13 ตุลาคม 2547 08:45 น.
ฟา
ตรงเส้นขอบฟ้าที่ตัดกันจำได้ไหม
เราเคยเคียงใกล้มองไปตรงนั้น
ในวันก่อนเก่าที่เรายังผูกพัน
ต่างร่วมสร้างฝันคู่กันอย่างสุขใจ
ยามลมหนาวพัดผ่านเราทุกหน
กายเราสองคนอิงแอบชิดใกล้
เธอโอบกอดฉันเพื่อมอบอุ่นไอ
ฉันกอดตอบไว้เฉกเช่นเดียวกัน
แต่ในวันขอบฟ้าเส้นเก่า
ทำฉันสุดเหงาใจเศร้าไหวหวั่น
กายสั่นสะท้านสะท้อนใจทุกวัน
อยากมีเธอนั้นเคียงกันเหมือนผ่านมา
ลมหนาวมาเยือนย้ำเตือนอีกหน
ยิ่งคิดถึงคนที่ปรารถนา
โปรดรับรู้เถิดทุกทุกเวลา
รอเธอกลับมามองเส้นขอบฟ้าข้างกัน
11 ตุลาคม 2547 09:42 น.
ฟา
ทุกคนต่างมีดวงไฟคนละดวง
มันจะสว่างไสวอยู่ในอวัยวะที่เราสุดหวงคือหัวใจ
ดวงไฟบางดวงแสงก็อ่อนแรงเกินกว่าจะมอบความอบอุ่นใด ๆ แก่เจ้าของได้
ในทางกลับกันดวงไฟบางดวงก็ร้อนแรงปานจะแผดเผาให้หัวใจมอดไหม้เป็นผุยผง
แต่ดวงไฟบางดวงก็มีแสงพอดี ๆ ตามการควบคุมของจิตใจเจ้าของดวงไฟนั้น
แม้ว่าดวงไฟในหัวใจของทุกคน จะมีบางครั้งคราที่โรยแสงเหมือนจะลาจากไปและบางเวลาก็ค่อยลุกโชติช่วงขึ้นอีก เป็นเช่นนี้เรื่อยไป ไม่หยุดหย่อน
ถึงบางครั้งจะหนาวเหน็บเมื่อคราวอ่อนแสง
หรือจะร้อนรนเมื่อดวงไฟนั้นร้อนแรง
มันก็เป็นธรรมดา ไม่ใช่สิ่งแปลกประหลาดอะไร
เพราะเมื่อเจอกับสายลมที่พัดผ่าน หรือม่านฝนที่โปรยปราย ดวงไฟก็ย่อมจะมีปฏิกิริยาต่อสิ่งที่มากระทบ แต่จะไม่มีวันที่ดวงไฟแห่งรักในหัวใจจะมลายหายไปตราบที่โลกนี้ยังมีรัก...
ขอบคุณแสงของความอบอุ่น
ที่เคยเกื้อหนุนมอบให้
ยามที่อ่อนล้าท้อแท้ใจ
ยังรู้มีใครห่วงใยกัน
ขอบคุณความสว่างในดวงตา
ที่ส่งมาล้างลบภาพเพ้อฝัน
ให้เห็นความกระจ่างของกลางวัน
เข้าใจถึงความสำคัญที่ตัวมี
ขอบคุณไอแห่งความร้อนแรง
ที่เคยแฝงมาอยู่ข้างใจนี้
ช่วยเพิ่มเติมกำลังน้อยเต็มที
ให้โหมกลับมามีพลังใจ
อยากบอกว่าคุณคือดวงไฟแห่งความรัก
ที่คอยปลุกปลอบเป็นหลักคนอ่อนไหว
คุณคือทุกแสงสว่างตรงกลางใจ
ที่ไม่อาจมีใครมาทดแทน
11 ตุลาคม 2547 09:31 น.
ฟา
ตราบใดที่โลกนี้ยังมีรัก
อุปสรรคมิอาจขวางกางกั้นได้
ขอเพียงเธอกับฉันมีหัวใจ
เป็นหนึ่งเดียวกันไว้อย่างมั่นคง
ตราบที่ใจของเรามั่นในรัก
ซื่อตรงนักมิใช่เพียงความลุ่มหลง
เราจะก้าวต่อไปได้อย่างอาจอง
เต็มไปด้วยความทรนงที่ควรมี
หากต่อไปกาลข้างหน้าถ้าต้องพราก
จะมีเพียงการตายจากกันแค่นี้
จะจากกันด้วยเหตุอื่นคงไม่มี
เพราะในใจดวงนี้มีแต่เธอ
ขอยืนยันในสัตย์มั่นไม่หวั่นไหว
ตราบใดในหัวใจมีเธอเสมอ
ถึงแม้ว่าโลกสิ้นไร้รักมิอาจเจอ
ฉันจะขอรักเธอตลอดกาล
ตราบที่โลกนี้ยังมีรักอยู่ ฉันจะดูแลความรู้สึกที่มีต่อเธอให้คงอยู่อย่างสม่ำเสมอ
จนตราบที่โลกนี้ร้างแล้วซึ่งรัก ฉันก็จะยังคงซื่อสัตย์ต่อหัวใจตัวเองอย่างมั่นคงนิจนิรันดร์
10 ตุลาคม 2547 13:23 น.
ฟา
อาจไม่ดีได้ถึงครึ่งของเขา
พอทดแทนความเหงาเธอได้ไหม
อาจไม่ใช่ที่เธอรักหมดหัวใจ
ในความหมายคงไม่ใช่คนสำคัญ
เป็นแค่คนธรรมดาที่มีรัก
ความรู้สึกแน่นหนักไม่ไหวหวั่น
พอพบเธอหัวใจยิ่งยืนยัน
เธอคือคนที่ฉันจะฝากใจ
แต่เธอกลับบอกว่ายังมีเขา
คนรักเก่าที่ทำให้ต้องร้าวไหว
กลัวใจฉันทนไม่พอตลอดไป
กลัวต้องทำร้ายใครที่รักกัน
ฟังนะฟังคนดีสุดที่รัก
หัวใจฉันจะแน่นหนักไม่ไหวสั่น
วันข้างหน้าแม้จะนานอีกกี่วัน
จะรักเธอแทนเขาคนนั้นให้ดี
9 ตุลาคม 2547 18:42 น.
ฟา
สองมือน้อยค่อยกราบลงตรงเบื้องบาท
แทนคำพูดขอโอกาสอีกสักหน
แทนคำขอบคุณที่ให้ชีวิตตน
แทนทุกความสุขล้นที่ให้มา
แม้ชีวิตแสนสั้นของฉันนี้
จะไม่มีหลายสิ่งที่ฝันหา
จะเจือทุกข์คลุกเศร้าเคล้าน้ำตา
แต่ก็ยังคงมีค่าสำหรับคุณ
อาจจะมีหลายครั้งคราของชีวิต
ที่ทำให้ต้องหงุดหงิดจิตว้าวุ่น
ความชื่นใจอาจหลงลืมมาเจือจุน
อาจทำให้คุณอ่อนล้าท้อแท้ใจ
ก็เคยคิดถ้าในสักวันหนึ่ง
ต้องทำให้คุณขึงโกรธใจสลาย
ก่อนจะถึงวันนั้นถ้าฉันตาย
ไปก่อนมีเรื่องร้ายจะดีไหม
คุณจะได้ไม่เจ็บปวดไปกว่านี้
หากต่อไปฉันไม่ดีอย่างฝันไว้
ถ้าชิงตายก่อนคุณอาจดีไง
คุณจะได้ไม่เสียใจในตัวฉัน
รู้แล้วล่ะว่าที่คิดไม่เข้าท่า
มันทำให้คุณเจ็บปร่าใจไหวสั่น
หนึ่งกราบนี้คือขมาและยืนยัน
ว่าชีวิตที่เหลืออยู่นั้น.....
.....ฉันจะใช้มันให้แม่ภูมิใจ
คงไม่มีแม่คนไหนที่อยากเผาศพลูกตัวเอง
คงไม่มีแม่คนไหนที่อยากให้ลูกตายก่อน...
ถ้ามีเหตุการณ์แบบนั้นเกิดขึ้นหัวใจแม่จะเป็นเช่นไร?
หน้าส่วนตัว
830
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟฟา
