24 มิถุนายน 2552 01:53 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
หวั่นไหว
แค่เพียงเฉียดกรายเขตหวงห้าม
ความรู้สึกถูกคุกคาม
ทั้งที่พยายามไม่ก้าวเกิน
ผิดไหม
กับเส้นที่กั้นเราไว้ ให้ห่างเหิน
รักปิดประตูตาย ไม่เชื้อเชิญ
มีแต่บอกให้เดินผ่านไป
ระหว่างเราคงแค่นี้
ชัดเจนตรงจุดที่ไร้ความหมาย
มีเส้นเขตแบ่งกั้นเกินกล้ำกราย
เหมือนใกล้.... แต่ไกล... สุดมือคว้า...
หวั่นไหว
แค่เพียงกล้ำกรายไปเห็นหน้า
แลเลยไม่สบตา
ปล่อยเส้นแบ่งกาลเวลา พาพรากกัน
20 มิถุนายน 2552 20:53 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
คุณถาม...ว่าฉันคิดจะมี ใคร บ้างไหม?
ถ้าฉันตอบว่า คิด ทุกทีที่คุณอยู่ใกล้...
... จะตกใจหรือเปล่า ...
ทั้งผูกพัน ทั้งแอบฝัน เป็นเรื่องเป็นราว
แอบซึมซาบวาบไหวในทุกคราว ตลอดมา
และถ้าฉันถามกลับไปบ้าง...
ว่าในห้วงแห่งความรู้สึกเวิ้งว้าง...
... ที่ต่างเฝ้าค้นหา ...
คุณเคยมองเห็นฉันบ้างไหม แม้เพียงปลายตา
หรือเป็นแค่คนคุ้นหน้า แต่ไม่เคยสักครา...
... ที่คุ้นเคยในหัวใจ...
ถ้าคุณยังอยากรู้...
หลับตาทบทวนดู คงรู้ได้...
นานเนิ่นเดินเคียงเพียงแผ่วกราย...
แต่ใจฉันรวมละลาย... ใกล้... นานแล้ว...
2 มิถุนายน 2552 02:59 น.
นั่งยิ้มริมระเบียง
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
มืดมิดอยู่ในพิษความฝัน
ว่างเปล่า เหงา งัน
ยอมให้จินตนาการ... ทำร้าย
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
ทั้งในหลับและตื่น
ทั้งในวันคืน อ่อนไหว
ทั้งหัวเราะ หรือร้องไห้
ทุกเรื่องราวผสานกลาย ในตัวตน
มืดมิดอยู่ในความคิดถึง
ลึกซึ้ง และสับสน
หัวใจวกวน
มืดมน อนธการ ยังซานไป
Lovers
0 คน เลิฟนั่งยิ้มริมระเบียง
หน้าส่วนตัว
1545
