26 มีนาคม 2551 20:34 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
ฉันได้รับข้อความนี้จากเพ่อนที่ดี คนหนึ่ง ซึ่งเพื่อนคนนี้ได้เลือกไปแล้ว ฉันเองก็ต้องเลือกเหมือนกัน และฉันก็เลือกแล้ว คราวนี้ตาพวกคุณแล้วละที่จะต้องเลือกแล้ว
เรื่องมีอยู่ว่า ชายคนหนึ่งเคยลงโทษลูกสาววัย 5 ปีของเขา เพราะนำเงินไปซื้อกระดาษหิอของขวัญ สีทองม้วนหนึ่งซึ่งมีราคาแพง ในขณะที่การเงินที่บ้านฝืดเคือง และเขาก็อารมณ์เสียอีกครั้ง เมื่อลูกสาวของเขานำกระดาษสีทองราคาแพงนั้น มาห่อกล่องของขวัญ เพียงเพื่อตกแต่งไว้ใต้ต้นคริสต์มาส แต่กระนั้นลูกสาวตัวน้อยของเขาก็ได้มอบกล่องของขวัญนั้นให้พ่อของเธอ ในเช้านรุ่งขึ้นและพูดว่า นี่สำหรับพ่อคะ พ่อของเธอรู้สึกกระอักกระอ่วนกับอาการที่ได้แสดงออกไปกอนหน้านี้ แต่แล้วความโกรธก็ได้พุ่งพล่านขึ้นอีกครั้ง เมื่อเขาพบว่า มันเป็นเพียงกล่องเปล่า เขาพูดด้วยอารมณ์เกรี้ยวกราดว่า ลูกไม่รู้จริงๆอย่างนั้นหรือว่าการจะให้ของขวัญใคร มันต้องมีอะไรอยู่ในกล่องด้วย
เด็กน้อยมองไปที่พ่อของเธอด้วยน้ำตาแล้วพูดว่า โอ..พ่อจ้า มันไม่ใช่กล่องเปล่าเลย หนูเป่าจูบเข้าไปจนเต็ม ชายคนนั้นสะอึกตัวชาด้วยความเสียใจ เขาทรุดตัวลงแล้วโอบกอดลูกสาวไว้แน่น เขาขอให้ลูกสาวยกโทษให้เขากันท่าทางโกรธเกรี้ยวเกินเหตุของเขา
ต่อมาไม่นานอุบัติเหตุก็ได้คร่าชีวิตลูกสาวของชายคนนั้นไป และว่ากันว่าเขาเก็บกล่องของขวัญสีทองล้ำค่านั้นไว้ข้างเตียงตลอดชีวิตของเขาเลยทีเดียว และเมื่อใดก็ตามที่เขาท้อแท้ใจ หรือ ต้องเผชิญกับปัญหาที่ยากเย็นแสนเข็ญ เขาจะเปิดกล่องใบนี้เพื่อหยิบ จูบในจิตนาการขึ้นมา แล้วรำลึกถึงความรักของลูกน้อยที่ได้ใส่จูบไว้ให้เขา
ในความเป็นจริงในฐานะมนุษย์คนหนึ่ง พวกเราทุกคนล้วนได้รับกล่องของขวัญสีทอง ซึ่งบรรจุความรักโดยปราศจากเงื่อนไข
คุณจะเลือกที่จะคิดในสิ่งที่ดีๆ มองโลกในแง่ดี พร้อมที่จะเผชิญปัญหาต่างๆ หรือ ลบมันทิ้งไปจากความทรงจำซะ
ลองสังเกตมุมมองต่อไปนี้
ฉันขอขอบคุณ
สำหรับสามีที่นอนกรนทั้งคืน
เพราะนั่นหมาถึงเขากำลังหลับอยู่ที่บ้านกับฉัน ไม่ใช่ผู้หญิงอื่น
สำหรับลูกสาววัยรุ่นที่กำลังบ่นเรื่องล้างจานอยู่
เพราะนั่นหมายถึงเธออยู่ที่บ้านไม่ใช่ที่ถนน
สำหรับภาษีที่ต้องเสีย
เพราะนั้นหมายถึงฉันมีงานทำ
สำหรับข้าวของต่างๆ ที่ต้องคอยเก็บหลังงานปาร์ตี้
เพราะนั่นหมายถึงฉันถูกห้อมล้อมด้วยเพื่อนฝูง
สำหรับเสื้อผ้าพอดี จนเกือบจะคับเกินไป เพราะนั่นหมายถึงฉันยังมีกิน
สำหรับเงาที่คอยมองดูฉันทำงาน เพราะนั่นหมายถึงฉันกำลังได้รับแสงแดด
สำหรับผ้ากองโตที่รอการซักรีด เพราะนั่นหมายถึงฉันมีเสื้อผ้าสวมใส่
สำหรับเสียงปลุกในทุกๆเช้า เพราะนั่นหมายถึงฉันยังมีชีวิตอยู่ และสุดท้าย
สำหรับความรักความห่วงใยที่ส่งมาหาฉันมากมาย
เพราะนั่นหมายถึง พระเจ้าทรงอยู่กับฉัน และดูแลฉันเสมอ.
คุณมองเห็นมุมมองในชีวิตแล้วหรือยัง........
20 มีนาคม 2551 15:31 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
ลองใช้ความสามารถแต่งต่อดู แต่งยังไงก็ได้ให้มันเข้ากัน แต่งซักนิดหน่อยก็ได้ ประลองฝีมือกันให้มันส์ไปเลย
ชายผู้หนึ่ง อยู่ภายใต้แสงเทียน นั่งอยู่บนเก้าอี้ไม้ เขานั่งมองรูปภาพใบเก่าๆ เขายิ้มปนหัวเราะ แต่ในขณะเดียวกัน นำตาก็หยดไหลเต็มใบหน้า เขาใช้มือ ที่หยาบกระด้าง ลูบ รูปผู้หญิงคนหนึ่ง ผมยามถึงไหล่ ผมนั้นดัดเป็นลอน อย่างสวยงาม
(แต่งให้เข้าเรื่องได้เลย นาฬิกาอารมณ์บูด จะคอยดูฝีมือ และขอเข้าแจมด้วยนะ)
เพราะความคิดแต่ละคนไม่เหมือนกันถ้ามารวมกันแล้วอยากรู้จังว่าจะออกมาเป็นยังไง.......
19 มีนาคม 2551 15:48 น.
นาฬิกาอารมณ์บูด
บทที่ 1 ชายลับที่ไม่ลับ
ในโลกใบหนึ่งที่ต่างจาก โลกที่เต็มไปด้วยความโหดร้ายมนุษย์ผู้ซึ่งทำลายสัตว์ของเหล่าผู้มีเวทมนต์จนหมดสิ้น ราชินิองค์ที่ 1 ไม่น่าส่งของเหล่านั้นไปให้เพียงเพราะต้องการจะขยายอำนาจ ด้วยเหตุนั้นเราจะไม่ส่งของล้ำค่าไปให้พวกท่านอีกแล้ว พระผู้เป็นเจ้าทรงสร้างท่านขึ้นมาจากดินและเมื่อถึงจุดสุดท้ายของชีวิตท่านก็จะกลับไปเป็นดินดังเดิม
ราชินีองค์ที่ 11
ตั้งแต่ฉันสอบเลื่อนระดับเสร็จ ยายฉันก็หมดห่วงขอใช้ชีวิตอย่างสงบที่โลกมนุษย์ นิหลานยายจะให้หลานจัดหนังสือให้เป็นหมวดๆดุแลให้เรียบร้อย แล้วเช็คยอดหนังสือด้วย แลยายก็ให้ตามหามนต์ บทที่ 16 ด้วยละฉันยัง งงๆอยู่เหมือนกัน นิ! เจ้า กาล์ กอยล์ มีอะไรหรือ เซล กำลังหลับ สบายๆ อยู่เลย เออ ไม่ต้องพูดมาก เนี่ย คือฉันอยากจะให้แกจัดกองหนังสือที่เยอะ เป็นภูเขาเหล่ากาให้เสร็จและเช็คยอดด้วยอย่าลืมจัดเป็นหมวดๆ ด้วยละ ครับ เริ่มพรุ่งนี้ได้ไหม ขอรับ Ok.. อย่าสายละ ครับ___ และบังเอิญ ฉันรู้สึกว่ามีใครแอบมองฉันจากด้านหลัง และพอฉันจับความเคลื่อนไหวได้ ฉันก็จ้องไปตามห้องและใช้มนต์ เอกซเรย์ (ภาษา มนุษย์นะ) ผู้มีเวทมนต์เรียกว่า มนต์ เอกคลอลิน ยูนิมโอโครลินซู ! นี่เป็นมนต์ สตาฟ ใช้ได้เฉพาะตระกูลเราเท่านั้นและฉันก็ใช้เท้าเตะหนังสือที่ กองอยู่สูงมากด้วย ยิ่งสูงยิ่งล้มง่ายถ้าไม่มีฐานที่ดี จริงมั๊ย และมีหนังสือที่หนา ประมาณ 1 ฟุตได้ จะตกใส่ฉันฉันจึงแพร่อำนาจไปที่มือ แล้วปัดมันออกไป และฉันก็เห็นชายชรายืนแข็งเป็นหินแต่กลิ่นไอที่มาจากตัวเขาไม่ใช่ กลิ่นไอที่เราได้กลิ่นเมื่อกี้ ฉันจึงหอบเอาชายคนนี้มาด้วย และคลายมนต์ ยูนิมโบ นิเจ้าเป็นหลานของ ศรัญญ่า สพิทรูเกล ใช่ไหม อือ___ใช่ทำๆไม กระผมเป็นพ่อบ้าน นามว่า ซอรัส ครับเธอได้บอกกระผมให้ดูและคุณหนู เซล เด็กหัวดื้อนะครับ ฉันอาจจะฟัง คุณหนูแล้วระคายหูจังแต่ไม่เป็นไร ฉันไม่ถือ ฉันแอบเห็นพ่อบ้านหัวเราะนิดๆ เออฉันจะออกไปทำธุระหน่อยนะฝากบ้านด้วย ครับคุณหนู และฉันไปปราสาท นิมบัสมัลสตาลย์นี่ เพื่อคุยกับ นอคานอยล์เรื่องบทมนต์ ทั้ง20 บท ใช่มี 20 บทนะซาเนล่าแต่ตอนนี่ มีใช้แค่ 4 บทมนต์ มีชื่อเรีบยกว่า อะไรบ้างนะ อ๋อ จิ๊บๆ 1 ฮูทูเลน่า 2 แอนนาสปีคเบิตร์ 3 มัลสตาลย์นี่ฟรอเร้นท์ 4_____ 4 ลองค์ ฟอล์ดฟลอเรสเซ้นท์ เออนั้นแหละ 4 เนี่ยจำอยาก แต่ทำไมต้องเอามารวบรวมอีกละ เอ้า ถามฉันแล้วฉันจะไปถามใคร คงต้องไปถาม____ ศาสตร์ตราจารย์ ฮูแลนมอสซิซ่า เราสองคนพูดพร้อมกันยังกับนัดกันมา ยังไงยังงั้น ฉันไม่อยากเจอเจ้าคองกี้เลย นะนอคานอยล์มันชอบแกล้งฉันทำหน้ายังกับเป็นตัวตลก ฮึ น่าขำ ฮึๆๆ เอางี้เจอกันพรุ่งนี้ที่ โรงเรียนแล้วกันนะ เช้ารุ่งขึ้น ศาสตร์ตราจารย์ มอสซิซ่าคะๆ แต่หล่อนไม่สนใจ และเจ้าคองกี้ก็มาตัดหน้า เจี๊ยกๆๆ คล๊ากๆๆแฮ่ เฮ่คองกี้ฉันมีงานนะ ก่อนที่ฉันจะสาปแกเป็นหินฉันขอเตือน มันหน้าจ๋อยไปเลย แต่ศาสตร์ตราจารย์หันมามองหน้าอย่างดุๆ มีอะไร คุณ สพิครูเกล ไปคุยกันที่ห้องของคุณได้ไหมคะ ตามมาสิ
บทที่ 2 รู้ความลับและแผนหักอันแสบของ ศ.จ
จากนั้นฉันก็รุมถามเรื่อง บทมนต์ทั้งหมด เธอถอนหายใจยาวและหันมาพูด พร้อมหยิบแว่นอันโบราณออก และ พับเก็บวางบนโต๊ะ ทำงาน คือบทมนต์ของเราเปิดใช้แค่ 4 บทมนต์เอง แล้วอีก16 บทละคะไปไหน เออไม่รู้แต่มนต์บทที่ 16ใช้ปิดผนึกปู่ของเธอ พ่อมด ดาส คามานอล เป็นคนสร้างขึ้นมามนต์บทที่ 16นะ พระราชินีเพนซ์ดูเซลสั่ง แต่ปู่เธอโกรธมากจึงซ่อนมันไว้และลบความจำของตนเองออก จึงไม่มีใครรู้ว่าปู่เธอซ่อนไว้ที่ไหนนะสิพระราชินีเพนซ์เซล จึงเหยียดหยามและรังเกียจตระกูลของเธอมากเธอจึงโดนพวกมูช่าแกล้เอาบ่อยๆ ในตอนเป็นเด็ก แล้วถ้าหนูต้องการหาบทมนต์ นั้นละค่ะ เออ___ไม่รู้ฉันไม่ขอตอบเธอดีกว่ามันจะปลอดภัยกับเธอที่สุดนะ ฉันค่อยข้างไม่พอใจที่ตอบแบบเลี่ยงๆ แต่หนูเป็นหลานนะค่ะ ฉันใช้น้ำเสียงดังและหนักแน่น ศ.จก็แผดเสียงดังและโมโหหลังจากฉันพูดเสร็จ ไม่ได้!__ เออขอโทษ สายละเธอควรจะรีบไปเรียนเดี๋ยว อ. ท่านอื่นจะว่า ศ.จ หันหลงพูดเหมือนจะปกปิดและเรียกฉันมาที่ ห้องของ ศ.จ พร้อม นอคานอย์มาในตอนเย็น
และฉันก็ไปเรียนวันนี้ ศาสตร์ตราจารย์ ฟีลาเดเฟีย
ก็สอนเรื่องชื่อ ย่อของมนต์คำสาปหรือมนต์ออฟโรโมซานและการแก้คำสาปเบื้องต้นจะแก้ได้บางคำสาปเท่านั้นและศ.จ ก็ให้สือหนังสือมนต์ตรามูเลซ่า ก็เลยต้องเสียคริสตัลสีเขียว 6เม็ด นอคานอย์ ศ.จ มอสซิซ่าเรียกฉันกับเธอไปพบเรื่องมนต์นะ จะดีเหรอหวังว่าคงจะไม่สาปเราเพื่อปิดปากเรื่องบทมนต์นะ ไม่รู้สิ อาจจะ ฉันตอบด้วยเสียงละห้อยแต่นัวล์ก็พูดขึ้นมาว่า ไม่เป็นไร ใช้เตรียมการคลายมนต์ไว้แล้ว ชิวๆ และเราก็รีบเดินไปที่ห้องของ ศ.จ มอสซิซ่า เธอก็รีบผลักฉันเข้าไปในห้องลับ ที่แต่ก่อนเราสองคนอยากเข้าไปเมื่อสมัยยังเป็นเด็ก มันทั้งมืด และเย็นจะเยือก ศ.จ บอกว่ากำแพงทำจากน้ำแข็ง ไอรอน ชื่อเทพแห่ง มังกรน้ำแข็ง
โซคีเลนัสและเป็นห้องที่ซับซ้อนมาก และแล้วก็เข้าถึงเขตอุ่นเธอบอกว่า เธอไม่สามารถตามหาบมมนต์ ได้อย่างสมบูรณ์เพราะ 1 เธอยังไม่มีบัตรผ่านทั่วไป
2 อายุยังไม่ถึง
3 ถ้าเธอหยิบลูกแก้ว เพโดร์รอยล์ได้เธอสามารถตามหาได้ทันที
4เธอไม่รูวิธีทำคทาที่มีเนื้อผสมจาก คทา กริฟซอรัส
5 เธอยังสอบไม่ครบ 10 ระดับ
6 เธอยังไม่รู้มนต์ป้องกันตัวมนต์สะท้อนและมนต์ลับของปู่เธอ
มันลำบากขนาดนั้นเชียว หรือคะ อ๋อแน่นอน แล้วเรียกพวกเรามาไกลเพื่อบอกแค่นี้หรือครับ ไม่ ฉันบอกคเร็ดลับให้ก็ได้เธอต้องตามหาหนังสือที่ หนา 1 ฟุต สีน้ำตาลดูเก่า มีอัก
ขละโบราณ เป็น ภาษา โบลิน S แปลว่า ความตายและการฟื้นคืนชีพ และฉันก็ได้นึกถึงครั้นเจอพ่อบ้าน ซอรัสครั้งแรกที่มีหนังสือจะตกใส่ฉัน บิงโก! ฉันเจอหนังสือนั่นแล้วละนัว เธอจะไปบ้านฉันไหม โอะ ไม่ละ ฉันไม่อยากเจอหน้าเจ้ากากอยล์ และฉันก็ไปหาแต่ไม่เจอจึงถามเจ้ากากอยล์ และก็เจอแต่มัน หนักมากฉันจึงรีบเหาะไปที่ โรงเรียนทันทีและก็เห็น ศจ. เข้าห้องประชุมด้วยความรีบร้อน และความสงสัยจึงทำให้รู้เรื่อง บางอย่าง พ่อมด ดาส ลูคาฟินิกส์ ผู้บริหารโรงเรียนคนที่ 1,120 พูด ว่า อะไรนะมี ทายาทของพ่อมด ดาส คามานอล มาอีกเหรอที่จะตามหาและรวบรวม บทมนต์ บัดซบสิ้นดี อุตสาห์ขัดขวางได้ 10 คนแล้วแท้ๆ ทายาท สพิทรูเกลนี่ร้าย จริงๆ อย่าลืมนี่ก็สำคัญเช่นกันรู้สึกว่าเธอเจอหนังสือแล้วแต่ท่านไม่ต้องห่วงดิฉันเตรียมแผนการไว้แล้วละคะท่าน ดีข้าจะได้หมดห่วงเลิกประชุมได้ และทุกคนก็พูดว่า รับทราบด้วยเกียติของข้าเจ้า เมื่ส้นเสียงฉันก็ส่งหนังสือกลับห้องและสร้างของปลอมขึ้นมาและก็ร่ายรหัสใหม่ไว้ ส่วนของจริงเก็บไว้ในที่ลับสุดยอด เช้ารุ่งขึ้นฉันก็ตรงดิ่งไปหา นอคานอยล์เล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังและไปที่ห้อง ของศจ. ฮูแลน มอสซิซ่า และทำท่าทางปกติ โอ้ว ลำบากหนูจัง แต่ฉันขอหนังสือนี่ละนะ หมายความว่าไง นะ ศจ. ก็หมายความว่าฉันอยากได้บทมนต์ รูฟิงค์คอมเมลนะสิ แล้วฉันก็เถียงกับ ศ.จ นานมากและร้องไห้ด้วยความเจ็บแค้น สักพักก็ หยุดร้องและเอาของจริงไปที่ ปราสาทของ นอคานอยล์ แต่ก็ต้องผิดหวัง
บทที่ 3 ความลับและบทมนต์อันตราย
เพราะไม่สามารถเปิดหนังสือเล่มนั้นฉันก็รู้สึกผิดหวังและท้อใจและฉันก็ยัง งงงงกับรูปหยดน้ำบนหนังสือและมีสายต่อไปทั่วและมีรูปสลักอยู่ด้านหลัง และน้ำตาก็เริ่มไหลลงที่หนังสือทีละหยด แก็ก.. ฉันตกใจทีเดียวที่ได้ยินเสียงนั่นและก็มีผู้รักษาหนังสือโผล่มา นิเธอรู้ไหมฉันอยู่ที่นี่มา 5000 ปีแล้วนะเบื่อมากเลยแต่ก็ขอบคุณนะที่ช่วย เฮอยิ่งพูดก็ยิ่งเหนื่อยนิเธอรู้ไหม ฉันเหนื่อยเพราะอะไร ฉะ. ฉันยังไม่ทันได้พูดเลยก็เลยต้อทนฟังเขาพูดไปก็สรุปง่าย ๆ คือ เจ้านายของเขาคือ พ่อมดดาสคามานอล ส่วนเจ้าพูดมากก็คือ โพลเทอร์ โกสท์ เรียกสั้นๆว่า
โกสท์ ส่วนฉันชื่อ Sanala spitrugail or เซลส์ เธอเป็นใครมาทำอะไรใน หนังสือของปู่ฉัน ข้อแรกเสียใจฉันบอกไปแล้ว ส่วนข้อ 2 ฉันเป็นคนที่เฝ้าหนังสือนี่ น้ำตาของเธอใกล้เคียงกับเจ้านายฉัน หรือ ปู่ของเธอนั่นเอง ก็คือ
E.C.K.L = pIGs ของพ่อมดดาสคามานอล
E.C.K.L = pIGa ของเธอ เซลส์
เอองั้นก็หมายถึง พวก DNA ที่ใช้น้ำตาแทนเลือด นอคานอยล์พูด ถูกแล้วพ่อหนุ่มน้อยถึงไม่ใช่แต่ก็ใกล้เคียง
น้ำตาของแม่มด บอกได้ถึงความดีความชั่วลักษณะของแต่ละบุคคลได้และแน่นอนว่าผู้ที่ไม่มีจิตใจอ่อนไหวก็เปิดหนังสือนี้ไม่ได้อย่าแน่นอนแต่อ่อนไหวจนปวกเปียกก็ไม่เปิดนะจะเลือกคน แล้วฉันก็พูดต่อ เล่าอะไรเกี่ยวกับหนังสือเรื่องนี้หน่อยได้ไหม๊ ได้แต่เจ้าต้องช่วยข้านะ อือ พวกเราให้สัญญา โกสท์ถอนหายใจแล้วเล่า คือ..หนังสือนี้จะไม่สมบูรณ์ เราะขาดหน้าสำคัญไป คือ ประวัติ การใช้มนต์ตรา คำสาป ทำลายคำสาป โดยนายของผมฉีกจากตัวผมไปหมดแต่บทมนต์อีกเป็นร้อยๆบทแต่นายไม่ได้ฉีก มันถูกขโมยไประหว่างการบันทึก ที่ ..
เมืองกาลูลู ดินแดนทางแถบตะวันออกของ เดลาร์แซสท์ ดินแดนถัดจากที่ที่เราอยู่คือ วาเลนสโตนตอนนี้ไม่มีใครหามันพบฬครที่หามันได้จะสามารถควบคุมทุกสิ่งถ้าตกอยู่ในมือของคนชั่ว.เตรียมตัวเป็นทาสได้เลย บทมนต์นี้จึเป็นบทมนต์อันตราย ว่ากันว่า ปลุกขึ้นเมื่อใดอำนาจสูญสลายแผ่นดินหายมันเป็นหายนะที่มาจากความมือโดยแท้จริงมันจะผลาญทุกสิ่ง นอกจากอัศวินจากใต้พิภพ แล้วเราจะต้องหามาทำไม
นัวล์พูดด้วยสีหน้ากังวล หาเพื่อสร้าง โกสท์พูดเสร็จก็หายไปทันทีเหลือแต่ประโยคสุดท้ายที่ยังก้องอยู่ในหัว ฉันลานัวล์ กลับบ้านด้วยสีหน้าไม่สู้ดี ฉันจึงซ่อนหนังสือไว้ในเส้นเลือดที่ 446 หวังว่ามันคงโชคดีไม่ไปกั้นทางเดินของเลือด แต่ฉันเองก็คงยังรู้สึกกลัวและสงสัยว่าสิ่งที่ปู่ซ่อนไว้ในตัวฉันมันคืออะไร มันมากมาย และมีค่าขนาดนั้นเชียวหรือและก็งงกัสิ่งที่ ศ.จ. มอสซิสซาร์แย่งหนังสือจากฉันทำไม ซึ่งฉันหวังว่า ไม่นานจะรู้คำตอบที่แท้จริง.
ต้องคอยติดตามตอนต่อไปนะค่ะอีกไม่นานนัก
หน้าส่วนตัว
1291
