25 มิถุนายน 2546 13:14 น.
ผีขี้เมา
บทกลอนไทย
...ในวังวนหนทางที่ยังเปลี่ยว
ตัวคนเดียวเหลียวไหนก็ไร้เพื่อน
แหงนมองฟ้าสายตายังพร่าเลือน
แม้แสงเดือนแสงดาวจะพราวพรู
บทกลอนไทย
มีน้ำเมาเท่านั้นสร้างฝันเฟื่อง
ได้ลืมเรื่องราวเก่าที่เหงาอยู่
แม้ไม่มีขวัญใจใฝ่เอ็นดู
ขอให้รู้ไว้ว่าป่าช้าคอย...ฯ
4 มิถุนายน 2546 19:28 น.
ผีขี้เมา
..ออกก้าวเดินเมินเหม่อดูเพ้อพก
สะท้อนใจไหวในอกกระปลกเปลี้ย
ผ่านลมร้อนผ่อนลมหนาวที่เคล้าเคลีย
เหงื่อลาดไหลไคลย้อยเรี่ยเพลียเต็มที
อยู่เมืองกรุงยุงฟัดแมงกัดต่อย
ลายริ้วรอยด้อยสง่าหมดราศรี
ยามตกอับกับตอกย้ำช้ำชีวี
กลางสังคมที่ข่มขี่ย่ำยีกัน
เหลียวทางไหนยังไม่เห็นความเป็นมิตร
มีแต่อิจฉาฉาบทาบปนคราบหยัน
ความจริงใจยังไร้แหล่งจะแบ่งปัน
ถือพวกใครก็พวกมันทุกวันไป
ชีวิตยังอยู่วังวนของคนเถื่อน
ฝุ่นขุ่นเปื้อนเกาะเกรอะกรังไม่จางหาย
ก้าวเท้าย่ำย้ำรอยเก่าอย่างเมามาย
แม้ความฝันอันสุดท้ายจะไกลเกิน..ฯ
27 พฤษภาคม 2546 18:49 น.
ผีขี้เมา
แล้งน้ำแล้งลมทนห่มแห้ง
ระแหงแปลงเก่ายังร้าวห่าง
ไอแดดแผดเผาไม่เบาบาง
อ้างว้างลางเลือนเหมือนก่อนมา
นานนักดักดานมานานเนิ่น
ห่างเหินเกินแม้จะแก้ไข
สัมพันธ์ไม่เหลือแม้เยื่อใย
มองไหนเวิ้งว้างเหมือนอย่างเคย
ชีวิตติดหล่มความขมขื่น
ทนฝืนกลืนกล้ำไร้คำเผย
อยู่กับความเย็นชาเฉยเมย
ไม่เคยสมหวังสักครั้งเดียว
ธารใจพิสุทธิ์เคยผุดผ่อง
ละอองฟองแฝงกลับแห้งเหี่ยว
ผูกพันมั่นหมายกลับคลายเกลียว
หมดเรี่ยวแรงขืนเกินฝืนทน
แล้งน้ำแล้งลมทนห่มแห้ง
ระแหงแปลงใจยังไหม้หม่น
รอวันชีพลับด้วยอับจน
รอฝนพรมพร่างกลางฝันเฟือน
29 เมษายน 2546 07:31 น.
ผีขี้เมา
.......ผู้แพ้.......
..หนาวน้ำค้างกลางไอความไหวหวั่น
คนชอบกันไปมีที่หวังใหม่
พบชายงามทรามเชยเลยเปลี่ยนใจ
หมดเยื่อใยไมตรีมีต่อเรา
ทิ้งความช้ำชอกไว้โดยไม่คิด
ไปยึดติดหลงต่อความหล่อเหลา
หรือเห็นฉันมันจนแค่คนเมา
เป็นซำเหมาเสมอเธอจึงเมิน
จดจำไว้ให้มั่นในวันแพ้
คงเหลือแต่ความหลังที่ห่างเหิน
เมื่อความรักหักร้างสิ้นทางเดิน
คงเจ็บเกินจะแก้กับแผลใจ
อาจจะน้อยใจบ้างเป็นอย่างนี้
อาจจะมีบางครั้งยังอ่อนไหว
อาจจะมีบางคราวเหงาเกินไป
ไม่เป็นไร...ไช่นานใจด้านเอง..
23 เมษายน 2546 21:55 น.
ผีขี้เมา
..ไม่หวังแย่งแข่งขันหรือฝันใฝ่
เอาหัวใจใครมาครองคอยคล้องเกี่ยว
ความหึงหวงอย่าล่วงล้ำถลำเกลียว
ใจดวงเดียวต้องรักษาอย่าเกรงใด
เกียรติคนรักหนักแน่นอย่าแม้นหยาม
อย่าทำตามใจตนจะหม่นไหม้
เมื่อรักกันหมั่นอุ้มชูเฝ้าดูใจ
อย่าหวั่นไหวบางสิ่งนิ่งแหละดี
ทางชีวิตผิดถูกมีลุกล้ม
ไม่ทับถมทำลายหรือป้ายสี
วันนี้พลาดอาจว่าวันหน้ามี
พบโชคดีดังหวังสมตั้งใจ
ประคองคู่รู้อภัยอย่าใจร้อน
อย่าตัดรอนงอนเขินเกินแก้ไข
เมื่อรักแล้วร่วมประคองสองดวงใจ
ขอฝากความห่วงใยด้วยไมตรี
หน้าส่วนตัว
628
