26 มิถุนายน 2555 20:57 น.
บุญเพิ่ม
สดุดี..กวิรัตน์สยามไกร
อินทรวิเชียรฉันท์ ๑๑
นอบน้อมประนมหัตถ์.กวิรัตน์สยามไกร
กลอนโคลงระบือไป คุรุท่านประพันธ์พจน์
ถ้วนถ้อยสุภาษิต.ลุนิมิตกวีรส
คุณค่าก็ปรากฎ.วรวรรณศิลป์งาม
ท่านคือพระยาศรีสุนทรขจรนาม
คนธรรพ์ก็ไหวหวามผิวครูจรดจาร
สมเป็นกวีเอก...ดุจเสกประกายกานท์
เฉิดฉายฉนำนานและนิรันดร์มิผันแปร
ผองศิษย์ระลึกนึก..มนตรึกพระคุณแล
ต่อตั้งมโนแน่.จะลิขิตเชลงกลอน
ตามรอยพระคุณครู..และจะชูมิคลายคลอน
กรองพจน์พิจิตรพร.อภิวันทนาการ ฯ
25 มิถุนายน 2555 21:28 น.
บุญเพิ่ม
กลลวงชีวิต
เจ้านกเขาเฝ้าขันกระชั้นเสียง
หาคู่เคียงข้างในแนวไพรสณฑ์
ทุกวันเฝ้าพากเพียรบินเวียนวน
แสดงตนว่ามีสิ่งดีพอ
เดินเหยาะย่างวางเท้าให้เข้าท่า
ขันเริงร่าด้วยมาด องอาจหนอ
ใช่จะหลงเพลิดเพลินเสียงเยินยอ
เพียงขับคลอหาคู่อุ้มชูใจ
เห็นนกหนึ่งเบื้องหน้านัยน์ตาเศร้า
ขนสีเทาคล้ายครองความหมองไหม้
บอกตัวตนเป็นเผ่านกเขาไฟ
คงอาศัยในป่านี้มานาน
จึงนกเขาเฝ้าขันมุ่งมั่นหมาย
หวังเติมสายใยรักสลักหวาน
ส่งเสียงกรู๊!ก้องดังอหังการ
บินทะยานเข้าใกล้อาจได้เคียง
แต่กลับมีอุปสรรคคอยดักขวาง
ที่อำพรางไม้ซีกยากหลีกเลี่ยง
จึงเดินวนไปมาสายตาเมียง
ทันใดเสียงปืนก็ปลิดชีวิตปลง!ฯ
อริญชย์
๒๕/๖/๒๕๕๕
24 มิถุนายน 2555 16:31 น.
บุญเพิ่ม
เสือกำสรวล
สุดระกำลำเค็ญเกิดเป็นเสือ
เพื่อนต่างเบื่อหนีหน้าบ่มาใกล้
อยากรู้พวกเขาเห็นเราเป็นใคร
เหตุไฉนสัตว์ทั้งหลายถึงได้กลัว
ก็แค่ยามอึดอัดไล่กัดหมู
ส่งเสียงขู่ก้องไพรดังไปทั่ว
กัดกระทิงเก้งควายไปหลายตัว
ตะบบวัวกินบ้างในบางที
ธรรมชาติของเสือล่าเมื่อหิว
กระโดดฉิววาดหวังกระทั่งหมี
กินงูเหลือม ตามล่าลิง ชะนี
เลาะพงพีไปทั่วไม่กลัวตาย
หวังเป็นมิตรอย่างยิ่งกับจิ้งจอก
มันกลับหลอกกินเนื้อดิบเลวฉิบหาย
หวังจะคบกับเม่นผู้เร้นกาย
เม่นกลับหมายสะบัดขนให้หม่นกัน
เกิดเป็นเสืออย่างเราแสนเศร้าหมอง
แค่เสียงร้องก้องป่าก็น่าหวั่น
เดินโดดเดี่ยวขมขื่นทุกคืนวัน
หิวเท่านั้นแหละจึงล่าสัตว์ป่ากิน!ฯ
อริญชย์
๒๔/๖/๒๕๕๕
23 มิถุนายน 2555 20:06 น.
บุญเพิ่ม
คืนอาวรณ์
ค่ำคืนนี้เดือนพร่างบนทางคด
เราสลดริมทางใหญ่ด้วยใจหมาย
นั่งรอคนผ่านมาแต่ละราย
ดึกเดือนฉายคืนนี้ไม่มีใคร
แสนวังเวงอ้างว้างบนทางเปลี่ยว
เราหนึ่งเดียวเท่านั้นนั่งฝันใฝ่
มองหาคนโผล่ร่างเดินทางไกล
เหตุไฉนค่ำคืนนี้ไม่มีคน
อยากจะหลอกคนให้ตกใจเล่น
พวกเขาเห็นผีอย่างเรา คงเศร้าหม่น
พรุ่งนี้อาจอุทิศทานบันดาลดล
อำนวยผลให้เรานี้อิ่มดีเอย!ฯ
อริญชย์
๒๓/๕/๒๕๕๕
22 มิถุนายน 2555 16:25 น.
บุญเพิ่ม
ใต้ร่มต้นหูกวาง
ต้นหูกวางกว้างใหญ่ก้านใบหนา
เย็นทุกคราเข้าร่มสายลมเฉื่อย
ไม่ต้องเพิกเสื้อถกเผยอกเปลือย
ลมพัดเอื่อยมาอยู่ใต้หูกวาง
ผลแก่แห้งตกดินแคะกินได้
รสชาติใกล้กะบกขอยกอ้าง
เกิดมากมายอยู่บนริมหนทาง
ตระหง่านอย่างพฤกษาล้ำค่าไทย
เปลือกผลใช้เป็นยาฝาดสมาน
แก้อาการท้องเสียถ่ายเรี่ยไหล
เป็นไม้ประจำมหาวิทยาลัย
สยาม ให้คนเห็นความเด่นงาม
อีกเป็นไม้เด่นชัดจังหวัดตราด
เติบโตอาจแผ่สาขาเขียวอร่าม
มีคุณค่าจรรโลงทุกโมงยาม
ใครก็ตามเข้าร่มสุขสมพลัน
ต้นหูกวางแผ่ก้านตระหง่านกิ่ง
คนพักพิงร่มได้มิไหวหวั่น
ไม่ต้องกลัวว่าจะวิ่งหลบกิ่งมัน
หูกวางนั้นมิได้หักง่ายเลย! ฯ
อริญชย์
๒๒/๖/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
1157
