8 สิงหาคม 2546 11:43 น.
ผีขี้เมา
..เมาทีไรไม่เว้นจะเป็นเรื่อง
จะขุ่นเคืองทำไมกระไรหนา
ยามกินเหล้าเมาบ้างบางเวลา
การดุด่าไม่งามนะทรามเชย
.................เรื่องการบ้านงานครัวไม่มั่วคละ
..................ใช่ว่าจะละเลี่ยงทำเบี่ยงเฉย
.................ยามปวดเมื่อยเหนื่อยมาไม่ละเลย
.................ยังไม่เคยว่างเว้นการเคล้นคลึง
ชอบสิ่งใดใฝ่หาเอามาจัด
จะต้มแกงแพนงผัดไม่ขัดขึง
ต้มเต้าหู้หมูสับกับตำลึง
ยังซาบซึ้งชื่นชมรสสมใจ
..................น้ำพริกผักหมักปลาก็หาเสร็จ
..................หรือต้มเปรตแซบซ่าน้ำตาไหล
..................ทั้งลาบก้อยคอยปรุงมุ่งทำไป
..................ขอเพียงให้ไม่บ่นใส่คนเมา
มาจับเข่าคุยกันให้มันจบ
จะได้พบทางใหม่ไม่อายเขา
เป็นเนื้อคู่รู้ใจใครเทียมเรา
พี่เมาเหล้าน้องเมายาคงน่าดู....
7 สิงหาคม 2546 10:25 น.
ผีขี้เมา
...เมื่อมีมั่ง...................มั่งมีก็หนีจาก
นี่หรือรัก...................รักหรือคือคำถาม
เธอเปลี่ยนใจ............ใจเปลี่ยนเวียนไปตาม
มาเหยียดหยาม.........หยามเหยียดเมื่อเกลียดกัน
รักหวานชื่น..............ชื่นหวานมาพาลขม
หลงลิ้นลม...................ลมลิ้นที่ผินผัน
จึงขื่นขม......................ขมขื่นทุกคืนวัน
ไม่ใฝ่ฝัน.....................ฝันใฝ่กลัวใจมัว
ทนเหน็บหนาว..........หนาวเหน็บด้วยเจ็บร้าว
น้ำตาพราว...................พราวตาพร่าสลัว
คนใกล้เคียง.................เคียงใกล้มาไกลตัว
จึงมัวหมอง....................หมองมัวไปทั่วแล้ว
เมื่อมีเหล้า.................เหล้ามีก็ดีถม
เอาไว้บ่ม......................บ่มใจให้ผ่องแผ้ว
เหล้าดองยา...................ยาดองทำนองแนว
ดื่มเมาแล้ว...................แล้วเมาเศร้าก็ลืม..ฯ
6 สิงหาคม 2546 13:12 น.
ผีขี้เมา
...พอกินเป็นเล่นลิ้นทำปลิ้นปล้อน
เล่นกระล่อนจัดเจนเป็นนิสัย
จนเจนจัดสะบัดลิ้นปลิ้นว่องไว
ลีลาไร้ทานเทียบเฉียบแยบยล
เป่าน้ำลายในปากด้วยอยากเล่น
พรูกระเซ็นเป็นฝอยคอยฝึกฝน
เชี่ยวชำนาญการเป่าราวเล่นกล
สัปดนจนริเล่นพิเรน
เศรษฐกิจติดฝืดไม่ยืดยุบ
ดีแต่ชุบมือเปิบกำเริบเล่น
เมื่อบวกลบคูณหารประมาณเป็น
หันมาเล่นเขม้นมองจำนองเวียง
font color=#007800>เล่นจำนองจำนำไม่ย้ำคิด
วิปริตผิดพลั้งไม่ฟังเสียง
เล่นตาบอดสอดตาเห็นอย่างเอนเอียง
คงกะเพียงชาติหน้ามาไถ่เมือง...ฯ
5 สิงหาคม 2546 11:00 น.
ผีขี้เมา
อนงค์น้องนวยนาด................สะบัดสะบิ้ง
กระตุ้งกระติ้ง.........................หญิงแท้ใช่แน่หรือ
ชะมดชะม้อย..........................ลอยหน้าอวดสะดือ
ไม่ยึดถือยื้อคำ.........................โบร่ำโบราณ
ศักดิ์สตรีศรีเรือน....................อย่าเชือนอย่าช้า
ละล้าละลัง..............................ฟังคำพี่พร่ำขาน
คะยั้นคะยอ.............................ขอร้องน้องตรองมาลย์
อย่าฟุ้งซ่านสับสน.................กระวนกระวาย
เกิดเป็นหญิงอย่าเฝ้า...............กระเง้ากระงอด
พินอบพิเทา.............................เย้าออดอ้อนพรอดหมาย
อิรุ่ยฉุยแฉก..............................อย่านำแทรกให้แยกย้าย
อย่าจับจ่ายอวดมี......................ตะบี้ตะบัน
อย่าให้ชายใกล้ชิด...................ตะขิดตะขวง
ตลบตะแลง..............................แกล้งลวงจนล่วงขวัญ
ตะปัดตะป่อง..........................ลองเชิงเหลิงระราญ
แล้วสักวันพันธะ....................กระจัดกระจาย
ชายต่างรุมกรุ้มกริ่ม...............กระลิ้มกระเหลี่ย
พะเน้าพะนอ.........................คลอเคลียจะเสียหาย
หุนหันพลันแล่น...................แม้นทำช้ำเจียนวาย
ต้องอับอายขายหน้า..............อีกช้าอีกนาน..ฯ
4 สิงหาคม 2546 12:52 น.
ผีขี้เมา
สุขได้พบสบตาวันฟ้าเงียบ
หากจะเปรียบวันนี้มีแต่เศร้า
อยากถามข้อท้อใจให้บางเบา
ว่าเธอเฝ้าคิดถึงซึ่งผู้ใด
ฉันรอเธอที่นี่สามปีกว่า
ด้วยหวังว่าวันก่อนจะย้อนใหม่
มิอาจจักหักห้ามความในใจ
แอบฝันใฝ่เสน่หาทุกนาที
ทุกวันวารผันแปรนั้นแน่นัก
แต่ความภักดิ์ไม่เวียนจนเปลี่ยนที่
หากเธอร้างสัมพันธ์บั่นไมตรี
เพื่อนคนนี้จะไม่ง้อขอลืมเธอ
หน้าส่วนตัว
700
