3 มกราคม 2548 13:57 น.

เสียสละ....เพื่อใครเล่า....

เสียสละ ...อะไร..เพื่อใครเล่า
ทุกคนเฝ้า...รอรับ...นับไม่ไหว
แต่ใครเล่า..ใครกัน..ใครหนอใคร
สละให้...ทุกสิ่งเพื่อ...ทุกวิญญา

เสียสละ..คำนี้..มีใครบ้าง
ไม่ถอยห่าง...คอยช่วย...คอยรักษา
มันคงยาก..ที่ใครใคร...ในโลกา
จะเห็นค่า...สละได้..ไม่หวั่นเกรง

คงมีแต่..คอยรับ..คอยนับอยู่
ไม่เคยรู้..เสียสละ..มัวรีบเร่ง
นั่นกูเอา...นี่กูเอา..ยิ่งวังเวง
ต่างข่มเหง...แก่งแย่ง..ไม่แบ่งปัน

แล้วคนที่...เสียสละ..ไปไหนเล่า
ในเมื่อเฝ้า..แต่ขอ..รอนี่นั่น
แล้วใครล่ะ...จะสละ...มิมีวัน
คงรอที่...ใครคนนั้น...จะเห็นใจ

ขอให้เรา...จงจำ..ไว้อย่างว่า
จะรอใคร...ที่ผ่านมา..สละให้
อย่าเพิ่ง...ต้องทำเอง...อย่าเกรงใจ
แล้วจำไว้...สละได้...ก็ควรทำ......

....อย่างอมืองอเท้า....
เพราะคิดว่ามีคนคอยอุปถัมภ์...
.......ก่อนจะหวังอะไร
ควรทำแบบนั้นกับผู้อื่นก่อน
มันจะดีกว่า คอยรับอย่างเดียว....

17404

love

comment

25 ธันวาคม 2547 10:33 น.

สุขสันต์วันเกิด....โลกสมัยใหม่...

ลอยไปในสายลม

สุขสันต์วันเกิดให้โลก
ที่โศกที่สุขทุกข์เข็ญ
มีแต่ความร้อนไร้เย็น
อาจเป็นเช่นนี้เรื่อยไป

โลกเราแต่ก่อนเคยสุข
ไร้ทุกข์ไม่เหมือนสมัยใหม่
ที่มีแต่ทุกข์ โรคภัย
หัวใจคนไร้ศีลธรรม

โลกที่ไร้ซึ่งสำนึก
ถูกฝึกให้ทำลายเหยียบย่ำ
อาณาเขตของใครล่วงล้ำ
ต้อยต่ำต้องเหยียบให้จม

เทคโนฯก้าวหน้าทันสมัย
คนจนทั่วไปขื่นขม
เศรษฐกิจก้าวไกลชื่นชม
ชาวนาทุกข์ตรมช่างมัน

เสรีภาพที่เคยได้รับ
ถูกขับใต้กฎน่าขัน
อ้ายเรามันคนละชั้น
เทียบขั้นคนรวยอย่างไร

ธรรมชาติรอบกายถดถอย
เหลือน้อยยังใช้อยู่ได้
โลกร้อนไม่รู้ไม่สนใจ
ตัวใครตัวมันอยู่ดี

อวยพรให้โลกสมัยใหม่
จงเกิดหัวใจทุกที่
ร่วมใจร่วมกายที่มี
ดูแลโลกนี้ให้นาน

เกิดสุขดับทุกข์ทุกทิศ
มีสิทธิ์อย่าให้ใครผลาญ
ขอโลกยุคใหม่ชื่นบาน
ทุกกาลตราบสิ้นโลกา.......

วันเกิดของโลกสัมยใหม่
............ไม่มีจริง......
แต่....สิ่งที่เกิดขึ้นมันจริง
ตอนนี้โลกอาจกำลังร้องไห้
รอให้ใครมาช่วยปลอบ
แล้วใครล่ะ......
จะช่วยได้....นอกจาก...มนุษย์โลกทุกคน......

.....................................


......ผู้หญิงไร้เงา.....

โลกเราวันนี้ที่เห็น
ดั่งเป็นโลกร้างว่างเปล่า
ไม่มีน้ำใจแบ่งเบา
เหลือเพียงความเศร้าแบ่งกัน

ความทุกข์รุกอยู่ทุกที่
คนรวยมั่งมีสุขสันต์
คนจนต้องเศร้าชีวัน
ไม่มีสิทธิ์นั้นหรือไร

ทั้งที่แต่ก่อนหนหลัง
ทุกครั้งยังมีฝันใฝ่
ช่วยเกื้อเอื้อกันทันใด
ยามเจ็บยามไข้อาทรณ์

แต่เดี๋ยวครั้งนี้ที่เห็น
ดั่งเป็นโลกไร้ใจสอน
แม้ล้มต่อหน้าอย่าวอน
มิเคยอาทรณ์ห่วงกัน

หรือนี่สังคมเปลี่ยนแปลง
สิ่งที่แสดงคงมั่น
จึงกลายร้างไร้สัมพันธ์
ไม่ห่วงใยกันเหมือนเคย

เปลี่ยนใจเถิดหนาว่าไว้
โปรดจงรักใคร่เปิดเผย
เอื้อเฟื้อน้ำใจใช่เลย
เหมือนเคยโบราณนานมา
..............................................

1593

love

comment

18 ธันวาคม 2547 16:21 น.