3 กุมภาพันธ์ 2552 05:57 น.
นรศิริ
คอยบางคนใต้ต้นจาน
ดอกจานบานเต็มต้นหม่นใจเหงา
ณ ถิ่นที่สองเราร้อยใจฝัน
ทุกเย็นย่ำกลับจากเรียนเขียนอ่านกัน
สองเรานั้นดอมดมชมดอกจาน
หมู่วิหคขับขานกังวานใส
แสนชื่นบานสราญใจในถิ่นฐาน
ผึ้งภมรร่อนบินถวิลวาร
ร่วงดอกจานบนลานดินดังสิ้นใจ
หวนคิดถึงความหลังครั้งก่อนเก่า
ยังเหลือเงาลางลางอยู่บ้างไหม
เมืองหมอแคนแสนคิดถึงซึ้งหัวใจ
ใยปล่อยให้สาวน้ำดำช้ำกมล
ผึ้งน้อยจ๋านำคำข้าไปบอกข่าว
คนน้ำดำปวดร้าวน้ำตาหล่น
ยังนั่งรอใต้ต้นจานอย่างทานทน
จะรอจนสิ้นใจหากไร้เรา
ดอกจานบานแห้งหล่นคนไร้หวัง
เขาคงชังคนคอยปล่อยให้เหงา
มีคนใหม่แอบอิงจึงทิ้งเก่า
คนรอเศร้าน้ำตาหล่นท่วมต้นจาน
ขอความกรุณาหารูปภาพดอกจานมาลงให้ข้าพเจ้าด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ
2 กุมภาพันธ์ 2552 06:30 น.
นรศิริ
ณแดนดินถิ่นนี้มีแต่รัก
ธรรมชาติสรรค์สิ่งไว้ สวยสม
อเนกค่าคุณอุดม หลากล้น
ควรจักรักษ์ชื่นชม ชูเชิด
ก่อนกาลีท่วมท้น ชั่วร้าย ทำลาย
ป่ายังคงอยู่ยั้ง ลำธาร
ชื่นฉ่ำทุกวันวาร เนื่องเน้น
สรรพสิ่งส่งเสียงกังวาน ขานขับ
กระแตกระโดดเต้น ไต่ไม้ โอนเอน
บุปผชาติกลิ่นฟลุ้ง พงไพร
อวลกลิ่นจรุงใจ ใฝ่คว้า
มยุราร่ายรำไป ไหวอ่อน อรชร
กังวานก้องไก่ฟ้า แซ่ซ้อง ผสานเสียง
กระจงกระโจนพุ่มไม้ กลัวกระทิง
เจ้าป่าใหญ่เสือสิง สู่ถ้ำ
เค้าแมวซ่อนแอบอิง คาคบ
บินว่อนอีหวิ่งช้ำ เถื่อนนั้นงูครอง
แปร๋นแปร๋นสนั่นก้อง แนวไพร
กระต่ายวิ่งเร็วไว หลบลี้
สีดอผ่านแดนใด เตียนโล่ง
ขันคูชวนคู่ชี้ ชื่นแท้ เขาขัน
กระเซ็นซ่าร่วงฟ้า ฤาแดน ใดนอ
ชื่นฉ่ำในวังวน ลึกล้ำ
โชยกลิ่นฉ่ำกมล สุดชื่น
ไร้ทุกข์โศกวิโยคกล้ำ เลิศแล้ว แนวไพร
อีหวิ่งหรืออิวิงเป็นภาษาไทยใหญ่ หมายถึงค้างคาว
หน้าส่วนตัว
1300
