19 กันยายน 2546 09:33 น.
ผีขี้เมา
อย่าชังพี่.....ชี่พัง....นะนางเอ๋ย
หากจะเผยเจยผะว่ารักเจ้า
ทุกวันวี่วี่วันสุดบันเทา
ต้องตรมเหงาเตราหงมระทมใจ
ความรักแน่นแร่นนักเมื่อปักอก
หวาดวิตกวกติแทบผลิไหว
มันร้อนรุ่มรุ่มร้อนดังฟอนไฟ
ที่สุมไหม้ไส้หมุมกลางกลุ่มควัน
แรกประสบปบสระชะตาต้อง
อยากเคียงน้องค้องเนียงไม่เพียงฝัน
คอยดูแลแดลูอยู่ทุกวัน
คงซาบซ่านซ่านซาบตราบวายวาง
คอยเห่กล่อมห่อมเกล่ลิเกหวาน
ให้สำราญสาญรำค่ำยันสาง
จะขออยู่ขูหย่อก่อเส้นทาง
สองเราย่างร่างเยาก้าวเดินไกล
หากไม่ชอบมอบไช่ด้วยไร้รัก
ต้องอกหักอักหกเหมือนตกไต่
ขอกินยากายินให้ดิ้นตาย
ครั้งสุดท้ายซ้ายถุดช่วยขุดฝัง...ฯ
18 กันยายน 2546 10:20 น.
ผีขี้เมา
ซบหน้าลงตรงไหล่จะหายเจ็บ
ไม่ต้องเก็บน้ำตาที่บ่าล้น
แม้เจิ่งนองสองตาอย่ากังวล
เลิกสับสนเรื่องราวคราวผ่านมา
เก็บสะอื้นขืนไปทำไมเล่า
วันไร้เขาเศร้าไปกระไรหนา
มาจะช่วยเช็ดซับรับน้ำตา
ขวัญเอ๋ยขวัญจงมาหาเนื้อนวล
ลืมให้หมดจดจำไว้ลำบาก
ปล่อยเป็นกากหัวใจอย่าไห้หวล
เริ่มต้นใหม่ใช่ช้าเกินกว่าควร
อย่าเรรวนตัดทิ้งสิ่งที่ลวง
พักตรงนี้สักคราวให้ร้าวหาย
ผ่อนหัวใจคลายหมองไม่ต้องห่วง
มีแต่ความสดใสให้ทั้งปวง
จงตักตวงให้พออย่ารอรี
เมื่อฟ้าใหม่หายหม่นใจพ้นทุกข์
มีความสุขสดชื่นระรื่นศรี
ทุกวันวาร สุขเกษมอย่างเปรมปรีย์
มีหรือที่ไม่ดีใจไปด้วยคน
ไม่หวงห้ามตามใจเพราะไร้สิทธิ์
ไม่เคยคิดย้อนหลังเพื่อหวังผล
หากวันไหนไปจากฝากเตือนตน
อย่าหลงคนร้อยเล่ห์เสน่ห์มาร....
17 กันยายน 2546 14:06 น.
ผีขี้เมา
ธารน้ำไหลไหลวนชลกระแส
สุดตาแลแลน้ำงามหนักหนา
สายสัมพันธ์พันเฝ้าเจ้าพระยา
สายธาราลาเลื่อนจนเลือนไกล
แต่สายจิตจิตวน ณ ชลนี้
ฝากวารีรี่หลากช่วยฝากให้
เจ้าพระยาอย่าพรากให้จากไป
ขอจงไหลไหลวนชลเคียงกัน..ฯ
16 กันยายน 2546 16:10 น.
ผีขี้เมา
อยากฝากใจที่ร้าวและหนาวเหน็บ
ให้เธอเก็บรักษาเยียวยาแผล
ในวันนี้มีใครที่ไหนแล
จะมีแต่คนย่ำให้ช้ำตาย
เอาความช้ำมาฝากอย่างมากล้น
หวังพึ่งคน เคยรักสมัครหมาย
หากความหวังพังภินทร์บิ่นทะลาย
คงต้องวายปราณลง ณ ตรงนี้
รู้ตัวว่าผิดไปไม่ยั้งคิด
เหลิงชีวิตจนอับยับยู่ยี่
ไม่ฟังคำพร่ำเตือนเพื่อนคนดี
จึงหมองศรีมีคาวอื้อฉาวไป
กลับมาอย่างคนพ่ายแทบตายด้าน
มีแต่ความร้าวรานเกินขานไข
เจ็บครั้งนี้สาหัสถนัดใจ
ทนอยู่ได้เพียงหวังอีกครั้งเดียว
เธอเท่านั้นที่หมายได้พึ่งพัก
หากไม่รักกลับเมินปล่อยเดินเดี่ยว
จะไม่ว่าอะไรสักน้อยเชียว
ขอไปตายทางเปลี่ยวอย่างเดียวดาย...ฯ
15 กันยายน 2546 11:07 น.
ผีขี้เมา
ฉันต้องการกาลเวลาสักคราหนึ่ง
เพื่อหยั่งถึงถึงรักจริงสิ่งไฉน
จะได้อ่านอ่านให้ซึ้งถึงความนัย
เพื่อต่อไปไปใฝ่หามาพัวพัน
ระยะทางทางอีกไกลดังไต่เขา
เหมือนใครเอาเอาโลกใส่บนไหล่ฉัน
ในม่านเมฆเมฆยังแฝงแสงตะวัน
แสงรักอันอันอุ่นใจคลายเยือกเย็น
ในห้วงจิตจิตสลายคล้ายบาดเจ็บ
ทนหนาวเหน็บเหน็บและหนาวอย่างร้าวเข็ญ
เดินทางเปลี่ยวเปลี่ยวชีพเหงาเศร้าลำเค็ญ
มองไม่เห็นเห็นต้องย่ำซ้ำอีกที
อยากรู้รักรักนั้นเป็นเช่นไฉน
ช่วยขานไขไขให้แจ้งอย่าแหนงหนี
ฉันอยากรู้รู้ถึงรักความภักดี
เพราะจะชึ้ชี้นำทางอย่างมั่นใจ
ฉันต้องการกาลเวลาสักคราหนึ่ง
เพื่อมองถึงถึงรอบข้างไม่คว้างไหว
ฉันสุดหาหาที่สุขซุกซ่อนใจ
ดุจรักได้ได้สิ้นอย่างพบทางตัน....๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
910
