..รอยมลทิน ตราบาปที่เจ้าสร้างไว้..

กิ่งโศก

 
เฮ...ละลันละลันละลันละลา...
.......ละลันละลันละลันละลา...
 

 
ทำนองเสียงบทเพลงภาระตะ...ที่เคยเปรี้ยงปร้างสมัยก่อนนั้น คงไม่มีเพลงใดเกิน โชเล่ย์พเนจร..เป็นแน่
เพราะคนร้อง เป็นลูกครึ่งอินเดีย  ชื่อ สุมิตร  แต่ต่อมานักร้องลูกทุ่งไทย  ยอดรัก สลักใจ ก็นำมาขับร้องโด่งดังอีก
..แบบว่ามีเพื่อนๆ ร้องขอแนว  อินเดียนะขอรับ..
 

 
อันที่จริงแนวเพลงแบบแขกอินตะระเดียนั้นมีหลายเพลง..
กิ่งโศกพยายามหาเพลง โชเล่ย์ แต่หาลำบาก..ไปเจอเพลง ..รอยมนทินใจ..ฟังสำเนียงร้อง อืม.ใช่เลย
เพลงนี้แหละ
 

 
แนวเพลงอินเดียที่เรามักจะเห็นและฟังกันส่วนมากในภาพยนต์แขก..ที่เพลง เหมือนโห่ เห่ สูงๆ ยาวๆ 
จังหวะ สนุก  พร้อมภาพพระเอก นางเอก ..วิ่งไล่กัน จาก ภูเขาลูกหนึ่ง ไปอีกลูกหนึ่งเลยทีเดีย
ภาพยนตร์อินเดีย..ส่วนมาก มีบทเพลง ที่กินเวลาไปเกือบครึ่งเรื่องกระมัง
ร้องไป ขยับตัวยึกยักไป   หลบพุ่มไม้ บังต้นเสา  หุหุ เยิ่นเย้อมาก...แต่ชอบดู รามายะนะ ..
 
พวกแขกมักจะตาโต ใหญ่ คม( อารยัน )..จนคนไทยนำมาเปรียบเทียบ 
ผิวพม่า นัยน์ตาแขก..(แผลง นัยน์ตาแหก)
 
วันนี้เราจะไปถึงชมพูทวีปกันนะครับ  ฟังทำนองเพลงอินเดีย แต่เนื้อหาแบบไทยๆ
 

 
รอยรักรอยมลทิน
ไพรวัลย์ ลูกเพชร 
เมฆ มัวบนท้องฟ้าแลดูยังอาลัย
เก็บความช้ำไว้ให้ใครจาบัลย์
ห่าง ไกลคนละฟ้าเวลาย่ำสายัณห์
ผูกความนึกฝันคือรอยราคี
ห่างจากแต่เพียงเดือน
ห่างฟากแค่เพียงปี
ชั่วห่างรักนี้ไม่มีอำลา
เศร้า เราเคยรักมาดังดวงชีวา
จากไปโหยหาดังใจมลทิน
ระทมหม่นหมองช้ำ
ระกำจากปลายลิ้น
เป็นรอยมลทินกินซึ้งเลยถึง แก่นใจ
ใครจะนึกฝันเป็นความอาลัย
เก็บความช้ำไว้เพื่อรอวันตาย
อันตรายแต่กายนั้น
รำพันก็ฝันร้าย
เธอเอาดวงใจเธอขายชายใด..
บอกฉัน มองและชะเง้อฟังเธอรำพัน
โอ้ความรักนั้นรอยมลทินใจ
อันตรายแต่กายนั้น รำพันก็ฝันร้าย
เธอเอาดวงใจเธอขายชายใด..
บอกฉัน มองและชะเง้อฟังเธอรำพัน
โอ้ความรักนั้นรอยมลทินใจ
ห่างจากแต่เพียงเดือน
ห่างฟากแค่เพียงปี
ชั่วห่างรักนี้ไม่มีอำลา
เศร้า เราเคยรักมาดังดวงชีวา
จากไปโหยหาดังใจมลทิน
...เมฆ มัวบนท้องฟ้าแลดูยังอาลัย
เก็บความช้ำไว้ให้ใครจาบัลย์
เฮ ลันลันลันลันลันลันลันลา
ลันลันลันลันลันลันลันลา
เฮ ลันลันลันลันลันลันลันลา
ลันลันลันลันลันลันลันลา
 

          มลทินใครหนอสร้าง
 
๏ รอยด่างร้างดื่นร้าว......ฤดี
ตราบาปต้อนบีบตี......แบะต้อง
ยากลบกลบรอยยี-.....ย่ำราบ
ฝังแน่นแผ่นหนาพร้อง.....เชื่อมพื้นผืนผา ๚ะ
 
๏ อาลัยอายร่ำร้อง.....เรียกหา
ครวญโอดกำสรดครา-......ขื่นซ้อน
กลืนพิษรักพักลา........โรยแผ่ว
ฟากหม่นฝนมืดฟ้อน....พยับฟ้าพรูสาย ๚ะ
 
๏ พรายก่ำพร่ำเกลี่ยพร้อย......แก้มพรม
เปียกแฉะแปะชิดปม.........เช็ดป้าย
คงร่ำขื่นล่วงขม................ข่มหลุด
อกกุดหยุดยกย้าย.............ยอกสิ้นหมดลม ๚ะ 
 
๏ น้ำถ้อยน้อยท่ามเนื้อ.........หนาวสะเทือน
เฉกดาบฉับแดเฉือน.........ฉีกดิ้น
บั่นเถือบิแทงเบือน.........เบี่ยงท่า
เหือดยิ่งแห้งแย้งสิ้น......สืบย้อนใจสาว ๚ะ
 
๏ ฤาเกลียดเรียดกล่าวร้าย.......หาดี
เทคว่ำน้ำปัถพี.......สาปพร้อม
จอดภพจบวิถี....เจิมชาติ
ลี้ห่างร้างไกลล้อม......ปิดกั้นกล่าวเห็น ๚ะ
+กิ่งโศก+