18 ตุลาคม 2551 01:19 น.

ท้องฟ้าตอนกลางคืน


มืดสนิท

กำมะหยี่สีดำคลุมปิดฟากฟ้า

เสียงสายฝนโปรยปรายรินลา

กระทบใจคนล้าอย่างเงียบงัน



ฟ้าตอนกลางคืนแสนเหงา

นอกหน้าต่างเห็นเพียงเงาความฝัน

ดาวหลบลี้หนีหายไปจากจันทร์

เหมือนการพรากของใครคนนั้น...

... คนแสนไกล...



คิดถึงนะ.........

ไม่เคยมีซักครา ที่ไม่อ่อนไหว

แม้ซึมซับรับความต่างอย่างเข้าใจ

แต่ความคิดถึงยังมากมาย เหมือนก่อนมา



คืนฟ้ามืดสนิท

แค่ขอแอบใช้สิทธิ์ คิดถึงคุณนะ

ฝากสายลมเหงาพราวพัดพา

กระซิบคนไกลเกินเอื้อมว่า... 

... ไม่เคยลืม ...

1944

love

comment

17 ตุลาคม 2551 06:10 น.

ดอกหญ้า

นั่งยิ้มริมระเบียง


ระบัดใบไหววับระยับฟ้า...


ระยิบตาพริ้งพรายในคืนหม่น...


วูบไหววาบทาบเป็นทางสู่กลางกมล...


ดาวบนฟ้าตกมายล หญ้าบนดิน...












___________________________


แอบแว่บกลับมาด้วยความคิดถึงค่ะ

และเพราะงานเยอะ ๆ ๆ ๆ ๆ 

จนไม่เหลือสมองไว้ให้คิดคำดี ๆ

ก็เลย......... 

เขียนได้แค่นี้แหล่ะ....

O.o





คิดถึงทุกคนนะคะ....




___________________________







ระยิบระยับจับฟากฟ้า..


แค่มองก็สุขตาไม่รู้สิ้น...


ไม่ต้องบอกรักดอกหญ้าชาวดิน...


ใจทั้งใจก็ยลยิน.... ด้วยหัวใจ....








.. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. .. ..