15 กรกฎาคม 2546 19:50 น.
ราชิกา
ในความมืด ยังมีดาว พร่างพราวแสง
ช่วยเติมแต่ง ความสว่าง กลางฟ้าหมอง
ดุจผ้าดำ กำมะหยี่ จุดสีทอง
ให้สาดส่อง ความสว่าง ณ. กลางใจ
อุปสรรค ที่ขวางหน้า อย่าท้อแท้
ขอเพียงแต่ มีพลัง อย่าหวั่นไหว
ล้มแล้วลุก บุกฝ่าฟัน ทุกข์ผองภัย
สู่หลักชัย ที่มุ่งหมาย มิคลายคลอน
หนทางไกล ก้าวต่อไป ในชีวิต
ผู้ลิขิต คือตัวเรา เฝ้าสั่งสอน
ฝึกสติ ปัญญาล้ำ ธรรมสังวรณ์
เอื้ออาทร แด่ผองชน ทุกคนไป
ในความมืด ยังมีดาว พร่างพราวแสง
ส่องด้วยแรง แห่งศรัทธา ที่สดใส
ขอจงมี ความหวัง พลังใจ
สร้างวันใหม่ ให้ใสสด และงดงาม....ฯ
15 กรกฎาคม 2546 19:02 น.
ราชิกา
ฉันยังรอ เธออยู่ รู้บ้างไหม
ว่ามีใคร อีกหนึ่งคน ที่คอยหา
ความคิดถึง รักหวานซึ้ง ติดตรึงตรา
รอเวลา ประสานใจ ใครคนดี
ระยะทาง แม้นแสนไกล ใจไม่ท้อ
ยังคอยรอ ด้วยดวงใจ ไม่หน่ายหนี
เฝ้าคิดถึง คนึงหา ทุกราตรี
สุขฤดี คราเมื่อพบ ประสบกัน
คือความหวาน ซาบซ่านกาย ในวันแรก
แล้วค่อยแทรก ซอนไซ้ใน หทัยฉัน
ดั่งสายธาร น้ำทิพย์ทอง คล้องใจพลัน
ซอนเซาะกลั่น สู่ห้วง แห่งดวงใจ
ฉันยังรอ เธออยู่ รู้ไหมหนอ
เคยเคลียคลอ เคล้าเคียง เสียงสดใส
สำเนียงสั่ง ดั่งร่ำร้อง จากภายใน
ว่าฤทัย แห่งรักฉัน นั้นคอยรอ......ฯ
6 กรกฎาคม 2546 19:41 น.
ราชิกา
ตราบเท่าที่ ดวงอาทิตย์ ยังส่องแสง
ด้วยความแรง ดุจไอร้อน ที่แผดเผา
ตราบเท่าที่ สายลม พรมพริ้วเบา
รักสองเรา เฝ้ารอคอย ทุกคืนวัน
ตราบเท่าที่ ดวงดาว พราวพร่างฟ้า
ดั่งจันทรา ส่องสว่าง กลางใจฉัน
คือดวงตา สายใยรัก ปักใจพลัน
สานรักฝัน ให้คงมั่น มิเสื่อมคลาย
หลับตาลง คราครั้งใด ใจพร่ำเพ้อ
เฝ้าละเมอ ถึงเธออยู่ มิรู้หาย
แสนคิดถึง คนึงหา พาเดียวดาย
ดั่งกระต่าย ที่หมายปอง มองดวงจันทร์
ตราบเท่าที่ ดวงอาทิตย์ ยังส่องแสง
เธอคือแรง พลังใจ ให้กับฉัน
รักเราสอง จะคงอยู่ คู่นิรันดร์
พร้อมฝ่าฟัน ทุกข์ผองภัย ใจมั่นคง
ทุกเวลา ที่ใจฉัน นั้นคิดถึง
ยังตราตรึง ประทับไว้ ไม่ลืมหลง
ระยะทาง แห่งสองเรา จะสั้นลง
สื่อรักตรง ด้วยดวงจิต ใกล้ชิดกัน....ฯ
6 กรกฎาคม 2546 18:13 น.
ราชิกา
หากยามใดที่ท้อแท้
ขอเพียงแต่อย่าสับสน
ตั้งสติ..อย่าร้อนรน
ในวังวนเรื่องร้าวราน
ตั้งใจมั่นมิหวั่นไหว
และถามไถ่ใจประสาน
ด้วยฤทัยที่เบิกบาน
ความร้าวฉานอาจกลับกลาย
พร้อมร่วมคิดและวิเคราะห์
เหตุจำเพาะนั้นมากหลาย
ตรึกตรองดูอย่ารู้คลาย
จิตมุ่งหมายแก้ไขพลัน
สิ่งสำคัญคือเหตุผล
ดับก่อนชน...ใจสุขสันต์
กิเลสเร้าเฝ้าดูมัน
พร้อมฝ่าฟันให้หมดไป
ใจน้อมนำด้วยธรรมะ
ลดเลิกละ..พิสุทธิ์ใส
ดุจดั่งเทียนส่องเวียนไกล
ประดับใน..วิญญูชน.....ฯ
4 กรกฎาคม 2546 21:29 น.
ราชิกา
โอ้คุณค่า ของคน นั้นอยู่ไหน
ยังสงสัย ด้วยอยากรู้ ดั่งใจหวัง
ให้แจ่มชัด ในดวงจิต ไม่ปิดบัง
เป็นพลัง สรรสร้างไว้ ให้ชีวี
อันคุณค่า นั้นไม่มี ใครกำหนด
ย่อมปรากฎ ให้เห็น เด่นเป็นศรี
ดุจดั่งเพชร เกล็ดแก้ว แววมณี
ทั่วธานี สว่างพื้น พสุธา
ใช่ต้องรวย ล้นฟ้า หาตำแหน่ง
ใช่แก่งแย่ง คนอื่นเขา ให้เศร้าหนา
ใช่บีบคั้น หัวใจ ของใครมา
ใช่วาจา ด้วยคำสั่ง ดั่งต้องการ
แต่คุณค่า นั้นมาจาก ธรรมชาติ
พร้อมประกาศ ด้วยความดี ที่สุขศานต์
เผื่อแผ่รัก แด่ผองชน ทุกวันวาร
ตราบเนิ่นนาน มอบด้วยใจ ที่ใสเย็น
คือคุณค่า แห่งน้ำใจ ใสประเสริฐ
พิสุทธิ์เลิศ ชนชื่นชอบ เมื่อได้เห็น
สุกสกาว พราวพร่างฟ้า ในคืนเพ็ญ
ประทับเด่น อยู่กลางใจ ในวิญญา......ฯ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟราชิกา
หน้าส่วนตัว
1175
