29 สิงหาคม 2548 22:43 น.

.....หนี.....

ร้อยฝัน

>>>  ตะวันลา  เลือนลับ  กับขอบฟ้า
หมู่นกกา  เริ่มบิน  สู่ถิ่นเก่า
กลิ่นข้าวหุง  อุ่น อุ่น  กรุ่นจากเตา
เร่งฝีเท้า  ก่อนค่ำ  ย่ำตามทาง

>>>แบกเป้มา  แรมรอน  นอนในป่า
เพื่อจะมา  ทิ้งอดีต  ที่กีดขวาง
ทิ้งความทุกข์  ที่มี  ปลดปล่อยวาง
อยู่ท่ามกลาง  ขุนเขา  ลำเนาไพร

>>>อยู่โดดเดี่ยว ลำพัง  นั่งเป็นทุกข์
จะพบสุข  สักครา  มีบ้างไหม
ยังตามติด  แม้จาก  มาแสนไกล
โอ้กระไร  หนอใจ  ใยไม่จำ

>>>กี่หยาดหยด  น้ำตา  ที่พราวพร่าง
กี่ฝันคว้าง ลอยไกล  เมื่อใจถลำ
กี่ครั้งแล้ว  ที่หลบลี้  หนีประจำ
กี่เจ็บช้ำ  เกิดเป็นคน  ทนต่อไป

>>>จะหลบลี้  หนีไป  ที่ไหนพ้น
หากใจตน  ยังพะวง  ยังหลงไหล
ตัดไม่ขาด  ยังวนเวียน  ยังร่ำไร
จะหนีใจ  หนียาก ลำบากจริง				
26 สิงหาคม 2548 22:26 น.

เราคือลมหายใจของกันและกัน

ร้อยฝัน

คุณคนดี .....  คุณคือคน คนนี้ที่ใช่
                     คุณคือคน คนเดียวในหัวใจ
                     จะบอกอย่างไร  ว่ารักคุณ

คุณคนดี ....... อยากบอกว่าวันนี้ หัวใจอบอุ่น
                     เพียงแอบแนบชิดอยู่ใกล้หัวใจคุณ
                     แม้โลกหมุนเปลี่ยนไป  ไม่เปลี่ยนแปลง

คุณคนดี ....... ไม่ว่าคุณคนนี้จะเป็นใคร
                      จะเป็นพ่อมด ฤาเจ้าชาย
                      แต่ฉันยังไม่คลายในรักมั่น

คุณคนดี ........ ที่สองเรานี้  ยังผูกพันธ์
                       เพราะเราคือลมหายใจของกันและกัน
                       ไม่มีสิ่งใดมากั้นรักสองเรา

คุณคนดี ........ แม้คุณคนนี้ จะเป็นอย่างไร
                       จะมั่งมีหรือยากไร้
                       ถึงอย่างไรก็ไม่หยุดรักคุณ

คุณคนดี ........  ไม่ว่าคุณคนนี้ จะอยู่ไหน
                        อยู่ปราสาท  หรือ กระท่อมไม้ไผ่
                        จะนานเพียงไหน  หัวใจ  ยังรักคุณ

คุณคนดี ........  คุณรู้ไหมวันนี้  หัวใจอบอุ่น
                        แค่เพียงอยู่ใกล้หัวใจคุณ
                       ฉันอยากให้โลกหยุดหมุนไว้เพื่อเรา

เอมจ๋า  หวานได้สุดประมาณนี้  หวังว่าคงถูกใจ  ขอให้มีความสุขนะ 
สุขสันต์วันเกิดจ้า				
26 สิงหาคม 2548 22:02 น.

ค่า,,,,ข้า

ร้อยฝัน

........ไม่โดดเด่น  ไร้ค่า  ราคาด้อย
ดูต่ำต้อย  ติดดิน สิ้นความหมาย
ไม่เด่นดัง  ค้างฟ้า ดั่งดาวพราย
ค่าดังควาย  ตามนา  ตีค่าคน

........ เกิดแต่ดิน  มิอาจเทียบ  เทียมใครได้
ทนอยู่ไป  อย่างไร้  ใครมาสน
เขาหยามเหยียด  เหม็นสาบ  คนจนจน
จึงต้องทน  ก้มหน้า  มิกล้ามอง

........ เขาเหยียบจม  ลงมิด  จนติดหล่ม
ได้แต่ก้ม  ยอมทน  ใจหม่นหมอง
สิ่งที่หวัง  มิได้  ดังหมายปอง
เป็นหมามอง  ปลากระป๋อง  จึงต้องเมิน

....... เขาตีค่า  ของข้า  เพียงแค่นี้
มิได้มี  ใครเยินยอ  ฤาสรรเสริญ
ดำรงอยู่  ในสังคม  อย่างส่วนเกิน
ตามทางเดิน  นอนคุดคู้  อยู่อย่างหมา				
20 สิงหาคม 2548 23:19 น.

รู้บ้างไหม..น้อยใจนะ

ร้อยฝัน

.......... กดโทรศัพท์  รับข้อความ  ที่ฝากถึง
ได้แต่อึ้ง นิ่งงัน  กลั้นไม่ไหว
ข้อความบอก  อิดหนา ระอาใจ
ทนไม่ไหว  กับความรัก  ที่ให้มา

.......... เธอจ๋าเธอ  ใยตัดรอน  ทอนความรัก
ที่ฉันภักดิ์  ใจมั่น  หมั่นรักษา
เธอมองเมิน  ห่างไป  ไกลสายตา
ไม่รู้ว่า  ฉันเจ็บช้ำ  หรือ  อย่างไร

.........  จะทำดี   อย่างไร  ไม่เคยเห็น
เธอทำเป็น  เฉยชา  ยักท่าใส่
จะงอนง้อ  ขอร้อง   สักเพียงใด
เคยบ้างไหม  เห็นใจ  ในสักวัน

......... กับคนอื่น  เธอหวานชื่น  ระรื่นนัก
มอบความรัก  เอาใจใส่  เติมไฟฝัน
คอยห่วงหา  เอื้ออาทร คอยแบ่งปัน
แต่กับฉัน  เธอทำร้าย  ทำลายใจ

......... รู้บ้างไหม  น้อยใจ เธอหนักหนา
ยิ่งเธอมา  ตัดรอน ยิ่งไปใหญ่
เมื่อไม่รัก  จะไม่รอ  ขอห่างไกล
ขอพักใจ  ให้หายเจ็บ  จักกลับมา				
15 สิงหาคม 2548 22:44 น.

.......พี่ชาย.........

ร้อยฝัน

มองดูฟ้า  เบื้องบน ใยหม่นหมอง
น้ำตานอง ท่วมใจ  ในวันนี้
เมื่อรู้ข่าว  พี่ชาย  ที่แสนดี
วายชีวี  มอดดับ  ไปกับไฟ

        ในวันแม่  พี่กลับ  มาเยี่ยมเยือน
มาถึงเรือน  พร้อมข้าวของ  มากองใหญ่
พอพลบค่ำ  พี่จึงลา  เพื่อกลับไป
เที่ยวเมืองไกล  ในวันหยุด พร้อมลูกเมีย

         ข่าวพี่กลับ  ไปบ้าน  สราญรื่น
ใจสดชื่น  แจ่มใส  ไม่มีเสีย
จึงดื่มเหล้า  เพราะอ้างว่า ขับรถเพลีย
ฝ่ายผู้เมีย  ตามใจ  ไม่ว่ากัน
 
        ทั้งดื่มเหล้า  สูบบุหรี่  ทีวีพร้อม
ผู้เมียยอม  อยากบ่น  ต้องทนกลั้น
ทนรำคาญ  ไม่ไหว   ออกไปพลัน
บ้านข้างนั้น คุยกัน  ฆ่าเวลา

        จนดึกดื่น  เที่ยงคืน  พี่หยุดดื่ม
แล้วเกิดลืม  ดับไฟ  จุดไว้หนา
จึงเข้านอน  หลับฝัน  สุขอุรา
หารู้ว่า   ไฟที่จุด  กำลังลาม

         ทั้งลูก  ทั้งเมีย  หนีฝ่าออกมาได้
แต่ใยไร้  ตัวพี่  มีคำถาม
หรือพี่เมา  ปลุกเท่าไร  ไม่รู้ความ
จึงไม่ตาม  ออกมา  พร้อมหน้ากัน

        ไฟลุกโหม  ลามไหม้  ไร้ซึ่งร่าง
คนรอคว้าง  ถอดใจ ไปแล้วนั้น
มองเห็นเพียง  เถ้าถ่าน และกลุ่มควัน
ตัวพี่นั้น  หายวับ  ไปกับไฟ

        ทิ้งลูกเมีย  เอาไว้  ให้เศร้าหมอง
ทิ้งพี่น้อง  ทุกข์ทน  บ่นร่ำไห้
ทิ้งลูกชาย ตัวน้อย  คอยร่ำไป
แสนอาลัย  พี่ชาย  ไม่คืนมา

       ขอพี่ชาย  เป็นสุข ในแดนสรวง
อย่าได้ห่วง  สิ่งใด  นะพี่จ๋า
คงทำได้ เท่านี้ เพื่อพี่ยา
แทนวาจา  ฝังไว้  ในผืนดิน				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟร้อยฝัน
Lovings  ร้อยฝัน เลิฟ 1 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟร้อยฝัน
Lovings  ร้อยฝัน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟร้อยฝัน
Lovings  ร้อยฝัน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงร้อยฝัน