31 พฤษภาคม 2548 21:18 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
/ .............. เก็บรองเท้าคู่เก่า
เก็บความเศร้าใส่กล่อง
เก็บความรักไว้มองจ้อง
เก็บรักแท้ในหัวใจ
.............. ทิ้งคนที่เคยทอดทิ้ง
ทิ้งคนที่ไม่เคยมองฉัน
ทิ้งคนที่ไม่เคยมองกัน
ทิ้งคนที่ทำให้ใจฉันเจ็บปวดใจ
............. อยากจะเริ่มรักใหม่
อยากจะมีกำลังใจไว้เป็นโหล
อยากจะมีด้ายแดงเป็นห่วงโซ่
อยากจะมีคนที่มาเป็นคู่ใจ
31 พฤษภาคม 2548 21:11 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
...............ค่ำคืนหนึ่งคืนนี้ฟ้านั้นหม่นหมอง
ไร้แสงส่องจากดาวประกายฟ้า
ปรารถนาจะให้ผ่านเลยล่วงครา
วิเวกฟ้าเหน็บหนาวทั้งกายใจ
น้ำตานี้ระรวยรินสู่สายสินธุ์
ที่สูญสิ้นความหวังสู่เวหา
แม้หลับตายังได้ยินเสียงนกกา
เตือนเราว่าเรานั้นสิ้นแสงใจ
ใครก็ได้คนที่จะนำพาฉัน
จับมือกันพาฉันเยือนที่อบอุ่น
ให้เห็นแสงที่เข้ามาในรุ่งอรุณ
ไม่ให้กรุ่นใจจิดติดพวัง............................
/อยากออกไปจากความหมองหม่น/
30 พฤษภาคม 2548 17:37 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
วันนี้ฝนมันช่างตกหนัก
อาจจะมีคนอกหักมากกว่าฝน
ไม่เลือกคนที่แสนจะยากจน
อาจเป็นคนที่ร่ำรวยก็ยังมี
แต่ก็มีฝนที่ตกไม่ทั่วฟ้า
เหมือนเวลาที่คนรักมากกว่าฝน
ก็จะมีสิ่งที่ดลใจคน
ต่างฟ้าฝนคนเราย่อมรักกัน
29 พฤษภาคม 2548 14:54 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
..................เธอมองฉันเป็นแค่น้องคนหนึ่ง
มองว่าฉันเป็นแค่เด็กไร้เดียงสา
ไม่เคยคิดจากนี้เลยทุกครา
ผ่านเวลาผ่านไปหลายสิบปี
จนวันหนึ่งใจฉันมันเริ่มเปลี่ยน
คอยเรียบเคียงถามความในหัวใจฉัน
ใจมันบอกบอกว่ารักเธออยู่ทุกวัน
เป็นความฝันสิ่งเดียวที่ฉันมี
แม้ว่าเธอเธอนั้นไม่อาจรู้
ถามใจดูดูแล้วไม่มีหวัง
แต่สายตาที่มองเธออยู่ทุกวัน
เก็บไปคิดคิดถึงเธอทุกนาที
จนวันหนึ่งเธอมาบอกต้องลาจาก
เธอมาฝากข้อเขียนให้คิดถึง
ทั้งใจฉันมันก็เงียบไร้เสียงตรึง
เวลาที่ใกล้มาถึงบอกความใน
ฉันไม่กล้าบอกว่ารักอย่างเต็มปาก
อยากจะฝากว่ารอยยิ้มให้คิดถึง
อยากจะกอดกอดเธอในรักจึง
น้ำตาถึงหลั่งล้นล้นออกมา
อยากจะบอกเธอคือคือทุกสิ่ง
ยามเธอยิ้มอยากจะเก็บใส่ใจฉัน
ท่าทางที่เธอพูดคุยอยู่ทุกวัน
ทำให้ฉันนั้นมีกำลังใจ
ความรู้สึกนึกคิดที่ผ่านมา
เป็นเวลาพอเพียงสำหรับฉัน
อยากให้เธอมายืนเคียงอยู่ข้างกัน
สำหรับฉันได้แค่นี้ก็เพียงพอ
มันไม่อาจเป็นไปได้ในสิ่งนี้
ความรู้สึกเล็กเล็กที่หวาบหวาม
ไม่อาจเกิดกับเธอได้อีกนาน
เป็นเพราะกาลเวลาผ่านล่วงเลย
แต่จะรักรักเธออยู่ตรงนี้
อยู่ตรงที่ที่เธอมองมองไม่เห็น
แม้จะเป็นเป็นแค่เงาที่ซ่อนเร้น
ไม่อาจเป็นคนจริงในใจเธอ....................
28 พฤษภาคม 2548 11:54 น.
ยัยแว่นน้ำเงิน
ความวุ่นวายปั่นป่วนชวนให้ท้อ
นั่งเฝ้ารอทุกสิ่งให้เปลี่ยนผัน
มองว่าดีหรือเลวไปพร้อมกัน
คนอื่นนั้นช่างแสนสุขไร้ทุกข์ตรม
เปล่าเลยเขากลับทุกข์กว่าเราเศร้ามากกว่า
ต้องทำงานตากตรำอย่างเศร้าหมอง
เรานั้นทุกข์ผ่อนทุกข์ด้วยลายกลอน
เพราะเขาสอนให้เราสู้ต่อไป
หน้าส่วนตัว
988
Lovers
0 คน เลิฟยัยแว่นน้ำเงิน
