10 ธันวาคม 2550 15:35 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
พระราชกรณียกิจด้านการศึกษา
พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงตระหนักดีว่า การพัฒนาการศึกษาของเยาวชนนั้น เป็นพื้นฐานอันสำคัญของประเทศชาติ จึงทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ พระราชทานพระราชทรัพย์จัดตั้งมูลนิธิอานันทมหิดล ให้เป็นทุนสำหรับการศึกษาในแขนงวิชาต่างๆ เพื่อให้นักศึกษาได้มีทุนออกไปศึกษา หาความรู้ต่อในวิชาการชั้นสูงในประเทศต่างๆ โดยไม่มีเงื่อนไขข้อผูกพันแต่ประการใด เพื่อที่จะได้นำความรู้นั้นๆ กลับมาใช้พัฒนาประเทศชาติให้เจริญก้าวหน้าต่อไป
นอกเหนือไปจากนี้แล้ว ทรงมีพระราชดำริให้ดำเนินการจัดทำสารานุกรมไทยสำหรับเยาวชนขึ้น สารานุกรมชุดนี้ มีลักษณะพิเศษที่แตกต่างจากสารานุกรมชุดอื่นๆ ที่ได้เคยจัดพิมพ์มาแล้ว กล่าวคือ เป็นสารานุกรมอเนกประสงค์ที่บรรจุเรื่องราวต่างๆ ที่เป็นสาระไว้ครบทุกแขนงวิชา โดยจัดแบ่งเนื้อหาของแต่ละเรื่องออกเป็นสามระดับ เพื่อที่จะให้เยาวชนแต่ละรุ่น ตลอดจนผู้ใหญ่ที่มีความสนใจ สามารถที่จะศึกษาค้นคว้าหาความรู้ ได้ตามความเหมาะสมของพื้นฐานความรู้ ของแต่ละคน โดยมีวิทยากรผู้ทรงคุณวุฒิในแต่ละสาขาวิชา การอุทิศเวลาและความรู้ เพื่อสนองพระราชดำริ โดยร่วมกันเขียนเรื่องต่างๆ ขึ้น แบ่งออกเป็น 4 สาขาวิชา คือ วิทยาศาสตร์ เทคโนโลยี สังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์
ทรงก่อตั้งกองทุนนวฤกษ์ ในมูลนิธิช่วยนักเรียนที่ขาดแคลน ในพระบรมราชูปถัมภ์ เพื่อช่วยให้นักเรียนที่ขาดแคลนทุนทรัพย์ ได้มีโอกาสเข้ารับการศึกษาในระดับประถมศึกษา และระดับมัธยมศึกษา ทั้งยังพระราชทานพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ เป็นทุนริเริ่มในการก่อสร้างโรงเรียนตามวัดในชนบท สำหรับที่จะสงเคราะห์เด็กยากจนและกำพร้า ให้ได้มีสถานที่สำหรับศึกษาเล่าเรียน โดยอาราธนาพระภิกษุเป็นครูสอนในวิชาสามัญต่างๆ ที่ไม่ได้ขัดต่อพระธรรมวินัย ตลอดจนช่วยอบรมศีลธรรมแก่เด็กนักเรียน ทั้งนี้ เป็นพระราชประสงค์ที่จะให้เด็กนักเรียน ได้เกิดความสัมพันธ์ระหว่างศาสนากับการศึกษาควบคู่กันไป อันจะทำให้เยาวชนของชาติ นอกจากจะมีความรู้ด้านวิชาการแล้ว ยังจะทำให้มีจิตใจที่ดี ที่ตั้งมั่นอยู่ในศีลธรรม เพื่อที่จะได้เป็นพลเมืองดีของประเทศชาติต่อไป ในอนาคต
โรงเรียนร่มเกล้า ก็เป็นสถานศึกษาในระดับมัธยมศึกษา ในหลายจังหวัดที่เกิดขึ้นจากพระราชดำริ ที่จะให้ทหารออกไปปฏิบัติภารกิจในท้องที่ทุรกันดาร ได้ทำประโยชน์ต่อชุมชน และมีส่วนช่วยเหลือประชาชนในด้านการศึกษา ตามโอกาสอันควร โดยพระราชทานพระราชทรัพย์ส่วนพระองค์ ให้ทหารจัดสร้างโรงเรียนขึ้นในจังหวัดนครพนม จังหวัดสกลนคร จังหวัดนราธิวาส จังหวัดปราจีนบุรีและจังหวัดแม่ฮ่องสอน เป็นต้น เพื่อช่วยบรรเทาปัญหาการขาดแคลนสถานศึกษาสำหรับเยาวชน และยังเป็นการส่งเสริมความเข้าใจอันดี ระหว่างเจ้าหน้าที่ทหารที่ไปปฏิบัติภารกิจในพื้นที่นั้นๆ กับราษฎรเจ้าของท้องที่อีกโสตหนึ่งด้วย ซึ่งในการดำเนินงานจัดสร้างโรงเรียน ทางฝ่ายทหารได้ติดต่อประสานงานกับเจ้าหน้าที่ฝ่ายปกครอง และฝ่ายศึกษาธิการ เพื่อเลือกสถานที่ตั้งโรงเรียนที่เหมาะสมกับความจำเป็นที่สุด ซึ่งปรากฎว่าราษฎรในท้องที่ที่มีการสร้างโรงเรียน ได้พากันร่วมอุทิศแรงกายช่วยในการก่อสร้าง ตลอดจนอุทิศทุนทรัพย์สมทบเป็นทุนในการจัดซื้ออุปกรณ์ต่างๆ ที่จะนำไปใช้ในการก่อสร้างโรงเรียน เพื่อเป็นการโดยเสด็จพระราชกุศลด้วย และเมื่อการก่อสร้างโรงเรียนแล้วเสร็จ พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ได้เสด็จพระราชดำเนินไปทรงเปิดโรงเรียนเหล่านั้น พร้อมทั้งพระราชทานนามว่า โรงเรียนร่มเกล้า ซึ่งในปัจจุบันมีทั้งโรงเรียนระดับประถมศึกษา และระดับมัธยมศึกษา
8 ธันวาคม 2550 15:47 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
ฝน ฝนอีกแล้ววันนี้เป็นวันที่ 3 แล้วฝนก็ยังตกไม่ยอมหยุด ผ้าที่ตากไว้ก็ยังไม่แห้ง ช่างเป็นวันที่น่าเบื่ออะไรเช่นนี้ แดดก็ไม่มี ช่างตรงกับใจที่ห่อเหี่ยวของเรานัก หลังจากวันนั้นวันที่แม่หย่ากับพ่อฉันก็อยู่กับป้ามาโดยตลอด 2 ปีแล้วที่แม่และพ่อไม่ติดต่อมาเลย ปีหน้าฉันก็จะเอนทรานส์ อยู่แล้ว หวาน ยัยหวาน เสียป้าดังมาแต่ไกลนั่นหมายความว่าต้องมีอะไร แน่ๆ ฉันขานรับ และลงบันไดไป บ้านนั้นแต่เดิมเป็นบ้านไม่แต่เดี๋ยวนี้ได้สร้างใหม่เหลือส่วนที่เป็นไม้ไว้บางส่วนเท่านั้น เฉพาะเรือนระเบียงด้านหน้าที่ยังเป็นไม้เพื่อความสวยงานก็คล้าย ๆ กับบ้านเสานักที่ ลำปางนั่นแหละแต่ออกจะใหม่กว่าหน่อย พอลงไปหาป้าก็พบว่า เจ้าดำ หมาพันธุ์ หลังอาน คาบเสื้อสีฟ้าตัวโปรดไปกัดเล่นอย่างสบายอารมณ์ ฉันก็รู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังไงก็เถอะเจ้าดำเป็นสมบัติชิ้นเดียวที่แม่ทิ้งไว้ให้ป้าและฉัน ซึ่งป้าบอกให้เอาไปซักและตากไว้ที่ ราวตากผ้า เจ้าดำนั้นไม่มีแม่มีพ่อเหมือนกับฉันจึงคอยปลอบใจฉันมาตลอดอยู่เคียงข้างยามเมื่อมีปัญหาทุกข์ใจถึงแม้มันจะพูดไม่ได้ก็ตามที ในช่วงนี้ ฉันก็อ่านหนังสือหามรุ่งหามค่ำเพื่อเตรียมสอบและพยามยามลืมเรื่องพ่อแม่ให้หมดจำไว้เสมอว่า มันที่เขาทิ้งเราเป็นวันที่เราเจ็บที่สุด แต่ฉันจะลุกยืนให้ไหวอย่างมั่นคงและเข้วแข็ง ถึงแม้มันจะไม่มีเรี่ยวแรงก็ตามที่แต่ฉันเจ็บแล้วจำ
4ปีผ่านไป..
เมื่อฉันเรียนจบ ก็รีบหางานทำ เพราะกลัวตกงาน ฉันเป็นนักข่าวของ ช่อง XX ก็ย้ายไปอยู่กรุงเทพ พักอยู่ที่คอนโดใจกลางเมือง งานทุกอย่างเป็นไปด้วยดี ราบลื่น และได้เงินดีทีเดียว อยู่มาวันหนึ่ง ป้าก็โทรศัพท์มาบอกว่า แม่ป่วยหนักอยากพบฉัน สาเหตุเพราะโดนสามีใหม่ซ้อม ซึ่งฉันคงเป็นลูกที่อกตัญญูมากๆ แน่ เพราะแอบสะใจเล็กน้อยที่แม่เป็นแบบนี้ เพราะความเจ็บแค้นที่เก็บอยู่ในใจมานานกำลังจะได้ระบายออกมา ฉันคนนี้จะทำให้ผู้หญิงคนนั้นได้รู้ว่าตลอดมาทิ้งฉันยังไม่พอยังทำให้พ่อต้องตายไปอีกฉันไม่มีวันที่จะให้แม่ที่ทุกคนเชิดชูนักหนาทำผิดอีก ฉันก็ไปที่โรงพยาบาล แม่กำลังนอนอยู่บนเตียงจะออกไปหา สามีใหม่สุดที่รัก ทำให้ฉันยิ่งเพิ่มความแค้นในใจเป็นทวีคูณ เมื่อตกดึก ฉันเข้าไปหาแม่แม่ก็ดีใจที่เห็นแต่ฉันตอบเพียงว่า ลาก่อน
ปลายมีดยาวแหลมคมจ้วงทะลุผ่านเนื้อของของแม่ทะลุ น้ำสีแดงข้นไหลทะลักออกมาจากบาดแผลและก็แทงซฎ็ไปอีกที นั้นถือเป็นการจบชีวิตของแม่ผู้ให้กำเนิดคนที่ชื่อหวาน จากนั้นทุกอย่างก็ดูสับสนวุ่นวายไปหมด มีผู้คนมากมาย ทั้ง หมอ พยาบาล ต่างกรีดร้องและ ฉันก็สลบไป
มารู้ตัวอีกทีก็ได้อยู่ที่โรงพยาบาล แห่งหนึ่งแล้ว ทุกอย่างดูสับสนไปหมด ฉันไม่สามารถจับต้นชนปลายได้เลย เรื่องต่างๆ ดูคลุมเคลือไม่ชัดเจน แต่ฉันตื่นขึ้นมาพูดประโยคแรงว่า แม่อยู่ไหน นี่มันเกิดอะไรขึ้น
ทุกคนมองหน้าฉันอย่างเศร้าสร้อย
บทสรุป..
สุดท้ายฉันก็รู้ความจริงทั้งหมดว่า พ่อตายเพราะฉัน ฉันผลักพ่อตกเหวและเก็บความลับนี้มาตลอดนั่นเป็นสาเหตุที่แม่ทิ้งฉันไป ฉันจึงคิดฆ่าตัวตาย โดยไปยืนกลางถนนที่มีรถมากมาย และฉันก็โดนชนสมใจปราถนาแต่ไม่ตายกลับความจำเสื่อม ป้าจึงพยายามแต่งเรื่งขึ้นมาใหม่ว่าแม่เป็นสาเหตุให้พ่อต้องตาย มันจึงฝังใจมาตลอด แม่รู้เรื่องนี้จึงโกรธป้ามาก และมองหน้าฉันไม่ติดเพราะไม่รู้จะอธิบายยังไง
และวันที่ฉันจะฆ่าแม่นั้นฉันก็แทงแม่จริงๆ และป้าก็แทงฉันต่อ ป้ารู้สึกผิดจึงบอกกับเจ้าหน้ที่ไปว่าเป็นคนแทงฉันกับแม่เอง เพราะแค้นเรื่องส่วนตัว ซึ่งเรื่องที่ผ่านมาในครั้งนี้ฉันไม่อาจพูดได้เต็มปากว่าทุกอย่างที่ฉันตื่นขึ้นมานี้จะเป็นอย่างไร กระทั่งบอกรักแม่ยังไม่มีโอกาสเลยที่จะทำก็เหลือไว้แต่ความหลอกลวงที่ฉันสร้างขึ้นไว้เท่านั้น
by นาฬิกาอารมณ์บูด
หน้าส่วนตัว
1115
