2 กันยายน 2548 10:37 น.

:: ใจครึ่งดวง ::

นางสาวใบไม้



           คนไกล... ฉันเข้าใจเธอดี
กับความรู้สึกที่เธอมี...ในคราวที่หัวใจแตกสลาย
เมื่อชีวิตหม่นเศร้าและหัวใจเงียบเหงาเดียวดาย
ฉันยังจำได้ว่าเสียน้ำตาไปมากมาย...ในวันที่ต้องตัดใจ

           ฉันเองก็เคยผ่านวันอันปวดร้าวมาก่อน
ยังคงมีเงาจางจางมาทับซ้อนทุกทีที่หวั่นไหว
และลึกลึกในความห่างยังไม่ร้างความห่วงใย
ทุกทุกความเป็นไปของใครคนนั้น...ยังอยู่ในสายตา

            คนอันเป็นที่รัก..จะอย่างไรก็ยังคงรัก
แม้สิทธิ์น้อยนิดที่พึงตระหนัก...ทำได้แค่ห่วงหา
จะให้หมดใจ..คงทำได้ยากทั้งที่เจ็บช้ำกับการเดินจากมา
สิ่งที่หลงเหลือในคำลาคือความทรงจำที่มีค่าระหว่างกัน

            ในทุกทุกลมหายใจของความอ้างว้าง
ชีวิตยังคงต้องเดินต่อไปบนเส้นทางแม้ร้างไร้ซึ่งความฝัน
ยังคงมีผู้คนอีกมากมายที่ผ่านเข้ามาในคืนวัน
การเดินทางของหัวใจ...ก็เช่นกัน..ที่ยังคงมีอีกร้อยพันเรื่องราว

            เมื่อบทเพลงแห่งกาลเวลายังคงขับขาน
มวลไม้ดอกยังคงไหวตระการ...ข้ามผ่านคืนหนาว
ท้องฟ้าที่มืดมิดยังคงระยับระยิบด้วยแสงแห่งดวงดาว
หนทางที่ทอดยาว...ยังคงคอยรอให้เธอก้าว...ต่อไป

             ด้วยรักและศรัทธา....
ขอเธอถนอมรักษาหัวใจครึ่งดวงที่เหลืออยู่เอาไว้
เพียงรอวันประสาน...แนบซึ้งกับอีกครึ่งของหัวใจ
เพื่อประกอบเป็นใจรักดวงใหม่...กับอีกครึ่งใจของใครอีกคน


				
28 สิงหาคม 2548 10:37 น.

:: แค่สมมุติ ::

นางสาวใบไม้


               แค่สมมุติว่าหยุดรักกันในวันนี้
              ใจก็แหลกไม่เหลือดีอย่างที่เห็น
               คงเหลือแค่ความเหงาที่เราเป็น
               ซึ่งว่างเว้นเหลือไว้เพียงหายใจ
 
               ลาแล้วหนอวันคืนเคยสุขสม
               ลาแล้วหนอสายลมเคยโชยไหว
               ลาแล้วหนอแก้วตาแสนอาลัย
               ลาแล้วหนอดวงใจจำจากจร

               เพียงสมมุติใจฉันแทบแตกสลาย
               ปวดทั้งกายเจ็บทั้งใจยากไถ่ถอน
               เพียงแค่คิดก็ปวดปร่าแสนอาวรณ์
               อกสะท้อนรอนร้าวหนาวเหน็บใจ

               จึงฝากถ้อยร้อยวาจามาเสนอ
               ว่าหนึ่งคนที่รักเธอกว่าสิ่งไหน
               มอบวจีที่เอื้อนเอ่ยเผยความนัย
               ฝากแทนใจแทนสัญญามาถึงเธอ

               ฝากสายลมหวิวไหวผ่านใบหญ้า
               ให้รู้ว่าใจนี้นั้นมั่นเสมอ
               ฝากดวงดาวกระพริบพร่าเรียกหาเธอ
               เป็นคำรักมาเสนอ...หวังเธอยิน

               ขอให้เพียงแค่สมมุติว่าหยุดรัก
               แต่ใจจริงคงแน่นหนักดังถวิล
               ขอรักยังคงมั่นสมดังจินต์
               รักไม่สิ้นตราบดินฟ้ามามลาย				
24 สิงหาคม 2548 10:59 น.

:: ฉันเชื่อ.. ::

นางสาวใบไม้

- - ว่ า กั น ว่ า - - 
คนแต่ละคน...เกิดมาเพื่อค้นหาใครอีกคนหนึ่ง
คนที่ซึ่ง...มีคุณค่ามากพอที่จะเปลี่ยนชีวิตที่ว่างเปล่าให้มีความหมาย
คนที่ซึ่ง...พร้อมจะเติมเต็มให้กับอีกคนด้วยใจและกาย
คนที่ซึ่ง...ลบเลือนความเดียวดายออกไปจากใจ..ใครอีกคน

- - ใ น บ า ง ที - - - 
เราอาจจะเจอคนที่ดีแสนดีอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
หากแต่ใครเหล่านั้น...แค่ผ่านมาทดสอบใจที่สับสน
เพียงบทเรียนซ้ำซ้ำที่สอนให้เรารู้จักกับความอดทน
เพื่อการค้นหา...อีกหนึ่งคน..ที่เกิดมาเป็นของกันและกัน

- - แ ล ะ บ า ง ที - - 
เพราะโลกนี้แสนจะกว้างใหญ่
แต่คงไม่ยากจนเกินไป..ที่จะได้พบเจอคนในฝัน
อาจจะมีสักครั้งบนเส้นทาง...ที่คนสองคนได้เดินมาพบกัน
แล้วพร้อมจะแบ่งปันอีกครึ่งชีวิตให้อีกคนที่เดินเข้ามา

- - - ฉั น เ ชื่ อ - - - 
ว่าไม่ยากเกินไปที่คนสองคนจะได้พบกัน
และคงจะมีสักวันที่หัวใจสองดวงได้พบสิ่งที่ค้นหา
แม้อาจเนิ่นนานกับการรอคอยตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา
ถึงวันนั้นจะรู้สึกได้ว่าคุ้มค่าแค่ไหน...ที่ได้เฝ้ารอ

				
22 สิงหาคม 2548 10:12 น.

:: แ ค่ ล ม ล้ อ.. ::

นางสาวใบไม้


๑.  ต้ น อ้ อ เ อ น    ล้ อ ล ม    ที่ พ ร ม พ ร่ า ง
     ใ บ ส ล้ า ง    เ อ น อ่ อ น    ส ะ ท้ อ น ไ ห ว 
     อ้ อ โ อ น ต า ม    ล ม โ บ ก   โ ย น โ ย ก ไ ก ว
     ร า ว ป ล่ อ ย ใ จ   ฟู ฟ่ อ ง   ล ะ ล่ อ ง ล ม 
 
     ๒.  เ จ้ า ว า ด ฝั น    ถึ  ง วั น    อั น ส ว ย ใ ส
     ล ะ อ อ ง ด อ ก    ป ลิ ว ไ ป    อ ย่ า ง สุ ข ส ม
     ห วั ง ล ม ล้ อ    ป ล อ บ จิ น ต์    สิ้ น โ ศ ก ต ร ม
     จึ ง ห ล ง เ พ ลิ น   กั บ ส า ย ล ม   ที่ ห่ ม ก า ย

     ๓.  ย า ม อ อ ด อ้ อ น    เ จ้ า เ อ น ลู่    อ ยู่ ไ ห ว ไ ห ว
     รั  บ  ล  ม ไ ก ว    ด้ ว ย ร อ ย ยิ้ ม    อิ่ ม เ ฉิ ด ฉ า ย
     เ จ้ า ลื ม สิ้ น    เ ค ย เ งี ย บ เ ห ง า    แ ส น เ ป ล่ า ด า ย
     ก ลั บ ท อ ด ก า ย    ป ล่ อ ย กิ่ ง ก้ า น    สำ ร า ญ ล ม

     ๔.  เ จ้ า ลื ม ตั ว    ลื ม ใ จ    ห รื อ ไ ร ห น อ
     ห ล ง พ ะ น อ    ห ว า น ชื่ น    ลื ม ขื่ น ข ม 
     ก ลี บ เ จ้ า ร่ ว ง    ป ลิ ว ห า ย     ต า ม ส า ย ล ม
     จ ะ เ ห ลื อ ใ ด    ใ ห้ ชื่ น ช ม    ใ น ชี วิ น

     ๕.  แ ค่ ส า ย ล ม    โ บ ย โ บ ก ล้ อ    ด อ ก อ้ อ เ อ๋ ย
     ก ร ะ ไ ร เ ล ย    ลื ม ต น    จ น ห ม ด สิ้ น
     เ จ้ า อ ยู่ คู่    ท้ อ ง น า ค่ า    เ พี ย ง ดิ น
     แ ค่ ด อ ก ห ญ้ า    ไ ร้ ก ลิ่ น    ใ น ถิ่ นไ ก ล

     ๖.  ก ลี บ ด อ ก อ้ อ    ป ลิ ว ไ ป    ใ น ทุ่ ง ก ว้ า ง
     โ อ้ อ้ า ง ว้ า ง    ใ จ พ รั่ น    แ ส น ห วั่ น ไ ห ว
     เ จ้ า ยั ง ค อ ย    ล ม ลู่    อ ยู่ ห รื อ ไ ร
     จึ ง ป ล่ อ ย ใ จ    ใ ห้ ไ ร้ ค่ า    ห า ย ล ยิ น

     ๗.  ห า ก ล ม ห ว น    ท ว น ม า    อี ก ค ร า ค รั้ ง
     ว อ น เ จ้ า ยั้ ง    ว น ก ลั บ ม า    คื น ห า ถิ่ น
     แ ม้ ซ อ น ซ บ    ซุ ก ห น้ า    น้ำ ต า ริ น
     แ ต่ ผื น ดิ น    ยั ง ค ง ร อ ....ต้ น อ้ อ เ อ น . . . .



				
21 สิงหาคม 2548 12:31 น.

::..Promise..::

นางสาวใบไม้


ฉันยินดีจะยอมรับกับความเป็นจริง
แม้การเอ่ยคำลาจะเป็นสิ่งที่หัวใจไม่เคยคิดปรารถนา
เพียงพอแล้วกับความสุขที่เคยได้รับตลอดมา
หากคงดีเสียกว่า....ถ้าเป็นฝ่ายที่ก้าวไปหามัน

คงไม่มีประโยชน์ที่จะรั้ง...เอาไว้
ในเมื่อสิ่งที่เป็นไปต้องแลกกับความโศกศัลย์
และต้องจมอยู่ในห้วงแห่งความหมองเศร้า..ชั่วนิรันดร์
จะยอมรับให้ได้ว่าพันธะสัญญาแห่งใจนั้นไม่มีทางหวนคืน

ทว่า...ทำไมหนอทำไมจึงต้องโศกเศร้ากับการลาจาก
ทั้งที่รู้ดีว่าความพลัดพรากเป็นกฎเกณฑ์ที่ไม่อาจฝ่าฝืน
ทั้งที่รู้อยู่เต็มหัวใจ...ว่าทุกอย่างแม้เกิดขึ้นได้ก็ใช่ว่าจะยั่งยืน
ท้ายสุดจำยอมกล้ำกลืนให้ทุกอย่างผ่านไปในสายธารแห่งเวลา

ยากนักหนาที่จะทำใจให้ยอมรับ
เมื่อส่วนหนึ่งของชีวิตมาเลือนลับ...ทั้งที่เคยอยู่ตรงหน้า
ยังจำได้ดี..ใครบางคนเคยพร่ำบอกด้วยหัวใจเสมอมา
ว่าสัมผัสแห่งความผูกพันที่มีค่าจะไม่มีวันจางหายไป

และเพราะยังระลึกถึงคำมั่น
ที่เคยให้ไว้แก่กันว่าจะไม่มีวันจากไปไหน
แล้วมาบัดนี้....ที่เหลืออยู่กับเศษซากฝันมันคืออะไร
ระหว่างใจสองใจคงไว้แค่ "คำสัญญาที่ว่างเปล่า" เท่านั้นเอง


				
Calendar
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 2 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟนางสาวใบไม้
Lovings  นางสาวใบไม้ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงนางสาวใบไม้