30 มีนาคม 2551 14:01 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
อยู่
อยู่อย่างพอเพียง กินอย่างเพียงพอ
อยู่อย่างคนท้อ แต่ขออย่าให้ถอย
อยู่อย่างคนเหงา เคล้าน้ำตาคนรอคอย
อยู่อย่างเลื่อนลอย คอยเธอเสมอมา
อย่าง
อย่างยูงย่างย่องเยื้องอย่างไสว มองแต่ไกลใต้ต้นไผ่สุดไกลหนา
จำระบำรำฟ้อนงอนโสภา ก็เห็นหน้านางหนึ่งในใจกลางวง
พร้อมบริวารงามงอนอักษรศิลป์ ผมปักปิ่นทองอร่ามงามสดใส
ใบหน้างามขาวผ่องดั่งทองอำไพ ไม่ทันไรก็หายไปกับสายลม
อยาก
อยากเป็นนกผกผินบินถลา อยากเป็นม้างามสง่าผ่องราศี
อยากเป็นปลาว่ายน้ำในวารี สุขชีวี อยู่ อย่าง อยากในฝันเอย
20 มีนาคม 2551 15:44 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
ญ. คิดถึงเธอ เธอไม่ได้ คิดถึงฉัน
คิดถึงกันเธอไม่ได้คะนึงหา
คิดถึงฉันเธอไม่ได้อาลัยลา
คิดถึงฟ้าสีหมอกตรอกแดนไกล
ช. ทำไมเล่าจันทร์เจ้าจะไม่คิด
คิดถึงเธอใจพี่คิดถวิลหา
คิดถึงเจ้าแม่เนื้ออ่อนพรรัมภา
คิดถึงเจ้าใจข้าสุดอาลัย
ญ. คิดถึงเธอฉันนั้นแสนเจ็บปวด
คิดถึงเธอนั้นเหมือนหอกตรอกใจฉัน
คิดถึงเธอฉันช้ำชอกทุกคืนวัน
คิดถึงกันและกัน นิรันดร
ช. พี่คิดถึงเธออยู่เธอรู้ไหม
คิดถึงเธอใจพี่แทบแตกสลาย
คิดถึงเธอใจพี่แทบจะมลาย
คิดถึงเธอใกล้จะตายคนแสนงอน
ช.ญ. จะเก็บใจฝากรักไปในที่นี้
ให้ราตรีที่เงียบเหงาเศร้าหนักหนา
วอนแสงจันทร์โปรดช่วยด้วยนำพา
วอนแสงจันทร์จากฟากฟ้าด้วยอาลัย
ตราบใดที่ยังมีสุริยันจันทรา
ตราบนั้นยังมีข้าให้อาลัย
นาฬิกาอารมณ์บูดจ้า
20 มีนาคม 2551 14:50 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
ได้แต่เฝ้าคิดถึงคะนึงหา
อาลัยลาเจ็บปวดใจใครจะเหมือน
เฝ้าแต่มองนองน้ำตาที่แฉเชือน
เป็นเครื่องเตือนตัวตนผลของใจ
ท้องนภาสีครามในยามรุ่ง
ทอด้วยรุ้งประดุจดังผ้าแพรไหม
จากกันแล้วที่รักไกลแสนไกล
เก็บดวงใจฝากไปให้ที่แสงจันทร์
ได้เวลาสายัณญ์เข้าฝันหา
ถึงดวงตาแก้วใจไม่ผกผัน
จากทุกวันเรานั้มีกันและกัน
โชคชะตาผูกผันเก็บฝันเอย
หน้าส่วนตัว
1460
