เดินบนทางเท้า เจอเงาของความห่วงหาบ้างไหม ทำหล่นไว้บนทางเท้า แปดเปื้อนกับความห่วงใย เผื่อสักวันคนไกลจะย่างเหยียบมัน ...................... ยังคงอยู่ในส่วนที่ลึกสุดของใจเหมือนเดิม แต่ก็มีสักวินาทีหนึ่งของความคิด ...ที่ห่วงใย.... ที่ดูเหมือนจะส่งไปให้ไม่ได้ ..มีกฏเกณฑ์บางอย่างในชีวิตที่ทำไม่ได้ ความถูกต้องของสังคม.......จริยธรรม แต่ถ้าเป็นเพียงความคิดเล่า มันผิดมากไหม................................ ในเมื่อทำไมคนเราต้องทรยศความรู้สึกของตัวเอง คิดเมื่อใด..ก็ไม่เข้าใจเมื่อนั้น........... ผ่านสายฝนมากี่สาย ผ่านสายหมอกมากี่คราว ยังไม่สามารถลบเลือน..สิ่งที่อยู่ในใจได้ เถอะนะ.. สักวัน...........เราจะไปค้นหาใจตัวเอง
ราศีตุลย์ 17 ต.ค. 2548 11:12 น. - ID 4088 
1287
0
0
18 ตุลาคม 2548 15:42 น. - comment id 12678
ความคิดเห็นที่ 4 : หมายเลข 532271 ......ความในใจของเรา...(ฉบับเปิดผนึก).... เราเริ่มมีบทบาทมารับรู้เรื่องต่างๆ มากมายเมื่อได้รู้จักตัวเป็นๆ ของคุณอิมและคุณผู้เฒ่า... เพราะคุณเรไรบอกว่าคุณอิมและคุณผู้เฒ่าเป็นแฟนกัน เรารับรู้ด้วยความฉงน แต่ก็ไม่คิดอะไรมาก... เมื่อต้องไปเซอร์เวย์เกาะกุฏีกัน เรากับพบว่าคุณอิมและคุณเรไรสนิทสนมกันจนเหมือนแฟน ขณะที่คุณผู้เฒ่าสงบนิ่ง และเฉย จนต้องตอบคำถามของคุณนิดดาเพื่อนเรา หลานๆ และลูกๆ ว่า ไหนบอกว่าคุณอิมเป็นแฟนลุงผู้เฒ่า แต่ทำไมเหมือนแฟนอาต่อเลย... เราก็ได้แต่บอกว่า ไม่รู้สิ... เมื่อกลับจากเกาะกุฎี งานเรื่องสั้นของคุณอิมนั้นหวานแหว๋ว เราก็งงไปใหญ่กับความนิ่งเงียบของคุณผู้เฒ่า... ต่อมาเราก็รู้ถึงความระหองระแหงว่าคุณผู้เฒ่าเขาเลิกกับคุณอิมแล้ว พร้อมกับคาดคั้นจนได้ความจริงว่าเธอยังมีครอบครัวอยู่ เราจึงถามว่าทำไมจึงไปยุ่งกับเธอ คุณผู้เฒ่าบอกว่าไม่รู้ นึกแค่ว่าเป็นแม่ม่าย เมื่อรู้แล้วต่อให้คุณอิมเลิกกับคุณต่อเขาก็ไม่สามารถยุ่งด้วยได้... เราซึ่งเหมือนพี่สาว คุณผู้เฒ่าซึ่งเหมือนพี่ ก็เข้าไปเตือนคุณต่อถึงความไม่เหมาะ ไม่ควร แต่ทุกอย่างกับสะท้อนไปถึงคุณอิม เราจึงเป็นที่ไม่พอใจของเธอแต่นั้นมา ส่วนคุณผู้เฒ่าคุณต่อก็มองว่าหวงก้าง จึงเลิกนับถือกันนับแต่นั้นมา... วันที่ 21-23 พฤษภาคม เมื่อสังสรรค์ที่วังแก้ว ตอนนั้นทั้งสองคนไม่พูดกับคุณผู้เฒ่าแล้ว จึงเหมือนว่าต่างก็อยู่ในมุมส่วนตัวซึ่งกันและกัน เราเริ่มอึดอัดใจเข้าทุกทีๆ... กลับจากวังแก้วเพียงคืนแรก คุณต่อก็ลากเรา คุณผู้เฒ่า คุณอิม เข้าไปที่ห้องสนทนารวม มีการโยงไปว่าใครเป็นคนบอกว่าคุณค้างคาวเป็นแฟนคุณอิม จนต้องมีการลากคุณดาวอังคาร และคุณค้างคาวเข้ามาด้วยอีกสองคน แต่ก็ไม่รู้เรื่องอะไรนัก... และในที่สุดคุณต่อก็ลากเรา คุณผู้เฒ่า คุณอิม ออกมาอีกห้องหนึ่ง แล้วก็เกิดคำถามที่บาดอารมณ์ว่าคุณผู้เฒ่าเคยมีอะไรกับคุณอิมใช่ไหม เรารู้ว่าคุณผู้เฒ่าพยายามบ่ายเบี่ยงไม่ตอบปัญหานั้น แต่คุณต่อก็ใช้ข้อความฉุนเฉียวประมาณว่าอย่าหนีนะ อย่าหนี... คุณผู้เฒ่าบอกว่าจะซักไซร้ไปทำไม คุณต่อก็ไม่ยอมหยุดคำถามนั้น จนในที่สุดคุณผู้เฒ่าถามว่าคุณต่อรักคุณอิมไหม คุณต่อบอกว่า *ไม่* คุณผู้เฒ่าจึงบอกไปว่าเมื่อไม่รักจะถามไปทำไม และคุณต่อก็ไม่เลิกรุก ในที่สุดคุณผู้เฒ่าจึงถามกลับไปว่าถ้าอย่างนั้นให้คุณต่อถามคุณอิมว่าอนุญาตให้พูดความจริงไหม... เราหายใจเริ่มติดขัด และคุณอิมก็บอกว่า ลูกผู้ชาย พึงกระทำตามวิถีที่ลูกผู้ชายพึงกระทำ... เราเห็นอะไรลางๆ ในประโยคนั้นแล้วล่ะ แต่คุณต่อก็ไม่ยอมหยุด คาดคั้นเพื่อหวังคำตอบว่าคุณผู้เฒ่าเคยมีอะไรกับคุณอิมไหม... คุณผู้เฒ่าถามซ้ำอีกครั้งว่าให้ถามคุณอิมว่าอนุญาตไหม เราจำได้ว่าเห็นเขาต่างคนต่างพิมพ์ข้อความ และเราก็เห็นข้อความสุดท้ายเหมือนเดิมว่าลูกผู้ชายควรกระทำในวิถีที่ลูกผู้ชายควรทำ พร้อมกับการหลุดไปจากหน้าจอเอ็มของคุณอิม จึงสลายตัวไปในที่สุด... เราได้ถามคุณต่อว่ามีอะไร ทำไมตอนอยู่ที่วังแก้วทำไมไม่พูดจากันให้รู้เรื่อง เขาบอกว่าเกรงใจสมาชิกอื่นๆ เราก็งง.... วันที่ 25 พฤษภาคม บินเดี่ยวก็ได้เขียนกลอน* กำลังใจให้เธอ* วันที่ 26 พฤษภาคม ก็เขียนกลอนด่าครูตัวเองเรื่อง* (อ)มนุษย์* เราเห็นเรื่องราวที่ย่ำแย่เพราะคนๆนี้แล้วล่ะ ทั้งๆ ที่ก่อนไปวังแก้วบินเดี่ยวยังไปคอมเม้นท์งานคุณผู้เฒ่า ฝากหัวใจไปเที่ยววังแก้วด้วยคน แล้วจู่ๆ ทำไมบินเดี่ยวจึงเกลียดครูของตัวเองได้เร็วมากปานนี้... ผู้ชายคนนี้มีดีนะที่รักผู้หญิงคนหนึ่งได้อย่างจงรักภักดี และยอม เป็นหุ่นให้เขาเชิดเมื่อยามต้องการพลกำลัง... ส่วนคุณต่อและคุณอิมก็คงหวานแหว๋วกันไปตามความคิดของบางคน(ที่โง่)ว่ามันเป็นแค่ตัวหนังสือเท่านั้น... เราก็คงดำรงชีวิตของเราไปกับเหล่าเพื่อนๆ สมาชิก และแล้วตัวสัตว์ประหลาดก็เริ่มออกมาป่วนที่งานของเราเมื่อเราเขียนกลอนเรื่อง *สีชัง มิชังเจ้า* เพียงเพราะบางใครคิดว่าเราไปประชดประชันหรือเหน็บเขา หรือคิดว่าเรารู้ว่าเขาไปเกาะสีชังด้วยกันมา โดยการลงชื่อเป็นเจ้หมวย ท่าประดู่... ท่าประดู่เป็นชื่อตำบลหนึ่งในระยองที่เป็นที่ตั้งของสำนักพิมพ์หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นระยอง ที่คนในบ้านกลอนนี้เคยเขียนเรื่องแล้วนำมาลง เราจึงพอจะมองอะไรๆ ออกลางๆ... แต่เขาคิดผิด เรานั่งเทียนเขียนเอาจากหนังสือเท่านั้นแหละ เพียงแต่อยากอวดว่าเราไปเกาะสีชังมานะ เมื่อรู้ว่าเขามีโปรแกรมไปเกาะสีชังกัน เมื่อคุณจิ๋งบอกว่าจะชวนเราไปด้วย คุณต่อก็ยืนยันว่า *พี่ปรายไม่ว่าง* อย่างหนักแน่น ไม่รู้ว่าดั๊นไปถูกใจดำเข้า... นับวันเหตุการณ์แย่ๆ ก็เกิดกับเราทุกขณะ มีคนมาป่วนอย่างหนัก จนในที่สุดชายเฉิ่มก็ปรากฏตัวขึ้น... เรากับคุณผู้เฒ่ามักถูกด่าและเหน็บด้วยกลอนเสมอๆ จากคุณอิม ส่วนคุณผู้เฒ่ารู้สึกจะหนักต้องรับพร้อมกันทั้ง 3 คน คือคุณเรไรอีกหนึ่งคน... แต่บอกกับตัวเองว่าไม่เป็นไร เมื่อไม่ได้เอ่ยชื่อ ก็ต้องทำใจใจใจใจใจใจ และคิดว่าเขาเขียนไปตามอารมณ์กลอนเท่านั้น.... แล้วคุณชายเฉิ่มผิดอะไรหรือ จึงต้องถูกลบกลอนทิ้ง บล็อกทั้งล็อคอิน หาทางเพื่อให้จำนนเหมือนถูกปิดประตูตีแมว... นี่หรือผู้ดูแลระบบ ที่เอาเรื่องส่วนตัวมาพัวพันเรื่องงาน... แล้วพยายามเสี้ยมให้สมาชิกมาทะเลาะกันเอง โดยบอกคนใกล้ชิดหลายคนว่าคุณครูใหญ่โรงเรียนเล็ก และคุณกันเองเป็นผู้มาป่วนงานของเรา พร้อมทั้งชี้ให้ผู้คนเหล่านั้นดูว่าคุณครูใหญ่มีคนโทรฯมาจากระยองก่อกวนเสมอๆ จนครูใหญ่ต้องออกมาเขียนกลอนถึง... 038-เป็นรหัสโทรศัพท์ที่ระยองที่เดียวหรือ โน่น..ชลบุรีก็ใช่ แล้วใครล่ะที่อยู่ที่ชลบุรี ไม่ใช่ลิ้วล้อที่มาร่วมวงด่าคุณชายเฉิ่มหรอกหรือ... ไม่ทราบว่ากอกกจะไปรู้เบอร์มือถือคุณครูใหญ่ได้อย่างไร บังเอิญไม่ได้เป็นผู้ดูแลระบบเสียด้วย จะได้เจาะเข้าไปดูเบอร์ส่วนตัวใครๆ ได้... ทำไมจึงเกิดกับฉันเพียงคนเดียวที่ถูกสัตว์ประหลาดโผล่มาที่บ้าน ไม่เพราะไปรู้อะไรของเขามามากมายหรอกหรือ... หากฉันถูกมือปืนมายิง คงสรุปได้ว่าถูกฆ่าปิดปากเพราะรู้พฤติกรรมอิโรติกริมลำธารกระมัง เอ...หรือที่ *บ้านไร่ริมแคว แพริมน้ำ* น๊อ อย่าโมโหสิ ดอกหางนกยูงที่หน้าบ้านออกดอกแดงสะพรั่งอยู่นะ... โปรดติดตามภาค..*.ก่อนอุสาสาง* และ*จินตนาการของพรานไพร* ต่อไป
19 ตุลาคม 2548 09:39 น. - comment id 12687
สาย ล่อ ฟ้า หูหุหุๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ล่อได้แต่ ควายเท่านั้น เขา ล่อ เบื่อแล้วคุนภาพต่ำ อย่าไป ล่อ เขาอีกเลย หุ หุ สาย ล่อ ฟ้า หูหุหุๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ล่อได้แต่ ควายเท่านั้น เขา ล่อ เบื่อแล้วคุนภาพต่ำ อย่าไป ล่อ เขาอีกเลย หุ หุ ก็อยาก ล่อ บ้าง หุ หุ หุ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ