7 สิงหาคม 2548 23:17 น.
ร้อยฝัน
ที่เธอเห็น ดูเป็น คนเฉยชา
ฉันสร้างภาพ ขึ้นมา ดอกหนานั่น
ดูเหมือนสิ้น เยื่อใย ไม่ผูกพันธ์
แต่ใจนั้น มันดื้อ ยังถือดี
ที่ไม่ทัก ไม่ถามไถ่ ใช่ไม่ห่วง
ที่ไม่ควง ไม่มาพบ ใช่หลบหนี
ที่ไม่โทร ไม่คุย กับคนดี
เหตุผลมี แค่ไม่อยาก ไปกวนใจ
ก็เพียงแค่ กลัวจะ รบกวนเธอ
แม้ใจเพ้อ ยอมทน อยู่จนได้
แม้จะรัก จะห่วง สักปานใด
ต้องห้ามใจ ทนเก็บไว้ เพียงลำพัง
ไม่อยากให้ เธอรู้ คิดอย่างไร
กลัวร่ำไห้ ทั้งหัวใจ ตั้งความหวัง
แต่ไม่อยาก จบที่ รักเธอพัง
จึงต้องยั้ง ห้ามใจ ไม่ให้กวน
3 สิงหาคม 2548 22:01 น.
ร้อยฝัน
หากจะบอก ทุกคน ว่าคิดถึง
มีใครซึ้ง ที่บอกไป หรือไม่หนอ
แค่รับรู้ ไว้บ้าง ก็เพียงพอ
คงไม่ขอ หมดทั้งใจ ยกให้มา
อยากบอกว่า งานยุ่ง เสียจริง จริง
ใช่ทอดทิ้ง สิ้นเยื่อใย ไปดอกหนา
ต้องรีบเร่ง ส่งงาน ตรงเวลา
ใจอยากมา พานพบ ประสบกัน
แต่คงทำ ได้เพียง เขียนเป็นกลอน
เอาไว้อ้อน กันลืม ชื่อร้อยฝัน
จะอย่างไร แม้ห่างหาย ไปนานวัน
ขอจำมั่น อย่าลืมเลือน เพื่อนคนไกล
หน้าส่วนตัว
3789
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟร้อยฝัน
