เพราะความต่าง... จึงทำให้เกิดการเรียนรู้

รอยทาง

จำได้เมื่อครั้งยังเป็นนักเรียนมัธยมที่ต้องเรียนวิชาสังคมศาสตร์ที่ว่าด้วยสังคมและวัฒนธรรม      ครูเคยถามว่า  "สังคม"  คืออะไร  ก็มักจะได้รับคำตอบสรุปคร่าวๆ คือการที่คนกลุ่มๆ หนึ่งมาอยู่รวมในที่เดียวกันและมีกิจกรรมในชีวิตเหมือนๆ กัน  ความหมายสั้นๆ  ได้ใจความ  

แต่ถ้าคนเหล่านั้นต่างที่มาที่ไป   เชื้อชาติ  ศาสนา  และวัฒนธรรม  จะอยู่ร่วมกันอย่างไร    นี่คือบทพิสูจน์หลายๆ อย่าง  เมื่อฉันเองต้องมาอยู่ต่างแดนกับผู้คน ต่างศาสนา  เชื้อชาติ   วัฒนธรรมและภาษา  เชื่อว่าสิ่งหนึ่งที่จะทำให้เราอยู่ได้คือการปรับตัวเข้ากับสังคมวัฒนธรรมบ้านเมืองที่เขาอยู่   ต้องพยายามทานอาหารของเขาแม้จะไม่ชอบ   ต้องพูดภาษาของเขาให้ได้เพื่อความอยู่รอดในการดำเนินชีวิต 

สิ่งแรกคือไปสมัครเรียนภาษากับประเทศเจ้าของภาษาในมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่ง   ไปเรียนวันแรกก็รู้สึกเก้ๆ  กังๆ  กลัวนั่นกลัวนี่ไปเรื่อยคือคิดถึงปัญหาไปก่อนกับสิ่งที่ยังมาไม่ถึง
แต่จำเป็นต้องเรียนรู้หลีกเลี่ยงไม่ได้  และ ก็คิดว่านี่มันคือโอกาสที่เราจะได้รับประสบการณ์ใหม่ๆ  กับชีวิตไม่ใช่หรือ?   ทำให้นึกถึงคำนิยามที่เขาว่าไว้   "จงอย่ากลัวในสิ่งที่ยังมาไม่ถึงจนกว่าจะได้พิสูจน์ด้วยตัวเอง"   เมื่อได้คำตอบก็มีกำลังใจที่จะทำให้ได้เพิ่มขึ้น  ทุกคนที่มาเรียนต่างก็ไม่เคยมีใครมีความรู้กันมาก่อน   ไม่มีใครเก่งมาแต่เกิดต่างก็เกิดมาเพื่อแสวงหาเรียนรู้สิ่งใหม่ๆ  ให้กับตัวเองทั้งนั้น  

เพื่อนในห้องต่างก็นั่งนิ่งเงียบเพราะยังไม่มีใครรู้จักใคร   ก็คงจะเป็นต่างชาติทั้งหมด  แต่เรานี่ซิหน้าตาผิวพรรณมันแตกต่างกว่าชาวบ้านเดินไปทางไหนมักจะเจอคนหันมามองแล้วพูดแจปอนๆ (ญี่ปุ่น)  เกาหลี  อินโดนีเซีย  มาเลเซีย  เป็นคำถามที่มักถูกถามบ่อยๆ  ใจหนึ่งก็อดคิดว่าทำไมเขาไม่ถามว่าไทยแลนด์ๆ  บ้าง  ประเทศเราไม่มีชื่อเสียงพอที่จะให้เขาถามหรือ   แต่พอบอกว่าไทยแลนด์ก็จะมีคำพูดตามมาว่า   "พัทยา   คงไม่ต้องขออธิบาย  ณ ที่นี้    แต่เขาจะเล่าให้เราฟังเอง    มันยากที่จะอธิบายไร้ประโยชน์   ทำให้คนไทยที่อยู่ต่างแดนพลอยหดหู่ไปด้วยกับคำได้ยิน   แต่สิ่งที่ดีๆ สวยงามของประเทศยังมีอีกเยอะแยะมากมาย  เช่นเดียวกัน   หากเราต้องการมองหาสิ่งใดก็จะเจอสิ่งนั้น  ไม่ว่าจะความดี  หรือ  เลว  ของใครก็ตามแต่  อยู่ที่ว่าจะเลือกมองหาเอาสิ่งไหน  

ในห้องเรียนทุกคนแนะนำตัวมี   รัสเซีย  ยูเครน  ลิโทเนีย  โมโดวา   อิหร่าน  เยอรมัน  เบลเยี่ยม   ฮอลแลนด์  คาซักสถาน  อูสเบกริสถาน  เติร์กมินิสถาน  สวิสเซอร์แลนด์   อเมริกา    แต่รัสเซียจะเยอะกว่าเพื่อนๆ      ต่างก็หันหน้าไปมองทำความรู้จักเพราะบางประเทศฉันเองก็แทบไม่เคยได้ยินรู้จักมาก่อน  

โดยเฉพาะ ยูเครน ลิโทเนีย โมโดวา คาซักสถาน อูสเบกริสถาน  เติร์กมินิสถาน  พูดภาษารัสเซียกันได้คล่องแคล่วจนอดสงสัยไม่ได้   แต่ในที่สุดก็ทราบคำตอบจากเพื่อนๆ ว่าประเทศเหล่านี้เคยเป็นส่วนหนึ่งของสหภาพโซเวียต  ปัจจุบันแตกสลายไปแล้วเหลือเพียงรัสเซียประเทศเดียวประเทศเหล่านี้ก็แยกออกมาปกครองตนเอง   (หากอยากรู้เรื่องนี้ต้องไปค้นหาอ่านประวัติศาสตร์การล่มสลายของโซเวียต)

                               ๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘๘

แต่สุดท้ายทุกคนที่มานั่งอยู่รวมกันตรงนี้ต่างก็มีเป้าหมายเดียวกัน   ฉันชอบวิธีการเรียนการสอนของมหาวิทยาลัยนี้มาก