11 มีนาคม 2548 15:48 น.
สายรุ้ง
ความแก่เฒ่าชราพาให้คิด
ถึงชีวิตของตนที่พ้นผ่าน
ไปกับกาลเวลาอันยาวนาน
มีแก่นสารอะไรให้กับตน
ดังภาษิตชีวิตของนักปราชญ์
อย่าประมาทเตือนให้ไม่ไหลหลง
ว่าชีวิตของเราไม่เที่ยงตรง
อันความหลงงมงายร้ายจริงจริง
คนยุคใหม่ใส่ใจในชีวิต
สิ่งเสพติดทั้งหลายไม่เคยสน
รู้ว่ามันให้ร้ายทำลายตน
และส่งผลถึงคนทั้งใกล้ไกล
ยังมิสายหากใครเคยผิดพลาด
เพราะประมาทในวัยที่ไหลหลง
ยังไม่สายแล้วทำใจให้ซื่อตรง
เหมือนกับองคุลิมาลนั้นนะเอย
10 มีนาคม 2548 13:05 น.
สายรุ้ง
อยากจะบอกครูนเสียยิ่งนัก
อยากจะบอกว่ารักเธอหนักหนา
แต่ทำไมตอนอยู่ประจันหน้า
กับไม่กล้าพูดจาว่ารักเธอ
เป็นอะไรทำไมคำว่ารัก
มันพูดยากเหลือเกินสำหรับฉัน
ทั้งที่รักตัวเธอเท่าชีวัน
้เธอจะรู้ไหมนั่นฉันรักเธอ
จำเป็นไหมทราบวัยต้องบอกรัก
เพียงมองพักตร์ก็รู้ถึงใจได้
หรือสาวเจ้าต้องการความมั่นใจ
จะต้องให้พี่ชายบอกรักเธอ
เกิดเป็นคนขี้อายเสียหายหนัก
ถูกตราพักตร์ว่าเราไม่เอาไหน
แล้วจะหาแฟนได้ไหมทรามวัย
คงขึ้นคานแก่ตายกันพอดี
3 ตุลาคม 2547 20:26 น.
สายรุ้ง
คิดถึงเจ้าน้องนาง ที่หายห่างกันไปนาน
คงยังไม่ลืมกัน สัญญามั่นว่าห่วงใย
แล้วใยไม่ส่งข่าว หรือสาวเจ้านั้นเปลี่ยนใจ
ไปพบเพื่อนคนใหม่ จึงทำให้ลืมสัญญา
จริงจริงมิน้อยใจ แต่ทำไมจึงหายหน้า
ไม่เห็นส่งข่าวมา ให้ตัวข้าสบายใจ
รู้ไหมนะสาวเจ้า ว่าตัวเรานี้ห่วงใย
เจ้านั้นมากเพียงใด ทุกหายใจห่วงใยเธอ
เยื่อใยสายสัมพันธ์ ของเรานั้นไปถึงไหน
หวังว่าความห่วงใย ที่ฝากไว้กับใจเธอ
ยังคงเก็บรักษา ทุกวันหนาใช่ไหมเออ
เก็บไว้ให้ดีเน้อ อย่ามัวเผลอทำหล่นไป
ห่างหายอย่าห่างเหิน ให้นานเนิ่นนะนงคราญ
ห่างหายไปนานนาน ทำให้ฉันเริ่มหวั่นใจ
หวังว่าคงส่งข่าว เมื่อสาวเจ้านี้ได้ไข
สาสน์นี้ที่ส่งไป พร้อมด้วยใจห่วงใยจริง
27 กันยายน 2547 15:40 น.
สายรุ้ง
วิญญาณไก่ทั้งหลายมาเรียกร้อง
ให้พี่น้องทั้งหลายที่ตายนั่น
เป็นเพราะไข้หวัดนกที่กลายพันธุ์
ทำชีวันเรานั้นให้บรรลัย
เกิดเป็นไก่ไม่ได้แม้แต่สิทธิ์
ในชีวิตของตนนั้นอย่าหมาย
เพราะชีวิตขึ้นอยู่กับเจ้านาย
ดีหรือร้ายแขวนไว้กับเงินตรา
จับประหานเป็นล้านล้านไม่เคยคิด
เรื่องถูกผิดเวรกรรมนั้นอย่าหมาย
ขอแต่เพียงให้ข้าได้ทำลาย
ตามเป้าหมายโดยไม่นึกถึงกรรม
สักวันหนึ่งคงถึงตาของเจ้า
อย่ามาเศร้าเพราะกรรมที่ทำไว้
จงรับผลของมันให้สมใจ
บาปกรรมไซร้ไม่ละเว้นเช่นกงเกวียน
26 กันยายน 2547 17:37 น.
สายรุ้ง
เสียงอ้อแอ้เอ้ออ้ามาตามสาย
ได้ยินแล้วฉันสบาบใจหนักหนา
เพราะคิดถึงฉันจึงต้องโทรมา
เหมือนคนบ้าวุ่นว้าในหัวใจ
ตัวเป็นไทยแต่ใจกับเป็นทาส
มิบังอาจตัดใจจากเธอได้
มอบให้เธอทั้งตัวและหัวใจ
แม้ชีวิตขอถวายให้แก่เธอ
แต่คงเป็นได้เพียงแค่ความฝัน
เพราะตัวฉันชีวิตมันเริ่มบ่าย
อุปสรรคของเราอยู่ที่วัย
เธอทำม๊ายทำไมเกิดช้าจริง
ขอตั้งจิตอธิษฐานในชาติใหม่
ขอให้เกิดไวไวนะเธอจ๋า
หากความฝันเป็นจริงดังวาจา
ทาสหัวใจของข้าคงสมใจ
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายรุ้ง
หน้าส่วนตัว
4028
