โอ้ความงามของดอกไม้ใต้ภูผา ออกดอกคราแรกใดใครได้เห็น งดงามหลือกว่าคราใดที่ได้เป็น เผยให้เห็นดอกขาวแย้มแต้มชมพู มากับฝนโปรยปรายสายลมหนาว เหมือนกับราวพายุใหญ่ในเวหล พัดพาสิ่งชั่วร้ายในสายชล แลเพราะฝนกำเนิดสิ่งนิจนิรันดร์ ก่อกำเนิดสิ่งดีมีชีวิต ไม่มีผิดกับรักแม่ไม่แปรผัน คอยอุ้มชูเลี้ยงดูทุกคืนวัน ดอกไม้นั้นก็งามงดสุดชื่นใจ กลิ่นหอมอ่อนระรวยระทวยรส ตัดกับสีเขียวสดแลน้ำใส เดินเหยียบดินบนทุ่งหญ้าอันแสนไกล ความหวังใหม่มามาไกลในฝนพรำ
หน้าส่วนตัว
1751
