเหลือช้ำไปตามเพรง
บรรเลงเพลงน้ำตานองหน้าตรม
จงแบ่งจิตยั้งใจเอาไว้บ้าง
อย่าหลงทางวางใจให้ขื่นขม
เกิดแผลร้ายรอยร้าวเฝ้าระทม
เมื่อเขาสมใจแล้วแจวจากจร
หากรักเกิดจากใจใช่เสแสร้ง
มิจำแลงรักจริงไร้สิ่งซ่อน
เกิดจากความห่วงหาและอาทร
ใช่แสดงละครเพื่อเชยชม
รักแท้เกิดที่ใจใช่ที่ปาก
การก่อเกิดย่อมยากกว่าชื่นสม
หยั่งลึกในอุราใช่อารมณ์
ทั้งชื่นชมเชิดชูอยู่อาจิณ
รักเข้าใจในรักประจักษ์ค่า
สื่อส่งสู่สายตาว่าถวิล
อีกมั่นคงหนักแน่นดุจแผ่นดิน
คำยุยงติฉินอย่านำพา
รักที่เกิดจากรักจึงศักดิ์สิทธิ์
จิตที่ซึ้งในจิตจึงหรรษา
หากรักนั้นเคลือบแคลงแฝงวิญญาณ์
คือคำว่า..คิดถึงทุกลมปราณ
19 มิถุนายน 2552 22:31 น.
นรศิริ
ทางสองแพร่ง
มีเมตตาการุณย์มาหนุนค้ำ
แล้วน้อมนำธรรมคุณมาหนุนส่ง
บริสุทธิ์ยุติธรรมเจตจำนง
อีกซื่อตรงเป็นนิจจิตจึงงาม
เกิดเป็นคนจนมีเลือกดีได้
อยู่ที่ใจมุ่งมั่นมิครั่นขาม
ด้วยทำดีมักจะถูกประณาม
อีกทั้งหยามเหยียดหมิ่นจนสิ้นดี
ต้องเลือกทางที่ใจเราใฝ่ฝัน
อย่าไหวหวั่นหม่นใจให้หมองศรี
มีที่ไหนใครไม่โดนย่ำยี
แล้วใครที่อยากให้ใครดีเกิน
บางคนแกล้งทำดีให้คนเห็น
เพื่อจะเน้นคุณค่าน่าสรรเสริญ
เพื่อจะอวดว่าจิตข้าจำเริญ
แท้จริงเดินเกือกชั่วกลั้วกามา
การทำดีทำได้ไม่ยากนัก
แต่การรักษ์ดีไว้ได้ยากกว่า
ต้องทุ่มเทกายใจใช้ชีวา
จึงรักษาดีไว้ได้เนิ่นนาน
ตรองดูเถิดพี่น้องสองทางเลือก
จะเอาเปลือกหรือเลือกเอาแก่นสาร
พินิจนึกตรึกตรองเอาต้องการ
วิจารณญาณตั้งมั่นสรรสิ่งงาม
เกิดเป็นคนยากนักกว่าจักเกิด
เป็นมนุษย์สุดประเสริฐเลิศสิ่งสาม
คืองามกายงามจิตอีกคิดงาม
อีกติดตามอบรมข่มจิตตน
เราเลือกเกิดไม่ได้เลือกที่จะทำดีได้เสมอ โดยไม่ต้องรอเวลา
หน้าส่วนตัว
3700
