18 กันยายน 2550 13:39 น.

ทราย....น้ำ

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

สายชลเซาะสาดซ้ำ      สันทราย
ทรายส่อทรุดส่อทลาย       ถล่มท้น
ชลทะลุถ่อทลวงใน           ทรายถล่ม
ถวบถวิลห่อเทวษล้น       ห่วงให้หันเห
   ผืนทะเล ทรายกับน้ำ    กี่วัน
ก็กัดกร่อนกระเบียดกัน   สถัดสะท้าน
คนพันธ์เผ่าเดียวกัน       กระไรอยู่
ย่อมดันแตกกระแทกกระทั้น  ด้วยได้ธรรมดา				
18 กันยายน 2550 13:32 น.

ปฏิญาณ

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

ปฏิญาณของข้าน้อย        ชนไทย
มุ่งหวังกวีนิพนธ์ใน             ภพชาติ
เสริมงานส่งคีตะสมัย           เรืองรุ่ง
หวังเพื่ออาณาราช               เห็นค่าบทกวี
     ภพใดไทยไม่แล้ง          ชนกวี
เฉกเช่นบุรุษศรี-                ปราชญ์สร้าง
โคลงท่านนิพนธ์มี               ยังอยู  ดีนอ
หวังกึ่งสามารถบ้าง              กึ่งนั้นบรมครู
     บรมครูศรีปราชญ์นั้น     หนึ่งสมัย
ข้าบาทสมเด็จพระนารายณ์  มหาราช
ขอพรท่านเทิดไท้                เหนืออยู่  เศียรนอ
ขอสิ่งสามารถไว้                  แด่ศิษย์ในโคลง				
18 กันยายน 2550 13:21 น.

บรมครู

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

อัญเชิญบรมครูไท้         เทิดโคลง
อยุธยายศจรรโลง               เริ่มต้น
ธนบุรีส่งผูกโยง                   มาต่อ
รัตนโกสินทร์โพ้น               สืบเนื่องปัจจุบัน
     ราชันกษัตริย์ราชเจ้า     นารายณ์
ศรีปราชญ์แห่งยุคสมัย        กวีฟุ้ง
อักขระภาษาไทย                 พ่อประดิษฐ์  เชิญแฮ
อีกกวีเรืองรุ่งรุ้ง                   ผิได้เอ่ยนาม
     ในยามมโหรสพซ้อง       ดุษฎี
ปราชญ์แห่งคีตะกวี             เทิดไท้
ชุมนุมก่อเกิดศรี                 มนต์เสน่ห์
สะกดเหล่าปุถุชนไว้            อยู่ใต้มนต์โคลง
     บูชาครูเทิดเกล้า            เหนือเศียร
ขับกล่อมบทโคลงเจรียง      ป่าวร้อง
สรวมชีพแก่สำเนียง           อักขระ
เพื่อศิษย์สาตศาสน์พ้อง      ศาสตร์กล้าศิษฏ์วิชา
     ประภาเกียรติโคลงไว้    โดยเชลง
ชลาเลื่องเกียรติโคลงเชวง  โชลมหล้า
เฉลิมเกียรติโคลงชนเกรง  โดยฉกาจ
ชโยหมู่พาลเชลยกล้า          หาญจ้วงทลายโคลง				
18 กันยายน 2550 12:59 น.

สู่หวัง....สืบแวว

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

ลมฝนโปรยปรายท้ายหนาว   ปลุกด้าวปลุกดินหินผา
ชีวิตอิดโรยอ่อนล้า                      ให้พากันตื่นฟื้นตน
ฝนหลงฤดูคราใด                       เตือนใจให้หวังหลังฝน
หลงทิศผิดทางกังวล                    อับจนอยู่ไยใจงาม
งามคิดงามฝันมั่นหมาย              ท้าทายทุกกล้าฝ่าข้าม
ทุกวิริยะพยายาม                       งดงามกว่าฤกษ์เบิกชัย
     ฝนเกิดจากดินสู่ฟ้า               แล้วกลับลงมาดินใหม่
ฝนบอกความจริงสิ่งใด               ฝนให้ความหมายใครรู้
บันทึกอนุทินดินฟ้า                    เผยโลกแก่ตาทุกคู่
เสาะหาค่าแห่งฤดู                      เป็นอยู่เช่นนั้นนานแล้ว
เม็ดน้ำลำธารชีวิต                      คือภาระกิจหยาดแก้ว
สู่หวัง  ถวิลถิ่นแนว                    สืบแวว  ชีวาฟ้าดิน				
18 กันยายน 2550 12:47 น.

ฝาก

ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ

ฉันดูทิศทางกว้างไกล       เห็นความตั้งใจ
โรงเรียนต้นไม้สอนคน
     ใช่สอนหนังสือหุ่นยนต์     ให้เดินตามก้น
วัตถุอานารยธรรม
     ฉันฟังเรื่องราวลำนำ         ชีวิตถ้อยคำ
ภาษาพาเด็กเดินทาง
     ฟังครูผู้ปั้นสรรค์สร้าง        ดวงดาวพราวพร่าง
ณ ทางช้างเผือกปัญญา           
     ฉันมองความหมายยายตา  แม่พ่อเพาะกล้า
แก่นรากจากง้วนดินงาม        
     เป็นต้นกิ่งรักเรืองราม       ผลิช่อต่อนาม
ต่อนัยไร่นาฟ้าดิน
     ฉันบอกยุบลยลยิน            เล่าสู่รู้สิ้น
แก่เธอผู้เยาว์ข่าวสาร
     โรงเรียนในอุดมการณ์     แห่งนี้เขียนอ่าน
ชีวิตและโลกแท้จริง
     เธอดูเธอเห็นทุกสิ่ง           ทางไทไม่ทิ้ง
ศรัทธาฝากไว้ในเธอ				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฟ้าฟื้า ธรรมชาติ
Lovings  ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฟ้าฟื้า ธรรมชาติ
Lovings  ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟฟ้าฟื้า ธรรมชาติ
Lovings  ฟ้าฟื้า ธรรมชาติ เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงฟ้าฟื้า ธรรมชาติ