เพียงเดียวดายใต้เงาแห่งจันทร์เจ้า จังหวะใจรุมเร้าจนหวั่นไหว ด้วยสับสนจนเคว้งคว้างเพราะห่างไกล โอ้จันทร์เอ๋ยเขารู้ไหมมีใครรอ สายลมหนาวพลิ้วพรอดลอดหน้าต่าง หนาวเพียงร่างเท่าสะท้านใจหรือไม่หนอ เมื่อวันนี้...เขาไม่อยู่คู่เคลียคลอ ได้แต่พ้อกับจันทร์เจ้า..โปรดเข้าใจ กว่าหนาวนี้จะผ่านอีกนานเนิ่น ต้องเผชิญกับปวดร้าวอีกเท่าไหน เพียงหนาวกายยังไม่เท่าหนาวหัวใจ จันทร์ร่ำไห้เป็นน้ำค้าง..ต่างน้ำตา
ปล. ฉันรักคุณ อาจด้วยไออุ่น..ที่หัวใจปรารถนา อาจด้วยสองมือที่เคยเช็ดน้ำตา อาจด้วยรับรู้เสมอว่า..คุณห่วงใย ปล. ฉันรักคุณ รักความละไมละมุน..อ่อนไหว รักถ้อยคำ..ที่คุณปลอบโยนหัวใจ รักที่ทำให้ผ่อนคลายความร้อนรน ปล. ฉันรักคุณ ในความอบอุ่น..ยามฉันสับสน ในวันที่ฉันไม่มีใครเลยสักคน ในความหมองหม่น....ฉันจึงไม่เดียวดาย ฉันรักคุณนะ.. เท่าที่ผู้หญิงคนหนึ่งจะ..รักคุณได้ แม้มองดูว่า...ไม่มีค่าอะไรมากมาย แต่สำหรับฉัน..คุณคือความหมายของคำว่ารัก
ฉันรู้แล้วว่าวันนี้ฉันมันก็แค่ส่วนหนึ่งของฟ้า... ยังมีอะไรอีกมากมายเกินกว่าที่จะคว้าจะไขว่ บางสิ่งไม่อาจขีดเส้นได้ตามความต้องการของหัวใจ หากที่ต้องทำให้ได้นั่นคือการยอมจำนน แค่เพียงผู้หญิงธรรมดาคนหนึ่ง...บนโลกใบใหญ่ ย่อมตระหนักกับความจริงที่เป็นไปด้วยเหตุและผล ครั้งแล้วครั้งเล่ายอมรับกับการแปรเปลี่ยนของใจคน อาจกระทั่งต้องเตือนตนยามสับสนกับโชคชะตา ก็นั่นแหละแค่มือสองมือกับอีกหนึ่งหัวใจ ฤาจะมีสิทธิ์ใดเรียกร้องได้ดังปรารถนา มีเพียงหน้าที่ดำเนินชีวิตตามวาระแห่งวันเวลา สักกี่ครั้งอาจมีน้ำตา...เถิดจักเยียวยาด้วยแรงใจ ฉันรู้แล้วว่าวันนี้ฉันมันก็แค่ส่วนหนึ่งของฟ้า ยังมีอะไรอีกมากมายเกินกว่าที่จะคว้าจะไขว่ เกินกำลังที่มีอยู่สุดที่จะรู้ต่อความเป็นไป ยอมจำนนเถิด..ใจฝืนไว้ไยเมื่อไม่ใช่ทางของเรา บางสิ่งไม่อาจขีดเส้นได้ตามความต้องการของหัวใจ หากที่ต้องทำให้ได้นั่นคือการ.....ยอมจำนน
อยู่ตรงนั้นเธอจะเป็นอย่างฉันบ้างหรือเปล่า เงียบเงียบเหงาเหงาอ้างว้างบ้างไหม รู้สึกอย่างไรหนอคนดียามที่เดินจากไป เหว่ว้าสักเท่าไหร่ยามที่เราห่างไกลกัน กี่คืนกี่วันที่สายลมหนาวพัดผ่านมา กี่ล้านหยดน้ำตาที่หลั่งรินในใจฉัน กี่สายฝนพร่างพรูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน และกี่ความฝันที่สลายไปในกาลเวลา อาจเป็นเพราะโลกมันกว้างไป หัวใจก็เลยเหงา เหงา อาจเป็นเพราะโลกของเราบรรจุด้วยความห่วงหา ทั้งทั้งที่โลกหมุนทุกวันแต่หัวใจยังไม่เคยชินชา นาทีแห่งการร่ำลายังคงปวดร้าวทุกคราวที่หายใจ โอบกอดความเหงาเอาไว้ดังเพื่อนแท้ ช่างเถอะก็หัวใจมันอ่อนแอเกินกว่าจะผลักไส ให้ความเหงาเป็นเพื่อนดีกว่าวันนี้ที่ไม่มีใคร อย่างน้อยทุกคราวที่ร้องไห้ก็จะได้ใช้เช็ดน้ำตา
วันนี้ฉันคงทำได้เพียงคิดถึงเธอเท่านั้น..ใช่ไหม ระหว่างที่เรายังอยู่ห่างกันไกลแสนไกลอย่างนี้ วันเวลาที่ผ่านพ้น...ยังท่วมท้นด้วยความรู้สึกดีดี และฉันจดจำได้ทุกทุกนาทีที่เราใช้เวลาร่วมกัน นับจากวินาทีแรกที่เธอหันมาสบตา ฉันบอกกับตัวเองว่า..ไม่มีอีกแล้วคนของความฝัน ต่อนี้ไปจะมีเพียงคนของความจริงอันเป็นนิรันดร์ เป็นตัวแทนของคืนวันที่จะผูกพันกันตลอดไป ยังจำมืออุ่นอุ่นที่เกาะกุมมือคู่นี้ จำแววตาปรารถนาดี..ที่ทำให้ใจหวั่นไหว และในทุกทุกถ้อยคำที่เธอเอื้อนเอ่ยความนัย ฉันยังจดจารได้ขึ้นใจ...ไม่เคยลืมเลือน แม้หลับตา....ยังอุ่นใจว่าเธอยังอยู่ใกล้ใกล้ เป็นความอบอุ่นที่สัมผัสได้ไม่มีใครเหมือน ทุกทุกรอยสัมผัสดื่มด่ำยังคงย้ำเตือน แล้วฉันจะลืมเลือนได้อย่างไรหนอคนดี แม้ไม่มีเธออยู่ข้างข้างเหมือนวันนั้น แค่เพียงเวลาสั้นสั้น..ยังอยู่ในใจฉันตราบวันนี้ จะเก็บเรื่องราวของเราไว้ในความทรงจำที่แสนดี จนกว่าเธอจะกลับมาที่นี่..มาบอกฉันอีกทีว่า..ผมรักคุณ..
Calendar
Lovers
5 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings
นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Lovers
0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings
นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
หน้าส่วนตัว
2109
