9 กรกฎาคม 2555 20:40 น.
บุญเพิ่ม
๐ยุงลายพญายม๐
๐ยุงลาย กัด แพร่เชื้อโรคเหลือร้าย
ไข้เลือดออก คนตาย มาหลายแสน
กลางวันชอบ โบยบิน ทุกดินแดน
กัดขาแขน จนมี ก้นสีแดง!ฯ
๐แอบมาเกาะ แขนขา เวลาเผลอ
คนคุยเก้อ อาจได้ เชื้อร้ายแฝง
ไข้เลือดออก แผลงฤทธิ์ แล้วพิษแรง
น้ำขังแหล่ง หมายมุ่ง ของยุงลาย !ฯ
๐กะลาหงาย กระถาง และอ่างน้ำ
ยุงลาย ตาม วางไข่ ชอบใจหลาย
คนแข็งแรง น่ากลัว สักตัวพราย
ยังป่วยตาย เชื้อโรคปลิด อนิจจัง
แหล่งน้ำขัง ยุงลาย ขยายไข่
มันชอบใจ ไข่ตาม แหล่งน้ำขัง
แหล่งน้ำขัง ยุงลาย มากมายจัง
มันมุ่งหวัง แหล่งน้ำหมาย วางไข่ยุง!
ทรายอะเบต หยอดตาม แหล่งน้ำไว้
กันมิให้ ยุงลาย มาหมายมุ่ง
ไม่มีลูกน้ำไซร้ ปลอดภัยยุง
เถิดป้า-ลุง โปรดระวัง น้ำขังเอย !ฯ
(อริญชย์:ตาลายเพราะยุงลาย)
๒๖/๑๐/๒๕๕๔
9 กรกฎาคม 2555 11:49 น.
บุญเพิ่ม
ช้ำใจมุกไม่ขำ
เธออ่านกลอนอย่างไรจึงไม่ขำ
อุตส่าห์นำมุกใหม่มาไขขาน
กว่าจะได้แต่ละครั้งคิดตั้งนาน
ไยกลับอ่านผ่านเลยทำเฉยชา
ทุกถ้อยคำอยากจะให้ตลก
จึงหยิบยกเรื่องราวอย่างเข้าท่า
ยิ้มคนเดียวยามป้อนอักษรมา
คล้ายคนบ้าเหม่อฝันนิรันดร
เธอไร้อารมณ์ขันทำฉันหม่น
จึงสับสนทุกคราอยากลาก่อน
เมื่อไม่มีคนขำต้องจำจร
เอนกายนอนเถิดเราคลายเศร้าตรม
พรุ่งนี้คิดมุกใดคงไม่ออก
เพราะช้ำชอกคล้ายพิษชีวิตขม
หมดสิทธิ์เล่นคำฮาสื่อคารม
สุดระทมสิ้นหวังกว่าดั้งแบน
ได้โปรดเถิดขำหน่อยสักน้อยหนึ่ง
ควรคิดถึงกลมเกลียวมิตรเหนียวแน่น
ฉันแค่เขียนกลอนไปอย่างไร้แกน
อยู่กลางแดนคุมขังอย่างตั้งใจ!ฯ
อริญชย์
๘/๗/๒๕๕๕
7 กรกฎาคม 2555 19:20 น.
บุญเพิ่ม
ผีกองกอยผู้น่าสงสาร
โอ้กองกอยผีร้ายแห่งชายป่า
คนพูดมาเนิ่นนานแต่กาลเก่า
ว่าเป็นผีประจำแห่งลำเนา
ทุกค่ำเช้าเดินหาจับปลากิน
คนดักปลาน้อยใหญ่เอาไว้นั่น
กองกอยมันหิวโหยแอบโกยสิ้น
กัดแล้วทิ้งหัวปลาเป็นอาจินต์
คนท้องถิ่นผวาทุกคราเอย
เดี๋ยวนี้คงผีป่าโศกายิ่ง
แหล่งพักพิงมากมายร้างหายเฉย
โลกยุคใหม่พัฒนาไฟฟ้าเกย
กองกอยเลยปวดปร่าน้ำตาซึม
จะหลบลี้หนีหน้าสู่ป่าไหน
วังเวงใจทุกคราเมื่อฟ้าครึ้ม
ฟังเสียงเขียดขาคำร้องพำพึม
ยิ่งโง่ทึ่มไม่กล้าออกล่ากิน
เกรงคนหยามซ้ำเติมให้เพิ่มเศร้า
จึงยืนเหงาในถ้ำประจำถิ่น
เห็นคนลักตัดป่าจนชาชิน
เพียงแลบลิ้นหวังจับควักตับชิม!ฯ
อริญชย์
๗/๗/๒๕๕๕
ตำนานผีกองกอย
http://www.khonkaentoday.com/board/index.php?topic=158.
7 กรกฎาคม 2555 03:27 น.
บุญเพิ่ม
วังเวงโหวงเหวง
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
ดาวทอแสงงามวาบวามท้องฟ้า
เพลิดเพลินทุกคราดึกดื่นชื่นใจ
ยืนมองมั่นหมาย..ริมชายป่าใหญ่
เสียงลมพราวไพร..พัดร่างพร่างเย็น
เรไรร่ำร้อง.......เสียงทองหวานแว่ว
ไผ่ครวญผิวแผ่ว.....คลอขับลับเร้น
ได้ยินเสียงหนึ่ง....ตราตรึงใจเต้น
โหยหวนคล้ายเป็น...ภูตพรายรำพัน
คนเที่ยวป่าภู.....พร้อมหมู่มากมี
กางเต้นท์แถวนี้...แล้วนอนรับฝัน
เพียงเราเดียวดาย..ผีร้ายเหมือนกัน
หลับแล้วทั้งนั้น......ดึงขาใครดี!ฯ
อริญชย์
๖/๗/๒๕๕๕
5 กรกฎาคม 2555 18:36 น.
บุญเพิ่ม
เต่าน้อยผจญภัย
วิชชุมมาลาฉันท์ ๘
๐ฉันเป็นเต่าป่า.คลานมาโดดเดี่ยว
เสือร้ายหมายเคี้ยว..เดินใกล้เข้ามา
ไม่มีใครช่วย..ฉันม้วยแน่หนา
จึงได้หลับตา...หดหัวกลัวตาย
๐เสือเขี่ยตัวฉัน.ใจนั้นโหวงเหวง
อุ้งเท้าสาวเร่งฉันหมุนวุ่นวาย
เสือโง่อย่างนี้.ยินดีเหลือหลาย
ฉันได้ผ่อนคลายสุขแท้แน่นอน
๐เสือคงท้อมาก.เดินจากจรไป
ฉันโผล่หัวใหม่..อยู่ใกล้ไม้ขอน
แต่ยังท้องหงาย.อยากไหว้ขอวอน
เสือกลับมาก่อน.คว่ำกายให้ที!ฯ
อริญชย์
๔/๗/๒๕๕๕
หน้าส่วนตัว
15782
