19 กรกฎาคม 2555 17:11 น.
บุญเพิ่ม
เรื่องเล่าจากลูกหมูป่าน้อย
คืนนั้นเสือดาวมาวิ่งล่าไล่
ผมตกใจอย่างยิ่งจึงวิ่งหนี
ยังถูกตามหลังมาหลายนาที
แต่โชคดีมีโพลงมุดลงดิน
ผมรีบวิ่งลงไป แต่ไม่สุด
เพราะสะดุดงูเห่าเป็นเจ้าถิ่น
กระโดดออกเร็วไวเหงื่อไหลริน
เกือบถูกกินเป็นเหยื่อของเสือดาว
จึงรีบหนีหน้าตื่น สุดขื่นขม
ถูกสายลมพัดผ่านสะท้านหนาว
แทบเป็นลมระหว่างวิ่งทางยาว
เสือยังสาวเท้ามาหมายฆ่ากัน
ในช่วงที่เสือดาวจะก้าวถึง
แว่วเสียงหนึ่งร้องมาอย่างน่าหวั่น
คือหมีควายจังก้าพร้อมประจัญ
เพราะฉะนั้นเสือจึงไม่ถึงตัว
ผมกลายเป็นลูกหมูยืนคู่หมี
คล้ายเพื่อนซี้เช้าเย็นคอยเล่นหัว
ถึงหมีควายท่วงท่าดูน่ากลัว
เก้งกวางวัวยืนยัน หมี ใจดีงาม
อริญชย์
๑๙/๗/๒๕๕๕
ปล.เล่าเรื่องดัดแปลงจากสารคี หมูน้อยขาดแม่ youtube
และบทกลอนน่าจะเหมาะสำหรับเด็ก ๆ อ่านเล่นฮะ ทุกท่าน
19 กรกฎาคม 2555 05:47 น.
บุญเพิ่ม
๐ลูกทุ่งเพลงสวรรค์๐
สูงเทือกเขาทิวไพรวิไลแสน
ล้อมกั้นแดนทุ่งข้าวพราวไสว
นกบรรเลงเพลงหวานกังวานไพร
หริ่งเรไรขับขานกล่อมบ้านนา
ประเพณี วัฒนธรรม ประจำถิ่น
ศาสตร์และศิลป์พื้นบ้านสืบสานค่า
โหวด พิณ แคน ซอ ซึง ขลุ่ยตรึงตรา
พลิ้วแผ่วมาหวานหูมิรู้คลาย
มิเคยคิดใฝ่สูงเป็นยูงหงส์
ยังดำรงศักดิ์ชาวนาตั้งหน้าหมาย
รักญาติมิตรเพื่อนพร้อมรายล้อมกาย
รักษ์ต้นไม้ใบหญ้าคุณค่ามี
ยังสืบสานความเป็นไทยเอาไว้มั่น
หวง ผูกพันครรลองธรรมท้องที่
เวิ้งทุ่งข้าวธรรมชาติอากาศดี
ปลุกชีวีให้สดชื่นทุกคืนวัน
แม้เติบใหญ่ในแดนอ้อมแขนทุ่ง
ก็ผดุงแนวทางคิดสร้างสรรค์
ผูกใจรักสามัคคีอยู่นิรันดร์
ในสวรรค์บ้านนาขอบฟ้างาม ฯ
อริญชย์
๓/๑/๒๕๕๕
18 กรกฎาคม 2555 13:18 น.
บุญเพิ่ม
สดุดี.เจ้าไก่น้อย
อินทรวิเชียรฉันท์
๐ไก่น้อยทระนงศักดิ์ปะทะหักตะกวดป่า
ช่างแกร่งฤทัยกล้าบมิมีจะหวั่นไหว
๐จิกสู้ริปูร้าย....ผิวตายก็ภูมิใจ
ฝากนามระบือไกลจุติแดนสวรรค์พราว
๐เป็นเทพบุตน้อยชุติลอยนภาหาว
หรือกุกกุฏาดาว..ดุสิตาก็ควรคง
๐ส่วนเจ้าตะกวดป่า.มรณาสลายส่ง
แน่แท้จะได้ลง...ณ สถานอเวจี
๐เกียรติไก่สิปรากฎ.ทุรยศตะกวดผี
โลกรู้ก็ชูศรี......มนไก่อหังการ
๐คนควรสิน้อมนำ.คุณธรรมมโนหาญ
เติมหวังพลังงาน...ดุจไก่กระจิ๊ดริด!ฯ
อริญชย์
๑๘/๗/๒๕๕๕
17 กรกฎาคม 2555 18:43 น.
บุญเพิ่ม
คืนนี้ไร้ข่าวดาวหนึ่ง
(กลอน ๖)
มืดมน หนทาง ข้างหน้า
ดั่งมา เดินเดี่ยว เปลี่ยวจิต
เป็นห่วง อย่างยิ่ง มิ่งมิตร
อยู่ทิศ ทางใด ไร้เงา
เงียบงัน วันคืน ขื่นขม
ตรอมตรม สิ้นหวัง นั่งเศร้า
จันทร์ใส คล้ายครึ้ม ทึมเทา
หรือเขา ลืมเลือน เพื่อนกัน
เห็นดาว ร่วงฟ้า คราดึก
วาบลึก ทรวงใน ไหวหวั่น
เคยเขียน ถ้อยคำ รำพัน
แบ่งปัน น้ำใจ ไมตรี
คืนนี้ ไร้ข่าว ดาวหนึ่ง
ผู้ซึ่ง เคยส่อง ผ่องศรี
แต่งคำ โบยบิน ยินดี
เป็นที่ สรวลเส เฮฮา
หรือต้อง สิ้นแล้ว แววฝัน
ปล่อยฉัน เฝ้าตาม ถามหา
คอยหวัง กลืนกล้ำ น้ำตา
มองฟ้า ไร้ข่าว เปล่าดาย
เพียงนิด ส่งข่าว คราวบ้าง
อย่าร้าง เลือนให้ ใจหาย
โปรดเปล่ง แสงดาว พราวพราย
ทักทาย ฉันเถิด เปิดทาง!ฯ
อริญชย์
๑๖/๗/๒๕๕๕
17 กรกฎาคม 2555 05:15 น.
บุญเพิ่ม
พ่อแม่พระคุณมากล้น
กาพย์ยานี 11
๐โอ้พ่อและแม่นี้.พระคุณมีมากเหลือล้น
รักลูกอยู่ทุกคน.....แม้เหนื่อยยากลำบากยิ่ง
๐ทำงานหาเงินไป..หวังเพียงให้ลูกพึ่งพิง
สละได้ทุกสิ่ง........เพื่อลูกน้อยเจ้ากลอยใจ
๐คอยวันลูกโตมา.....เรียนวิชาเป็นผู้ใหญ่
รู้จักคิดฝันใฝ่....ทำสิ่งที่แสนดีงาม
๐รู้จักความเอื้อเฟื้อรู้ช่วยเหลือมิตรติดตาม
ไม่ทำตัวเลวทรามดำเนินชีพได้ถูกธรรม
๐ยามพ่อแม่แก่เฒ่ามีลูกเฝ้าหาข้าวน้ำ
ปลอบโยนด้วยถ้อยคำชวนตรึงใจอยู่ไม่จาง
๐ลูกควรกตัญญู..หมั่นเลี้ยงดูอย่าเลือนราง
พูดจาอ่อนโยนบ้าง..อย่าได้ทำหน้าง้ำงอ
๐จงนึกถึงวัยเยาว์.ยามเมื่อเจ้าล้มทุกข์ท้อ
พ่อแม่คอยพะนอ..กล่อมเจ้าผ่านนิทานเรื่อง
๐ลูกเอ๋ยควรแทนคุณ.เลี้ยงเจือจุนอย่างต่อเนื่อง
ทุกวันควรชำเลือง..ปลอบพ่อแม่แก่ชรา!ฯ
อริญชย์
๑๖/๗/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
1124
