นานาคำถามที่ (พวกมาร) วิจารณ์ เรื่อง ประเทศไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ๑. ข้อที่เขาวิจารณ์ พระพุทธศาสนาอยู่ที่การปฏิบัติของชาวพุทธ ไม่ใช่อยู่ที่รัฐธรรมนูญ ตอบว่า พระพุทธศาสนาต้องอยู่ทุกที่ทั้งในใจ ทั้งในตู้ ทั้งในรัฐธรรมนูญ คุณคิดถูกแน่แล้วหรือที่พูดอย่างนั้น คิดใหม่ได้ไหม ? คนเป็นผัวเมียกันทำไมต้องจดทะเบียนด้วยละ ? บริษัทผลิตสินค้าทำไมต้องมีกฎหมายรองรับ ? มหาวิทยาลัยทำไมต้องมีพระราชบัญญัติ รับรองสถาบัน ? คนไทยมีชาติมานับพัน ๆ ปี ทำไมเพิ่งมาเขียนรัฐธรรมนูญ ? โปรดทราบว่ารัฐธรรมนูญออกมารับรองสถาบันพระพุทธศาสนา การปฏิบัติเป็นเรื่องในจิต ใจส่วนบุคคล คิดให้ดี อย่าสับสน ๒. ข้อที่เขาวิจารณ์ คนทั่วโลกเขารู้อยู่แล้วว่า(ประเทศไทย)เป็นดินแดนพระพุทธศาสนา ตอบว่า รู้อย่างเดียวไม่พอ ต้องมีกฎหมายคุ้มครอง ต้องมีการบันทึกเป็นลายลักษณ์อักษร ก็คนทั้งโลกเขารู้ว่าประเทศไทยคือประเทศไทย ทำไมต้องไปเขียนประเทศไทยไว้ในรัฐธรรมนูญอีกละ ๓. ข้อที่เขาวิจารณ์ พระพุทธศาสนาเป็นของสูง ไม่ควรนำมาใส่ไว้ในรัฐธรรมนูญซึ่งเป็นของต่ำ ตอบว่า คุณอย่าเข้าใจผิด ชาติก็เป็นของสูง พระมหากษัตริย์ก็เป็นของสูง พระพุทธศาสนาก็เป็นของสูง รัฐธรรมนูญก็เป็นของสูง ถ้าคุณมองรัฐธรรมนูญเป็นของต่ำก็แสดงว่าคุณใจต่ำ คิดอย่างนี้อย่าหวังประชาธิปไตยไทยเจริญเลย ๔. ข้อที่เขาวิจารณ์ นานาอารยะประเทศล้วนแยกศาสนาออกจากรัฐ ตอบว่า เขามีเหตุผลอะไรรู้หรือเปล่า ? ประเทศเหล่านั้นเขานับถือศาสนาอะไร ? ประวัติความเป็นมาของเขาเหล่านั้นเป็นอย่างไร ? ต้องศึกษาเรื่องเหล่านี้ให้ดี ที่นี่ประเทศไทย ประชากรเกินกว่าเก้าสิบเปอร์เซ็นต์นับถือพระพุทธศาสนา ชาติ พระพุทธศาสนา พระมหากษัตริย์ อยู่ร่วมกันมามากกว่าพันปี เรามีเอกลักษณ์เป็นของตนเอง เรามีทุกสิ่งทุกอย่างเป็นของตนเอง เราไม่ต้องไปพลอยหรือไปแย่งสมบัติใครมาครอบครอง เราเป็นไทยและเราคือไทยที่อยู่คู่มากับพระพุทธศาสนา แล้วคนรุ่นเราจะมาแยกกันเพื่อหาอะไร ? คำว่า แยก คืออะไร ? ๕. ข้อที่เขาวิจารณ์ เกรงใจคนที่นับถือศาสนาอื่นบ้าง สมานฉันท์กันเถอะลูก ตอบว่า ต้องดูด้วยนะว่าศาสนาอื่นเขาเกรงใจเราหรือเปล่า การสมานฉันท์เป็นหน้าที่ที่เขาจะพึงทำกับเราทำไมพ่อนี่เมตตาสูงจริง ๆ เกรงใจคนอื่นโดยไม่คำนึงถึงบรรพบุรุษตัวเอง ทั้งไม่เกรงใจคนบ้านเดียวกัน เขาจะไล่ออกจากบ้านแล้วยังมัวแต่เกรงใจเขาอยู่ สมานฉันท์ที่ว่านั่นคืออะไร ? ยกบ้านที่ปู่ให้มาให้เขาไปกระนั้นหรือ ? ๖. ข้อที่เขาวิจารณ์ ไม่ใช่กิจของสงฆ์ ห้ามยุ่งเกี่ยวการเมือง ตอบว่า พูดกันยากนะ เรื่องเกี่ยวกับความมั่นคงของพระพุทธศาสนา ไม่ใช่กิจของสงฆ์แล้วจะให้เป็นกิจของเทวดาไหน ? เทวดาในสภาส่วนมากก็หน่อมแน้มเรื่องพระพุทธศาสนา พระไม่รับรู้ก็หาว่าพระเอาแต่เช้าเอน เพลนอน จะเอาอย่างไรกันแน่ พระออกมาดูแลพระศาสนาก็หาว่าพระยุ่งเกี่ยวการเมือง จำไว้นะ ต่อไปนี้ถ้าไม่อยากให้พระมายุ่งเกี่ยวการเมืองก็อย่าให้การเมืองมายุ่งเกี่ยวกับพระ บ้านเมืองนี่แปลกมากคนพิการมีสิทธิมากมาย แต่พระกลับถูกตัดสิทธิไปทุกเรื่อง เอาละไม่อยากให้พระสงฆ์ออกไปทำก็ออกไปทำแทนพระให้ดูหน่อยแล้วกัน ๗. ข้อที่เขาวิจารณ์ เดี๋ยวสามจังหวัด(ภาคใต้)จะน้อยใจ ตอบว่า คิดแทนเขาเก่งเหลือเกิน ถ้าได้ยินคำพูดว่า ประเทศไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ แล้วใครจะต้องถึงกับกระอักเลือดตายก็ปล่อยเขาไปซิ สหประชาชาติเขาประกาศให้วันวิสาขบูชาเป็นวันสำคัญสากล เขาก็ยังอยู่กันได้ทั้งโลก ทำไมไม่ยอมรับความจริงกันบ้าง ? คิดให้ยาวไกลกว่านั้นหน่อยซิ อย่าทำเป็นคนใจกว้าง แต่..ปัญญาแคบ คนสามจังหวัดภาคใต้เป็นเด็กอมมือหรือไง ๘. ข้อที่เขาวิจารณ์ คนศาสนาไหนจะขึ้นมามีอำนาจก็ได้ ขอเป็นคนดีก็พอ ตอบว่า ถ้าเขาผู้นั้นใจกว้างพอก็ไม่มีปัญหา แต่คนเวียดนามเขามีบทเรียนที่ดี คนอินเดียก็เช่นกัน คนอย่างคุณก็พูดได้ แต่คนอย่างเราไม่อยากเห็นพระพุทธรูปถูกไล่ออกจากกระทรวงบ่อย ๆ เพราะเรามีอยู่ไม่กี่กระทรวง อย่างนี้เขาเรียกว่าทำความดีแบบเห็นแก่ตัว เป็นการอวดฉลาดทั้ง ๆ โง่ ๙. ข้อที่เขาวิจารณ์ ต้องสู้แบบอหิงสา ตอบว่า ถูกต้องแล้วแต่อย่าลืมว่า พระพุทธเจ้าทรงใช้อหิงสาเพราะพระพุทธองค์ทรงมีบารมีพอ คานธี ใช้การต่อสู้แบบอหิงสากับอังกฤษ(ผู้ดี) คนอย่างคุณ(ผู้พูด)ลองไปใช้อหิงสากับคนหน้าด้าน ๆ ลองดูซิ แล้วจะรู้ว่ามันเกิดอะไรขึ้น ถ้าแน่จริงลองไปสู้แบบอหิงสาแถวปัตตานีให้ดูสักสามเดือนซิ คุณทำได้แล้วเราจะได้อำนวยอวยพรและปฏิบัติตาม อหิงสา ไม่ใช่เรื่องเอามาอ้างกันเล่น ๆ ตอนนี้ครูภาคใต้ตายรายวันรู้หรือไม่ ? ๑๐. ข้อที่เขาวิจารณ์ รัฐธรรมนูญตลอด ๗๕ ปี ไม่เคยร่าง(เขียน)ไว้ ตอบว่า เมื่อ ๘๐ ปีที่แล้วไม่เคยมีรัฐธรรมนูญเลยสักตัวอักษรเดียว แล้วมามีขึ้นทำไม ? รู้ไหมว่าที่ศาสนาประจำชาติไทยไม่มีในรัฐธรรมนูญไทยทั้ง ๆ ที่ควรจะมีมาตั้งนานแล้ว นั้น ๑) เพราะ เขาไม่ยอมเขียนใส่ไว้ ๒) เพราะไม่ฉลาดและกลัว ๓) เพราะต้องการล้มล้างพระพุทธศาสนา ๔) เพราะไม่ให้โอกาสคนส่วนมากได้สิทธิ สิ่งที่คนส่วนมากต้องการให้มีทำไมมีไม่ได้ ๑๑. ข้อที่เขาวิจารณ์ ทำประชาพิจารณ์มาแล้ว ประชาชนส่วนใหญ่ไม่เห็นด้วย ตอบว่า รู้หรือเปล่าว่าตัวเลขผีทั้งนั้นเลย รู้หรือเปล่าว่าจำนวนผู้ไปแสดงความคิดเห็นจำนวนกี่คน นี่แหกตาคนไทยทั้งประเทศเลยนะ หลอกคนที่บ้านนะพอได้ แต่อย่าหลอกประชาชนเขาเลย ถึงจะบอกอย่างไรเขาก็ไม่เชื่อ เพราะไม่ตรงกับข้อที่เป็นจริง ถ้าจะเป็น พาลาพิจารณ์ อาจจะเป็นไปได้ ถามสักนิดเถอะ ที่ไปรับฟังความคิดเห็นมานั้น จังหวัดไหนบ้างที่ไม่ไปปล้นมติเขามา ยืนยันว่าถ้ายังทำกันอยู่แบบนี้อีกหมื่นปีประชาธิปไตยไทยก็ไม่มีทางก้าวหน้า ๑๒. ข้อที่เขาวิจารณ์ พระสงฆ์ครึ่งหนึ่งบรรลุพระอรหันต์ละทางโลกหมดแล้ว ตอบว่า เพ้อเจ้อ เหลวไหล พูดพล่อย พูดง่ายอย่างกะว่าลูกเศรษฐีเมืองไทยไปกินอาหารกลางวันที่ฮ่องกง แต่อย่าลืมนะว่าพระพุทธเจ้าไม่เคยสอนให้พระอรหันต์เลิกสนใจรักษาพระศาสนา ท่านยิ่งต้องทำมาก เพราะพระพุทธองค์ฝากพระพุทธศาสนาไว้กับพุทธบริษัท โดยเฉพาะอย่างยิ่งพระภิกษุ ที่ต้องรับผิดชอบต่อความเป็นไปของพระศาสนา ๑๓. ข้อที่เขาวิจารณ์ ศาสนาพุทธไม่ยึดติดกับประชากรที่นับถือ ตอบว่า ควรจะไปอ่านพระไตรปิฎกใหม่นะ อ่านให้หลายหน้ากว่าที่อ่านมาแล้ว จะได้เข้าใจอะไรขึ้นอีกเยอะ พหุชนหิตาย พหุชนสุขาย โลกานุกมฺปาย พวกเธอจงไปแสดงธรรมเพื่อประโยชน์และความสุขแก่ชนเป็นอันมาก เพื่ออนุเคราะห์ชาวโลก นี่คืออะไร ? ทำไมคนพูดวิจารณ์ไม่ปล่อยวางเสียบ้างละ เอาแต่ทวงคนอื่นอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จริงแล้วพูดไม่ดีอีกต่างหาก ๑๔. ข้อที่เขาวิจารณ์ สู้กันตามกระแส ตอบว่า ไม่ใช่ ตอนนี้ชาวพุทธสู้กันด้วยความจริง สู้กันด้วยสถานการณ์ สู้กันด้วยความบริสุทธิ์ใจ สู้กันด้วยความปรารถนาดีต่อสถาบันพระพุทธศาสนา สถาบันชาติไทยและ สถาบันพระมหากษัตริย์ ไม่ใช่เรื่องเห่อกันไปตามกระแส เมื่อเขาร่างรัฐธรรมนูญ พ.ศ. นี้ จะให้ไปสู้กัน พ.ศ.ไหนเล่า ? นี่ไม่ใช่เรื่องมั่วนะ นี่เป็นเรื่องจริงจัง อย่ามัวแต่วิจารณ์อยู่ มาช่วยกันสร้างความมั่นคงแก่พระศาสนาดีกว่า ๑๕. ข้อที่เขาวิจารณ์ ไม่รู้เขารู้เรา ไม่ต้องรอให้รบเสร็จก็รู้ผลแล้ว ใช้วิธีเดิม ๆ ผลก็เดิม ๆ ตอบว่า พูดร้อยครั้งก็ถูกทั้งร้อยครั้งแหละ แต่ว่าเมื่อไหร่จะมาช่วยกันคิดหาอุบายที่จะให้รู้เขารู้เรา เพื่อให้รบชนะตลอดกาล แต่ขอเสนอว่าอย่าแพ้เสียแต่ยังไม่ทันได้สู้ซิ มันหมดท่าเลยจริง ๆ นะ ดู ๆ แล้วพูดออกมาทำนองใจปลาซิว คือพอน้ำขุ่น ๆ หน่อยก็หมดแรงแล้ว ๑๖. ข้อที่เขาวิจารณ์ พระมหากษัตริย์ทรงเป็นพุทธมามกะแค่นี้ก็พอแล้วจะเอาอะไรกันอีก ตอบว่า พระมหากษัตริย์ทรงเป็นพุทธมามกะเป็นเรื่องส่วนพระองค์ที่ทรงมีพระราชศรัทธาและทรงรักษาตันติประเพณีตามกฎมณเฑียรบาล ส่วนศาสนาประจำชาติที่กำลังพูดถึงกันคือเรื่องของ สถาบันพระพุทธศาสนา ไม่ใช่เรื่องส่วนบุคคล พอจะแยกแยะออกไหม ? ถ้าแยกแยะเรื่องแค่นี้ไม่ออกก็อย่าพูดดีกว่า ๑๗. ข้อที่เขาวิจารณ์ อย่ายึดติด ตัวกู ของกู ตอบว่า ก็อย่าคิดว่ารัฐธรรมนูญเป็นของ กู ซิ ชาติไทยไม่ใช่ของกูใช่ไหม ? พ่อแม่ไม่ใช่ของกูใช่ไหม ? ผัวเมียไม่ใช่ของกูใช่ไหม ? โปรดเข้าใจใหม่ว่าพระพุทธเจ้าสอนเรื่องการปล่อยวาง ตัวกู ของกู นั้น ทรงสอนให้ปล่อยวางตัวตนเพื่อผลประโยชน์ที่ยิ่งใหญ่กว่า ไม่ใช่ปล่อยวางแบบไม่รับผิดชอบ หรือรับแต่ชอบโดยไม่รับผิด อย่างนั้นมันกาฝากสังคม ๑๘. ข้อที่เขาวิจารณ์ ร่างรัฐธรรมนูญเป็นศาสนาประจำชาติแล้วจะแก้ปัญหาอลัชชีได้ไหม ? ตอบว่า เรามีทั้งรัฐธรรมนูญ เรามีทั้งกฎหมายลูกควบคุมสมาชิกสภาผู้แทนราษฎร์ รัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี ข้าราชการ ถามว่าในคนเหล่านั้นหมดคนชั่วคนคอรัปชั่นแล้วหรือยัง ? ถ้าไม่ยังหมด ก็หมายความว่าไม่ต้องเขียนไว้ในกฎหมายอย่างนั้นหรือ ? ช่วยคิดใหม่เถอะนะพระพุทธเจ้าทรงบัญญัติพระวินัยแล้วยังมีผู้บวชเข้ามาประพฤติผิดพระวินัยเลย ทั้ง ๆ ที่พระองค์ยังทรงพระชนม์อยู่นั่นแหละ เพราะคนชั่วย่อมมีอยู่ในทุกสังคม อลัชชีเป็นเรื่องส่วนบุคคลที่ต้องกำจัด ศาสนาประจำชาติเป็นเรื่องสถาบันที่ต้องให้ความมั่นคง ๑๙. ข้อที่เขาวิจารณ์ ฟังความคิดเห็นของคนศาสนาอื่นบ้าง ตอบว่า ถ้าจะให้เอาอย่างนั้นก็เลิกพูดถึงเรื่องประชาธิปไตยกันไปเลยดีไหม ? ดูประเทศอื่นเขาบ้างเถอะ ศาสนิกส่วนมากแค่เกินกว่าห้าสิบเปอร์เซ็นต์นิดหน่อย เขายังประกาศให้ศาสนานั้นเป็นศาสนาประจำชาติได้เลย ทำไมคนไทยจึงไม่มีความเป็นตัวของตัวเองเลย ๒๐. ข้อที่เขาวิจารณ์ พุทธศาสนาอยู่มาได้ ๒๕๕๐ ปี โดยไม่ต้องร่าง(เขียน)ไว้ในรัฐธรรมนูญ ฯลฯ ตอบว่า เพราะว่ามันไม่มีรัฐธรรมนูญไง ทราบหรือเปล่าว่าปัจจุบันเขาใช้กฎหมายเป็นเครื่องมือในการรักษาของมีค่า รู้ไหมว่า เรากำลังทิ้งของเก่าเพราะเมาของใหม่ นี่ชาวโลกเช่นสหประชาชาติเขาประกาศยอมรับพระพุทธศาสนา ชาวโลกเขายอมให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางแห่งพระพุทธศาสนา แต่คนไทยยังหลับหูหลับตาอยู่นี่แหละ ขนาดตึกเก่าๆ เขายังจดสิทธิบัตรเลย นี่พระพุทธศาสนาเป็นมรดกโลกยังไม่รู้จักรักษา อ้างโน้นอ้างนี้ ข้าง ๆ คู ๆ คิดใหม่เถอะท่าน อย่าดันทุรังมากไปเลย. พระราชปณิธาน ร.๑ ตั้งใจจะอุปถัมภก ยอยกพระพุทธศาสนา จะป้องกันขอบขัณฑสีมา รักษาประชาชนและมนตรี. ท.วิสุทธิ์ ๑๑/๐๖/๕๐ Download เอกสารต้นฉบับ http://www.bpct.org/document/Question.pdf
กวินทรากร 25 มิ.ย. 2550 20:09 น. - ID 5279 
2227
4
0
26 มิถุนายน 2550 08:20 น. - comment id 17131
ขอบคุณค่ะคุณกวินทรากร กับบทความบทนี้ ที่พุดพัดชาอ่านด้วยความตั้งใจ และ.. เห็นด้วยกับการที่เราชาวพุทธทุกคน จักพึงออกมาเรียกร้องเรื่อง ที่มีความหมายยิ่งใหญ่ ในสายเลือดแลจิตวิญญาณ พุทธศาสนิกชนทุกคน
25 มิถุนายน 2550 22:33 น. - comment id 17393
25 มิถุนายน 2550 20:10 น. - comment id 18381
ผลที่จะต้องได้จากการบรรจุข้อความว่า ประเทศไทยมีพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ ไว้ในรัฐธรรมนูญ โดย พระเทพวิสุทธิกวี เลขาธิการศูนย์พิทักษ์พระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย ๑. ได้ยืนยันและบันทึกความเป็นจริงทางประวัติศาสตร์ของชาติไทยที่อยู่คู่กับพระพุทธ ศาสนามายาวนานกว่า ๒๐๐๐ ปี มีความมั่นคง มีเสรีภาพ มี ภราดรภาพ มีความสมานสามัคคีตลอดมา. ๒. ได้หลักประกันความมั่นคงแห่งพระพุทธศาสนาและศรัทธาของปวงชนชาวไทย โดยมีกฎหมายรัฐธรรมนูญรองรับ ไม่เป็นศาสนาเถื่อน เช่นเดียวกับบริษัทที่ได้จดทะเบียนถูกต้องตามกฎหมายแล้ว ที่ไม่เป็นบริษัทเถื่อนอีกต่อไป เพราะเป็นศาสนาประจำชาติสมบูรณ์ทั้งโดยพฤตินัย และ โดยนิตินัย. ๓. ได้เป้าหมายและทิศทางในการส่งเสริม พัฒนาพฤติกรรมด้านศีลธรรม จริยธรรม คุณธรรม แก่คนในสังคม ตามพื้นฐานและบริบทแห่งสังคมไทย อันจะก่อให้เกิดความสามัคคี ความอยู่เป็นผาสุก ความถูกต้องชอบธรรมเป็นต้น. ๔. ได้เชิดชูพระพุทธศาสนาซึ่งเป็นศาสนาที่พระมหากษัตริย์ไทยทุกพระองค์ ทุกราชวงศ์ตั้งแต่อดีตถึงปัจจุบัน ทรงมีพระราชศรัทธาเลื่อมใส ถึงปัจจุบันคนไทยเกินกว่า ๙๐% นับถือพระพุทธศาสนาและพร้อมสละเลือด เนื้อ ชีวิต เพื่อรักษาพระ พุทธศาสนาไว้ต่อไป. ๕. ได้สร้างและรับรองความมั่นคงแก่สถาบันทั้งสามของชนชาติไทยอย่างสมบูรณ์ครบถ้วน เกิดความมั่นใจแก่ปวงชนชาวไทยในการรักษาสถาบัน. ๖. ได้สร้างและยอมรับความสอดคล้องกับมติของประชาคมโลก ที่ให้ความ สำคัญกับพระพุทธศาสนา และ ประเทศไทย ตลอดมา รวมทั้งสหประชาชาติก็ได้ยกย่องให้วันวิสาขบูชาเป็นวันสำคัญสากล. ๗. ได้ส่งเสริมสนับสนุนมติมหาชนชาวโลก ที่พร้อมกันลงนามยอมรับให้ประเทศไทยเป็นศูนย์กลางแห่งพระพุทธศาสนาของโลก อันจะเป็นเกียรติประวัติของประเทศไทยและปวงชนชาวไทยทั้งมวลสืบไป. พระเทพวิสุทธิกวี (เกษม) เลขาธิการศูนย์พิทักษ์พระพุทธศาสนาแห่งประเทศไทย http://www.bpct.org/index.php?option=com_content&task=view&id=568
26 มิถุนายน 2550 09:46 น. - comment id 18384
หน้าส่วนตัว
น้ำผึ้งฯเห็นด้วยมากๆค่ะ...และเห็นด้วยมานานแล้วเรื่องการระบุศาสนา....เพื่อรักษาความเป็นชาติ ศาสนา พระมหากษัตริย์....
คนที่ไม่เห็นด้วยก็ไม่ผิดอะไร...แต่อยากให้ลองมองถึงอนาคตที่ตัวเราไม่ได้อยู่ตรงนี้แล้ว ว่าลูกหลานของเราเขาจะเป็นอย่างไร ถึงตอนนี้ประเทศยังวุ่นวายขนาดนี้ อะไรที่ไม่ชี้ชัดลงไป อนาคตมันก็จะกลายเป็น..อันนี้ของข้า...อันนี้ก็ของข้า ข้าอยู่มานานแล้ว ต้องเป็นของข้า....
ทั้งที่จริงดั้งเดิมแล้วอะไรเป็นของใครก็รู้อยู่ ถ้าไม่มีการระบุ สิทธิ์เรียกร้องกรณีเกิดปัญหาก็จะไม่มี พอถึงเวลาก็ต้องหาหลักฐานอ้างอิงสารพัดกว่าจะได้คืนมา...ดังเช่นทับหลัง..ฯลฯ อื่นๆอีกเยอะแยะมากมายที่ต่างชาติได้ของเราไป....สิ่งที่ทำสิ่งที่กำหนดไม่ใช่เพื่อตนเองหรือเพื่อปัจจุบันเท่านั้น แต่เป็นการทำเพื่ออนาคต...คุณๆทั้งหลายก็น่าจะเข้าใจ...คำว่าเพื่อประเทศชาติ เพื่อความคงอยู่ของชาติและอธิปไตย...
วันใดไม่มีศาสนาพุทธแล้วชาติจะอยู่อย่างไรในเมื่อพระมหากษัตริย์ทรงเป็นพุทธมามกะ....(คงไม่มีใครมาบอกหรอกนะว่าชาติไทยไม่ใช่ของพระองค์.....ทั้งที่จริงแล้วเป็นของพระองค์มาตั้งแต่บรรพบุรุษ แต่พระองค์ไม่เคยมาป่าวประกาศเลยว่านี่เป็นของพระองค์..บรรพบุรุษเขากอบกู้เอกราชไว้ให้ใครหรือ ถ้าไม่ใช่ลูกหลาน หากไม่มีวันนั้น แล้วจะมีวันนี้อีกหรือ)
ประวัติศาสตร์ชาติไทย...ใครไม่สำนึกก็ไปหาอ่านเพิ่มเติมบ้าง...จะได้รู้ว่าทำไมคนไทย(แท้) ถึงได้รักชาติ..ศาสนาและพระมหากษัตริย์มากเหลือเกิน
ปล. ถ้าใครไม่รักชาติไทย ไม่ชอบอย่างนั้นไม่ชอบอย่างนี้...ก็ไปซะ..ไปหาที่อื่นอยู่..ที่นี่ผืนแผ่นดินไทย...ที่คุณเดินก็แผ่นดินไทยนะ..รู้ตัวหรือเปล่า.....
26 มิถุนายน 2550 14:22 น. - comment id 18387
พระราชปณิธาน สมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช ๏ อันตัวพ่อชื่อว่าพระยาตาก ทนทุกข์ยากกู้ชาติพระศาสนา ถวายแผ่นดินให้เป็นพุทธบูชา แด่พระศาสดาสมณะพระพุทธโคดม ๏ ให้ยืนยงคงถ้วนห้าพันปี สมณะพราหมณ์ปฏิบัติให้พอสม เจริญสมถะ วิปัสสนาพ่อชื่นชม ถวายบังคมรอยบาทพระศาสดา ๏ คิดถึงพ่อพ่ออยู่คู่กับเจ้า ชาติของเราคงอยู่คู่พระศาสนา พุทธศาสนาอยู่ยงคู่องค์กษัตรา พระศาสดาฝากไว้ให้คู่กัน
26 มิถุนายน 2550 14:32 น. - comment id 18388
อันตัวพ่อชื่อว่าพระยาตาก ทนทุกข์ยากกู้ชาติพระศาสนา ถวายแผ่นดินให้เป็นพุทธบูชา แด่พระศาสดาสมณะพระพุทธโคดม ให้ยืนยง คงถ้วนห้าพันปี สมณะพราหมณ์ชีปฏิบัติให้พอสม เจริญสมถะวิปัสสนาพ่อชื่นชม ถวายบังคมรอยบาทพระศาสดา คิดถึงพ่อพ่ออยู่คู่กับเจ้า ชาติของเราคงอยู่คู่พระศาสนา พุทธศาสนาอยู่ยงคู่องค์กษัตรา พระศาสดาฝากไว้ ให้คู่กัน อันแรกผิด โทษที
26 มิถุนายน 2550 18:09 น. - comment id 18389
เห็นด้วยตลอดครับ คนบนเกาะเคยแต่งกลอน ชื่อ จะถูกปลิดสี ด้วยเห็นว่าเมื่อไม่มีศาสนาประจำชาติ ธงชาติไทย ก็จะเหลือแค่สองสี ด้วยความคิดของผู้เป็นใหญ่ที่ไม่รักแผ่นดิน ต้องการทำลายสถาบันของพวกเรา พวกนี้เป็นหนอนที่ชอนไชจะกัดกินประเทศของเรา ช่วยกันเถอะครับ คนบนเกาะคิดว่าคนที่ยังรักประเทศไทยยังมีอีกมากครับ
27 มิถุนายน 2550 16:57 น. - comment id 18395
ในสมัยก่อนพระเถระชั้นผู้ใหญ่ในศาสนาพุทธ จำต้องโต้วาทะกับ นักบวชนอกศาสนา อยู่เนืองๆ ข้าพเจ้ารู้สึกเห็นใจและรู้สึกชื่นชม พระเดชพระคุณเจ้า พระเทพวิสุทธิกวี ที่ออกมาโต้วาทะปกป้องพระพุทธศาสนาในคร้งนี้ เรื่องย่อพระภัททากุณฑลเกสาเถรี เอตทัคคะในฝ่ายผู้ตรัสรู้เร็วพลัน พระภัททากุณฑลเกสาเถรี เป็นธิดาของเศรษฐี ในกรุงราชคฤห์ บิดามารดาตั้งชื่อให้ว่า ภัททาหลงรักโจรที่กำลังจะโดนประหาร จึงร่ำร้องอ้อนวอนบิดาไปไถ่ตัวโจรมาเพื่อแต่งงานด้วยบิดาจำใจทำตามลูกสาวเพราะถ้าไม่ ทำตามนางก็จะฆ่าตัวตาย พอแต่งงานกันโจรหนุ่มหวังฆ่านางทิ้งแล้วจะฮุบสมบัติของนางจึงหลอกนางไปฆ่าทิ้งบนภูเขานางรู้ทันจึงออกอุบาpผลักสามีโจรตกเขา ถอนผมบวชเป็นเดียรถีย์ ครั้นนางภัททาคิดดังนี้แล้ว ก็ทิ้งห่อเครื่องประดับไว้บนยอดเขานั้นแล้วเดินลงจากภูเขา ไป เดินลัดเลอะไปตามป่า ได้พบสำนักของพวกนิครนถ์ (นักบวชนอกพระพุทธศาสนา) ขอ บรรพชาในสำนักนั้น พวกนิครนถ์ถามนางว่า จะบวชโดยวิธีไหน ? นางจึงตอบวา วิธีใดที่ จัดว่าเป็นสิ่งสูงสุดในสำนักของท่าน ก็ขอให้ดิฉันบรรพชาด้วยวิธีนั้นนั่นแหละ พวกนิครนถ์จึงเอาก้านตาลถอนผมนางจนหมดศีรษะ ถือว่าเป็นวิธีบวชที่สูงสุดของ สำนัก เมื่อนางบวชแล้วผมที่งอกขึ้นมาใหม่ก็ม้วนกลมเป็นกลุ่มเป็นก้อนไม่เหยียดยาวเหมือนเดิม ดังนั้น นางจึงได้ชื่อว่า กุณฑลเกสา เมื่อนางบวชแล้ว ได้ศึกษาศิลปะวิทยาการต่าง ๆ ในสำนักนั้นจนจบสิ้นนางเห็นว่าสำนัก นี้ไม่มีศิลปะวิทยาที่สูงไปกว่านี้อีกแล้ว จึงออกเที่ยวแสวงหาบัณฑิตผู้รู้ทั้งหลายแล้วขอศึกษาสิ่งที่ บัณฑิตเหล่านั้นรู้ทั้งหมด นางเที่ยวแสวงหาบัณฑิตด้วยการโต้วาทะ โดยวิธีใช้กิ่งหว้าปักบนกอง ทรายแล้วประกาศว่า ถ้าผู้ใดสามารถที่จะโต้วาทะกับเราได้ก็จงเหยียบกิ่งหว้านี้ โดยมีข้อตกลง กันว่า ถ้าผู้ที่โต้วาทะชนะนางเป็นคฤหัสถ์ นางก็จะขอยอมเป็นทาสรับใช้ แต่ถ้าผู้โต้วาทะชนะ เป็นนักบวช นางก็จะขอบวชเป็นศิษย์ในสำนักนั้น นางถือกิ่งหว้าเที่ยวประกาศท้าได้วาทะไปตามหมู่บ้านตำบลต่าง ๆ ชาวบ้านพอได้ทราบ ข่าวว่านางภัททามาทางบ้านของตนก็จะพากันหลีกหนีไป นางเข้าไปถึงตำบลใดก็จะปักกิ่งหว้า บนกองทรายแล้ว นั่งรอผู้ที่รับคำท้ามาเหยียบกิ่งหว้าของนาง บางตำบลนางรอถึง ๗ วัน ก็ไม่มีผู้ ใดกล้ามาเหยียบกิ่งหว้าของนางเลย นางจึงต้องถอนกิ่งหว้าแล้วหลีกต่อไปที่อื่น นางได้ถือกิ่งหว้า ท่องเที่ยวไปโดยทำนองนี้ จนได้ชื่อใหม่ว่า นางชัมพุปริพาชิกา (นางปริพาชิกาไม้หว้า, ชัมพุ = ไม้หว้า) โต้วาทีกับพระสารีบุตร ครั้งนั้นพระผู้มีพระภาคเจ้า เสด็จประทับอยู่ที่พระเชตะวันวิหาร กรุงสาวัตถี ฝ่ายนาง กุณฑลเกสา ก็ดินทางมาถึงกรุงสาวัตถีแล้วปักกิ่งหว้าบนกองทราย ประกาศท้าโต้วาทะเหมือน เดิมแล้วออกไปหาอาหารบริโภค ขณะนั้น พระธรรมเสนาบดีสารีบุตร เดินผ่านมาเห็นเด็ก ๆ กำลังยืนรุมล้อมดูกิ่งหว้าบน กองทรายพร้อมกับวิจารณ์กันเซ็งแซ่ เกิดความสงสัยจึงเข้าไปถามเด็ก ๆ ได้ทราบความโดยตลอด แล้วจึงบอกกับเด็ก ๆ ว่า:- เจ้าหนูทั้งหลาย ถ้าอย่างนั้น พวกเจ้าจงเหยียบกิ่งหว้านั้นเถิด พวกกระผมกลัวขอรับ พระคุณเจ้า ไม่ต้องกลัวหรอก พวกเจ้าเป็นคนเหยียบ เราจะเป็นผู้แก้ปัญหาเอง เด็กบางพวกไม่กล้า บางพวกก็กลัว ๆ กล้า ๆ แต่ผลที่สุดก็ช่วยกันเหยียบกิ่งหว้าและกอง ทรายนั้นจนกระจัดกระจาย นางชัมพุปริพาชิกา มาเห็นแล้วก็ดุต่อว่าเด็กเหล่านั้น แต่พอเด็ก ๆ บอกว่า พระคุณเจ้ารูปนั้น ใช้ให้เหยียบ นางจึงเข้าไปถามพระเถระว่า:- พระคุณเจ้าผู้เจริญ ท่านจักโต้วาทะถามปัญหากับดิฉันหรือ ? ใช่แล้ว น้องหญิง พระเถระตอบ นางฟังคำของพระเถระแล้วคิดว่า เราควรจะให้ชาวพระนครสาวัตถีได้รู้กำลังปัญญา ของเราว่ายิ่งใหญ่หาผู้เทียมทานไม่ได้ จึงแจ้งให้ชาวเมืองมาชมมาฟังกันให้มาก ๆ ชาวพระ นครพอทราบข่าวต่างก็พากันไปห้อมล้อมจนแน่นขนัด ลำดับนั้น พระเถระได้ให้โอกาสแก่นางชัมพุปริพาชิกา เป็นผู้ถามปัญหาขึ้นก่อน นางก็ ถามศิลปวิทยาที่ตนเรียนรู้มาตามลัทธิตน ถามจนหมดความรู้ที่นางมีอยู่ พรเถระก็ตอบแก้ได้ทั้ง หมด นางก็ตกใจเพราะไม่เคยถามใครมากอย่างนี้มาก่อนเลย จึงนิ่งเฉยอยู่ พระเถระจึงกล่าวว่า ท่านถามเราหมดแล้ว ต่อไปนี้เราจะขอถามท่านบ้าง ถามเถิด พระคุณเจ้า ที่ชื่อว่าหนึ่ง นั้นคืออะไร ? พระคุณเจ้า ดิฉันไม่ทราบ เจ้าข้า ขอบวชในพระพุทธศาสนา นางชัมพุปริพาชิกา ยอมพ่ายแพ้ต่อพระเถระด้วยปัญหาเพียงข้อเดียวเท่านั้น นางหมอบ ลงกราบแทบเท้าพระเถระ ขอศึกษาวิชาพุทธมนต์ในพระพุทธศาสนา พร้อมทั้งขอบรรพชาและ ถึงพระเถระเป็นสรณะ แต่พระเถระบอกว่าขอให้นางถึงพระพุทธองค์เป็นสรณะเถิด แล้วพานาง ไปยังพระวิหารเชตวัน นำเข้าเฝ้าพระผู้มีพระภาค พระพุทธองค์ทรงราบจริยาอัธยาศัยของนางดี แล้ว จึงตรัสพระธรรมเทศนาคาถาภาศิตว่า:- ผู้ใดกล่าวคาถาที่ไม่ประกอบด้วยประโยชน์ แม้ตั้ง ๑,๐๐๐ คาถา ผู้กล่าวคาถาที่ประกอบด้วยประโยชน์ แม้เพียงคาถาเดียว ยังผู้ฟังให้สงบระงับได้ ชื่อว่า ประเสริฐกว่าแล พอจบพระธรรมเทศนาคาถาภาษิต ทั้งที่นางกำลังยืนอยู่นั้น ยังไม่ทันจะนั่งลงก็ได้บรรลุ พระอรหัตผลพร้อมด้วยปฏิสัมภิทาทั้งหลาย ในขณะนั้น แล้วกราบทูลขอบรรพชา พระพุทธองค์ ทรงอนุญาตแล้วส่งนางให้ไม่บวชในสำนักภิกษุณีสงฆ์ เมื่อนางบวชแล้ว ได้ชื่อว่า กุณฑลเกสาเถรี ภิกษุทั้งหลายสนทนากันในโรงธรรมว่า พระภัททากุณฑลเกสาเถรีนี้ ยิ่งใหญ่จริงหนอ บรรลุพระอรหัตผลในเวลาจบคาถาเพียง ๔ บาท เหล่านั้นพระศาสนาทรงปรารภเหตุนี้ จึงทรงสถาปนาพระภัททากุณฑลเกสาเถรี ในตำแหน่ง เอตทัคคะ เป็นผู้เลิศกว่าภิกษุณีทั้งหลายในฝ่าย ผู้ตรัสรู้เร็วพลัน ................................. พระสุตตันตปิฎก เล่ม ๙ สังยุตตนิกาย ขันธวารวรรค - สารีปุตตสังยุตต์ - ๑๐. สูจิมุขีสูตร [พระไตรปิฎก ฉบับธรรมทาน] ๑๐. สูจิมุขีสูตร (สูจิมุขี แปลว่าปากแหลม นัยว่าเป็นฉายาเรียกพวกที่ชอบพูดจาทิ่มแทงผู้อื่นว่า ไอ้ อี "ปากแหลม") ว่าด้วยความแตกต่างการเลี้ยงชีวิตของสมณพราหมณ์ [๕๑๘] สมัยหนึ่ง ท่านพระสารีบุตรอยู่ ณ พระวิหารเวฬุวันกลันทกนิวาปสถาน ใกล้ พระนครราชคฤห์. ครั้งนั้นเป็นเวลาเช้า ท่านพระสารีบุตรนุ่งแล้ว ถือบาตรและจีวร เข้าไป บิณฑบาตยังพระนครราชคฤห์ เที่ยวบิณฑบาตตามลำดับตรอกในพระนครราชคฤห์แล้ว อาศัยเชิง ฝาแห่งหนึ่งฉันบิณฑบาตนั้น. ครั้งนั้น นางปริพาชิกาชื่อสูจิมุขี เข้าไปหาท่านพระสารีบุตรถึงที่ อยู่ ครั้นแล้วได้กล่าวกะท่านพระสารีบุตรว่า ดูกรสมณะ ท่านก้มหน้าฉันหรือ? ท่านพระสารี บุตรตอบว่า ดูกรน้องหญิง เรามิได้ก้มหน้าฉัน. สู. ถ้าอย่างนั้น ท่านแหงนหน้าฉันหรือสมณะ? สา. เรามิได้แหงนหน้าฉันหรอกน้องหญิง. สู. ถ้าอย่างนั้น ท่านมองดูทิศใหญ่ฉันหรือสมณะ? สา. เรามิได้มองดูทิศใหญ่ฉันหรอกน้องหญิง. สู. ถ้าอย่างนั้น ท่านมองดูทิศน้อยฉันหรือสมณะ? สา. เรามิได้มองดูทิศน้อยฉันหรอกน้องหญิง. สู. ดิฉันถามว่า ดูกรสมณะ ท่านก้มหน้าฉันหรือ ท่านก็ตอบว่า เรามิได้ก้มหน้าฉัน หรอกน้องหญิง ดิฉันถามว่า ถ้าอย่างนั้น ท่านแหงนหน้าฉันหรือสมณะ ท่านก็ตอบว่า เรามิได้ แหงนหน้าฉันหรอกน้องหญิง ดิฉันถามว่า ถ้าอย่างนั้น ท่านมองดูทิศใหญ่ฉันหรือสมณะ ท่านก็ตอบว่า เรามิได้มองดูทิศใหญ่ฉันหรอกน้องหญิง ดิฉันถามว่า ถ้าอย่างนั้น ท่านมองดู ทิศน้อยฉันหรือสมณะ ท่านก็ตอบว่า เรามิได้มองดูทิศน้อยฉันหรอกน้องหญิง ก็บัดนี้ ท่านฉัน อย่างไรเล่าสมณะ? สา. ดูกรน้องหญิง ก็สมณพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง เลี้ยงชีพด้วยมิจฉาชีพ เหตุ ดิรัจฉานวิชา คือ วิชาดูพื้นที่ สมณพราหมณ์เหล่านี้เรียกว่า ก้มหน้าฉัน. ดูกรน้องหญิง สมณ พราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง เลี้ยงชีพด้วยมิจฉาชีพ เหตุดิรัจฉานวิชา คือ วิชาดูดาวนักษัตร สมณพราหมณ์เหล่านี้เรียกว่า แหงนหน้าฉัน. ดูกรน้องหญิง สมณพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่งเลี้ยง ชีพด้วยมิจฉาชีพ เหตุประกอบการรับส่งข่าวสาส์น สมณพราหมณ์เหล่านี้เรียกว่า มองดูทิศใหญ่ ฉัน. ดูกรน้องหญิง สมณพราหมณ์เหล่าใดเหล่าหนึ่ง เลี้ยงชีพด้วยมิจฉาชีพ เหตุดิรัจฉานวิชา คือ วิชาทายองค์อวัยวะ สมณพราหมณ์เหล่านี้เรียกว่า มองดูทิศน้อยฉัน. ดูกรน้องหญิง ส่วน เรานั้นมิได้เลี้ยงชีวิตด้วยมิจฉาชีพ เหตุดิรัจฉานวิชา คือ วิชาตรวจพื้นที่ มิได้เลี้ยงชีพด้วย มิจฉาชีพเหตุดิรัจฉานวิชา คือวิชาดูดาวนักษัตร มิได้เลี้ยงชีพด้วยมิจฉาชีพ เหตุประกอบการ รับส่งข่าวสาส์น มิได้เลี้ยงชีพด้วยมิจฉาชีพ เหตุดิรัจฉานวิชา คือ วิชาทายองค์อวัยวะ (แต่) เราแสวงหาภิกษาโดยชอบธรรม ครั้นแล้วจึงฉัน. ครั้งนั้น นางสูจิมุขีปริพาชิกาเข้าไปในนครราชคฤห์ จากถนนหนึ่งไปอีกถนนหนึ่ง จาก ตรอกหนึ่งไปอีกตรอกหนึ่งแล้ว ประกาศอย่างนี้ว่า ท่านสมณศากยบุตรทั้งหลายย่อมฉันอาหาร อันประกอบด้วยธรรม ๆ
27 มิถุนายน 2550 17:00 น. - comment id 18396
หลังจากพระพุทธองค์เสด็จดับขันธปรินิพพานไม่นาน ก็มีพระสงฆ์รูปหนึ่งกล่าวขึ้นท่ามกลางคณะสงฆ์ ว่า พระสมณโคดม ดับขันธปรินิพพาน ไปแล้ว เป็นการดียิ่งนัก เพราะตลอดระยะเวลาที่ พระสมณโคดม ยังมีพระชนม์ชีพอยู่ได้ บัญญัติสิกขาบท น้อยใหญ่ มากมายนัก เป็นที่ยุ่งยากต่อพวกเราชาวคณะสงฆ์ ต่อไปนี้เราคณะสงฆ์จักทำอะไรก็ได้ตามใจ เสียที พระมหากัสปะ พระเถระชั้นผู้ใหญ่ ผ่านมาได้ยินเข้า ก็เกิด "ธรรมสังเวช" จึง เรียกประชุม พระอรหันต์ 500 รูป ซึ่งล้วนแล้วแต่เป็นเ เอกทัคคะ (ผู้เลิศกว่าสงฆ์ทั่วไป)ทำการสังฆยานาพระพุทธศาสนา ขึ้นเป็นครั้งแรก พระสงฆ์ฝ่ายที่ไม่บรรลุพระอรหันต์ซึ่งมีอยู่เป็นจำนวนมาก รู้สึกน้อยใจและอึดอัดที่จะต้องทำตามพระสงฆ์ฝ่ายบรรลุอรหันต์ จึงแยกตัวตั้งเป็นอีกนิกายหนึ่งเรียกว่า ฝ่ายมหายาน แปลว่า มียานใหญ่สามารถขนสัตว์โลกได้มากกว่าพวก หินยาน (ยานเล็ก) พระสงฆ์ฝ่ายหินยานนี้ เรียกอีกชื่อหนึ่งว่า นิกายเถรวาท คือ ชื่อและปฏิบัติตามวาทะของพระเถระชั้นผู้ใหญ่ผู้สำเร็จอรหันต์ เถรวาท มักสอนเรื่อง อนัตตา สุญตา สัตว์โลกปล่อยให้เป็นไปตามกรรม อะไรทำนองนี้ และมักไม่ค่อย ยุ่งเกี่ยวกับทางโลก มุ่งเอาแต่เรื่องมรรคผลนิพพาน จึงได้ชื่อว่า หินยาน หรือพวกที่มีจิตใจคับแคบช่วยเหลือสัวต์โลกได้น้อย (มียานขนสัตว์โลกได้น้อยเพราะ มัวแต่เอาตัวเองรอดฝ่ายเดียว) เถรวาท เจริญรุ่งเรืองใน ไทย พม่า ลาว เวียดนาม มหายาน เจริญรุ่งเรืองใน ทิเบต ญี่ปุ่น จีน ข้อแตกต่างระหว่างคำสอนของมหายาน กับ หินยาน หินยาน เชื่อว่าตายแล้วสูญ เช่นพระพุทธองค์ ทรงเสด็จดับขันธ์ปรินิพพานแล้ว สูญสิ้นจากกิเลส คงเหลือแต่พระสัทธรรม มหายานเชื่อว่าตายแล้วไม่สูญ เช่นพระพุทธองค์ ยังคงอยู่ ณ พุทธเกษตร (เขตแดนแห่งพระพุทธเจ้า)ที่ดับสูญนั้นเป็นเพียงแต่ กายเนื้อ หินยาน มุ่ง มรรคผลนิพพาน การบรรลุ อรหัตผล (บรรลุอรหันต์) มหายาน มุ่งช่วยเหลือสัตว์โลก และเอาเยี่ยงพระพุทธองค์บำเบ็ญบารมีเพื่อ เป็นหวัง พระโพธิสัตว์ ในลัทธิมหายานจึง นับถือพระโพธิสัตว์ เช่น พระโพธิสัตว์ อวโลกิเตศวร พระโพธิสัตว์กวนอิม ฉะนั้นใครเชื่อว่า พระสงฆ์ควรอยู่เฉยๆ อนัตตา สุญตา หลับตานั่งในป่า จึงน่าจะเป็นพวก หินยาน (ยานเล็กคับแคบ) และใครที่สนับสนุนว่า พระสงฆ์ควรออกมาปกป้องพระศาสนา เรียกร้องให้บรรจุพระพุทธศาสนาเป็นศาสนาประจำชาติ เพื่อช่วยเหลือสัตว์ให้ข้ามวัฏสังสาร ให้ได้ทีละมากๆ ก็คือพวก มหายาน :-) ทว่าทั้งสองนิกายคือ มหายาน และหินยาน นั้นเอุปมาเหมือน ปีกของนก/ปีกของศาสนา ที่จะต้องช่วยกันยอยกพระพุทธศาสนาให้สูงส่งและภิญโญถาวรยิ่งๆสืบไป
29 มิถุนายน 2550 10:48 น. - comment id 18414
เราคิดว่า เราน่าจะหันมาปฏิบัติตามคำสอนของพระศาสดาพระพุทธเจ้าจะดีกว่า ไม่ใช่ห่วงแต่อย่างอื่นจนลืมแก่นแท้ของ คำสอน...คือ ปฏิบัติเพื่อให้พ้นทุกข์ ไม่ใช่ให้เกิดทุกข์ การปฏิบัติที่ดีตามคำสอนพระศาสดานั่นคือ รัฐธรรมนูญสูงสุด ไม่อาจลบเลือน
1 กรกฎาคม 2550 15:22 น. - comment id 18440
พวกห่มเหลืองบางกลุ่มอยากเล่นการเมือง บ้านกับวัดตีกันตาย ทุกวันนี้ วัดก็เลอะเทอะมากขึ้นทุกวัน พวกอ้างทำไมไม่มองให้เห็นแก่นพุทธธรรม คิดว่าไปอ่านพุทธธรรมของท่านปยุตโตให้เข้าใจสาระของพุทธโดยนัยแท้จริงว่าเป็นอย่างไร ก่อนจะออกมาอาละวาดเอาอย่างนั้นอย่างนี้ ขายความคิด ขายอะไรต่อมิอะไรให้มันเลอะทางบ้านทำไม การตลาดของทักษิณไม่ต่างการตลาดธรรมกาย ไม่ต่างการตลาดของพวกออกมาเรียกร้องเรื่องนี้.... มันก็แค่การเมืองที่กลุ่มพวกใดพวกหนึ่งซึ่งชาวบ้านกลุ่มหนึ่งไม่ได้มองเข้าไปรู้ถึงเล่ห์เพทุบายได้ เพราะใจบริสุทธิ์ ว่าพุทธก็พุทธ ว่าธรรมก็ธรรม แต่แก่นแท้ของเรื่องจริงๆอยู่ที่ใด .ไม่ทราบ ไม่สนใจ ..พวกจะเอา ก็เอาตามเอาด้วย.. สิ่งที่พ้นโลกียะ อย่าเอามาแปดเปื้อนด้วยข้ออ้างรักศาสนา รักสารพัด...เลย พุทธธรรมโดยนัยแท้จริงไม่ได้ซับซ้อน เรียนรู้ปฏิบัติได้ปฏิบัติชอบ น่าจะพอแล้ว อย่าไปคิดเผื่อแผ่ตามหัวโจกที่ใช้เล่ห์เพทุบาย อ้างธรรมอ้างศาสนาใหม่ขึ้นมาให้มันแปลกแยก กลายเป็นการเมืองไปอย่างทุกวันนี้ที่แม้แต่ในดงขมิ้นยังมีการเมืองกรุ่นๆไม่ด้อยกว่านอกดงเลยมิใช่หรือ....... คนจัดการบ้านเมืองเขาเห็นธรรมรัฐเป็นเช่นว่ามานานแล้ว รัฐธรรมนูญจึงไม่ได้บัญญัติไว้เพราะมีนัยสำคัญมากมายและลึกซึ้ง ซึ่งไม่ใช่เรื่องของใครหรือพวกใดพวกหนึ่งเท่านั้น แต่มันคือชาติประชาชนส่วนใหญ่เท่านั้นเอง จริงหรือไม่ วันนี้ก้ได้เห็นแล้ว พวกแก่กล้าบรรลุธรรมจริงหรือไม่ก็ได้สำแดงตนออกมาให้เห็นเป็นรูปธรรมหน้ารัฐสภาแล้ว อะไรคือพุทธธรรมโดยแท้ อะไรคือธรรมปฏิบัติ อะไรคือกิจของสงฆ์ คนทั่วโลกก็ได้เห็นแล้ว งามสงบหรือมีจริยวัตรควรแก่ผ้าเหลืองที่นุ่งห่มไว้หรือไม่ ....ศิษย์ตถาคตโดยแท้ย่อมพินิจได้
1 กรกฎาคม 2550 15:39 น. - comment id 18441
ขออีกหน่อยเถอะ... คำถามที่ว่าเป็น(พวกมาร)วิจารณ์นั้น ไม่น่าเชื่อว่ามาจากผู้เป็นศิษย์ตถาคตโดยแท้ ทุกประเด็นที่ยกมาอ้างก็แย้งได้อีกเช่นกัน แต่เสียดายที่เป็น(พวกมาน)วิจารณ์ จึงไม่อยากเสวนาให้ระคายหูศาสดาใหม่..... เจริญธรรม....
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ