คนที่เรารู้สึกดีๆ วันนี้เค้าไม่อยู่แล้ว ไปเพื่อความก้าวหน้าของชีวิตเค้า วันนั้นช่วยขนของแล้วก็อวยพรให้เดินทางปลอดภัย พอเค้าบอกลา ตบบ่าหนักๆสองสามที เค้าบอกให้เราดูแลตัวเอง เพราะตลอดมา เค้าก็ช่วยเหลือในหลายเรื่อง ก็ยังอึ้งอยู่ กลับมานั่งรถ พักหนึ่งน้ำตาก็ไหล ทำใจไว้ร่วมเดือนแล้ว รู้แล้วว่าต้องมีวันนี้ ทั้งที่เค้ากำลังจะไปได้สวย แล้วเราก็ยินดีกับเค้า แต่ลึกๆแล้วเศร้าจัง จะไม่ได้เห็นรอยยิ้ม กับคำพูดกวนหู อีกหลายปีเลย เค้าให้ของที่คำพูดเค้าเหมือนมันไม่มีค่า ถ้าไม่เอา เค้าก็ทิ้ง แต่เรายังยืนกรานจะเก็บไว้ บอกมาเอาเวลากลับมาแล้วกัน เพราะเสียดายของเค้านะ คนอะไรซื้อของตุนเยอะไปหมด