เมาไม่ขี่ดีแน่แค่เท่านี้

จำให้ดีชีวีจะสุขสันต์

ทั้งพ่อแม่พี่น้องชื่นชีวัน

จำให้มั่นเมาไม่ขี่เท่านี้พอ

ต่อไปนี้ชีวีที่งี่เง่า

ไม่หูเบาเชื่อใครอีกแล้วหนอ

ที่ผ่านมาชีวายังติดรอ

ตั้งแต่นี้แล้วหนอแก้รอไป

ความงี่เง่ามีเค้ามาจากโง่

ชอบคุยโวโอ้อวดหารู้ไม่

ว่าเป็นสิ่งมืดบอดในจิตใจ

ที่ทำให้ใครใครต้องทุกข์ทน

สุขและทุกข์เป็นบริบทของชีวิต

มีดวงจิตที่คอยเป็นนายใหญ๋

คอยบัญชาให้กายนั้นเป็นไป

ตามหทัยของใจที่่ต้องการ

จะถูกผิดดวงจิตนั้นไม่รู้

นายประตูคือสติไม่คัดสาร

ปล่อยอารมณ์เลวร้ายทำลายการ

ให้จิตใจของฉันแปลผันไป

บริบทมากมายในชีวิต

ทั้งญาติมิตรพวกพ้องพี่น้องไพร

ที่ผูกพันธ์เรียกร้อยน้อยเมื่อไร

แล้วไฉนจะได้ไปเมืองนิพพาน 

เพราะห่วงหน้าพะวงหลังรั้งรึงจิต

ให้ชีวิตสับสนไม่ประสาน

เป็นหนึ่งเดียวทั้งกายใจให้นานนาน

มรรคานั้นไม่ประสานเป็นหนึ่งเดียว

บริบทของชีวิตอย่าคิดมาก

เราต้องพรากจากกันตามวิถี

สุขและทุกข์บริบทของชีวี

จะสุขีไม่ยึดสุขและทุกข์เอย

คนเราเกิดมาที่แตกต่าง

เป็นเพราะกรรมสรรสร้างอย่าสับสน

ไม่ใช่ใครที่ไหนคอยบันดล

แต่เป็นกรรมของทุกคนดลบันดาล

แต่มีคนส่วนใหญ่เข้าใจผิด

ว่าพระพรหมลิขิตชีวิตฉัน

จึงรอคอยพระพรหมดลบันดาล

ให้ชีวิตเรานั้นจงโชคดี

แล้วชีวิตไม่คิดแสวงหา

มัวแต่คอยวาสนามาถึงที่

แล้วชีวิตก็ตกต่ำลงทุกที

ไม่เข้าใจว่ากรรมนี้คอยสร้างตน

การเดินทางอันยาวไกลในชีวิต

เริ่มเข้าชิดเส้นชัยในไม่ช้า

เพราะชีวิตของเราเดินทางมา

ห้าสิบปีกว่ากว่าน่าภูมิใจ

ชีวิตเราเมื่อเข้าเลขที่ห้า

การมองหาที่พักพิงสิ่งอาศัย

ในปัจจุบันและอนาคตที่ต้องไป

เพราะชีวิตต้องโยคย้ายกันสักวัน

การโยคย้ายชีวิตต้องคิดหนัก

เพราะต้องฝากไว้กับกรรมบนสวรรค์

ทั้งที่เป็นอดีตและปัจจุบัน

 จะส่งเราให้สุขสันต์หรือทุกข์ตรม

 เพราะฉะนั้นปัจจุบันควรทำถูก

ทางสายทุกข์อย่าไปเดินให้ขื่นขม

แล้วชีวิตของเราไม่ตรอมตรม

เพราะสร้างสมกรรมดีทั้งกายใจ