8 พฤศจิกายน 2550 21:09 น.

วันที่ฟ้ากล่ำฝน(อีก)

ในวันที่ฟ้ากล่ำฝน
มีใครบางคนนั่งร้องไห้
เพราะความเจ็บปวดรวดร้าวในหัวใจ
จากความรักที่จากไปเมื่อไม่นาน
ซุกตัวอยู่ในอ้อมกอดของความเหงา
กับความขลาดเขลาความฟุ้งซ่าน
ซานซบกับความเศร้าอยู่ยาวนาน
หวังเพียงแค่ผ่านพ้นมันไป
เมื่อไหร่เล่าหนอจะชาชิน
จะโบยบินไปสู่โลกแห่งใหม่
ที่สวยงามพรั่งพร้อมจะยอมไป
รีบรักษาหัวใจที่แหลกราญ
ช่วยดึงมือฉุดฉันขึ้นมาหน่อย
โปรดอย่าปล่อยให้หมองมันหักหาญ
แค่ที่เจอมานั้นแทบวายปราณ
อย่ารำคาญโปรดช่วยก่อนม้วยลง