27 มีนาคม 2548 23:15 น.
ยายฟ้าใส
เป็นอย่างไรบ้างสบายดีไหม
มาถามไถ่ด้วยความห่วงหา
เธอก็รู้ไช่ไหมห่วงใยทุกเวลา
จากคนไกลอีกฝั่งฟ้าเเต่ห่วงใยเธอ
บางทีอยากถาม อยากรู้ว่าเธอสบายดีไหม
แอบพาเธอไปเดินเล่นในใจเสมอ
เเม้เรื่องจริงจะเป็นเเค่ฝันละเมอ
เเค่อยากบอกรักเสมอตลอดมา
21 มีนาคม 2548 22:35 น.
ยายฟ้าใส
อ่อนเเอเเค่ไหน.......ก็ทำเข้มเข็ง...
ถึงยังไง...หัวใจคนเรา...ต้องเข็งเเกร่ง
เหนื่อยล้า....เเม้ไร้เรี่ยวเเรง
ก็ต้อง.....เข้มเข็ง.....ต้องก้าวเดิน
เพระชีวิตเกิดมาต้องสู้....กันทั้งนั้น
ต่างคนก็มีฝัน...เพื่อจะไปให้ถึงสุดสอย
ล้มบ้าง....ท้อบ้าง....ก็มีมิไช่น้อย
เเต่ก็จะค่อยๆ.....ก้าวเดินต่อไป
ฉันคนหนึ่ง.....ก็เหมือนดอกหญ้า
ลมพัดมา.....ก็พาให้เอนไหว....
เเต่ก็จะ ....พยายามเดินต่อไป.....
ด้วยหัวใจ ที่เเน่วเเน่เเละมั่นคง
ชอบอิสระเสรี.......ของชีวิต
ขอมีสิทธิ์.....ยืนอยู่เพื่อชูก้าน
สู้เเดด สู้ลม......ฝน ...เพื่อทนทาน
เเต่...ไม่เคยทะเยอทะยาน อยากเด่นเช่นใครๆ
ก็..เเค่ดอกหญ้า ธรรมดาๆเเค่ดอกหนึ่ง
ไร้ผู้ซึ่ง....คนมาเหลียวเเลใส่ใจ
เดินผ่าน เหยี่ยบยํ่า .....ซํ้าเติมไป
จะเอาอะไรก็เเค่...ดอกหญ้าริมทาง
เเต่..ดอกหญ้าก็มีชีวิต....
ใครหนอลิขิต...ให้อยู่ริมทาง..นั้น
ชีวิตเลือกเกิดได้ที่ไหนกัน....
ก็พอใจในสิ่งนั้น สิ่งที่เป็น
อยากบอกผ่าน....คือ สัจจะของดอกหญ้า
ไช่ปรารถนา....จะเป็นใหญ่
เล็กๆ.........เรียบง่าย...งามมีนํ้าใจ
ก็สุขได้...เพียงอยู่คู่ตะวัน
................................... ................................. ....................
ท้อ..........เเต่ไม่ถอย
๒๑ มีนาคม ๒๕๔๘
เวลา ๒๒.00 น.
25 กุมภาพันธ์ 2548 19:02 น.
ยายฟ้าใส
ถ้าฉันเป็นคน.....ง่าย....ง่าย ก็คงดี
ในวันนี้ก็คงไม่เหงา...ไม่เศร้า
จะลืม...วันเวลาที่เคยมีเรา.....
ให้หัวใจ........ว่างเปล่า...เสียสักที.....
ถ้าฉันเป็นคน...เข้มเข็ง...ไม่อ่อนไหว
หัวใจ...คงไม่เจ็บ มากกว่านี้......
อยากเลิก...เป็นคนเดิมเสียสักที
ไม่อยากเป็นอย่างนี้.......ไม่อยากเป็น
ถ้าฉันเป็นคน......ไม่รักเธอมากอย่างนี้
ก็คงไม่ต้องมานั่ง....รำพันฝัน
ไม่ต้อง...มานั่งคิด....นั่งผูกพัน
เฝ้าคิดถึงกัน........ให้ปวดใจ
24 กุมภาพันธ์ 2548 09:57 น.
ยายฟ้าใส
.........ฉันก็ผู้หญิง....คนหนึ่งที่อ่อนไหว...
สายลมพัด.....ก็เเกว่ง..ไกว...ใจเหน็บหนาว
เดินทางมากับเธอ..ระยะทางมันก็ยาว
เเสน เจ็บปวด รวดร้าว.......ที่เธอทำ
เธอก็รู้.......มิไช่หรือ......ฉันมันอ่อนไหว
เเค่ลมพัดไหวก็จะล้ม............
เธอก็.........นั่งดูด้วยความชื่นชม
สมใจเธอ หรือยัง..........คนดี......
20 กุมภาพันธ์ 2548 23:20 น.
ยายฟ้าใส
ก็....เเค่ใครบางคน....ที่ทำให้ฉันเดินมาถึงนี่
มาถึงที่...ที่เกินจะเเก้ไข
อย่ามาบอกให้ฉันเดินกลับไป
ใจ..ให้ไป ไม่เคยคิด จะเอาคืน
ก็... เเค่ใครบางคน...ที่ฉันยอมเปลี่ยนเเปลง
ไม่เคยเลย.....ที่จะเสเเสร้ง...เเกล้งฝืน...
ที่ทำไปทั้งหมด.......หวังว่าเธอเอง คงจะเข้าใจ
เเละเธอพร้อมไหม....ที่จะเข้าใจ.....มัน
ก็เเค่ใครบางคน....ที่ทำให้ฉันเดินมาไกล
ไกลเสียจนคิดว่า.......ถอยกลับไม่ได้
เเต่ ก็เถอะนะ.....ยังไงไม่ว่ากัน
ฉันก็เป็นได้ เเค่นั้น......เเค่ใครบางคน ของเธอ....
.....ไม่ได้รักไม่ว่ากัน..ฉันเข้าใจ
ก็เเค่...คนเดินเข้าไป..ในช่วงเวลานั้น
เเค่........พลั้งเผลอเข้าไปผูกพัน....
กับเธอคนนั้น.........,มากเกินใครๆ..........
หน้าส่วนตัว
1393
