12 พฤษภาคม 2547 17:42 น.
สายรุ้ง
อยากเห็นจริงของขวัญ...ที่เธอนั้นส่งมาให้
จากเหนือสุดแดนใต้... ด้วยน้ำใจที่ส่งมา
คงมีทั้งรอยยิ้ม.... และอาจปิ่มด้วยน้ำตา
ดีใจสุดพรรณา... ที่เพื่อนข้ามีน้ำใจ
พรุ่งนี้จะกลับแล้ว... คงต้องแคล้วจากกันไกล
พบกันสัปดาห์ใหม่... คงไม่ไกลนะงามงอน
จริงจริงไม่อยากจาก... แต่จำพรากและจากจร
ด้วยใจที่อาวรณ์... ถึงงามงอนตอนจากไป
จริงจริงแล้วสาวเจ้า... จะห่วงเราอย่างนี้ไหม
เป็นเพราะกรรมอะไร... ทำให้ใจคิดถึงเธอ
ทั้งที่ไม่เห็นหน้า... แม้ข้าตาไม่พบเจอ
แต่ใจกลับพร่ำเพ้อ... คิดถึงเธอทุกโมงยาม
จะขอรักษาไว้ ... ซึ่งน้ำใจอันดีงาม
ของเพื่อนทุกเขื่อนคาม... จะจดจำตลอดไป
ขอให้มีความสุข....และสนุกกับกลอนใหม่
อย่าลืมตอบเมล์ให้... ได้ชื่นใจตอนกลับมา
10 พฤษภาคม 2547 15:32 น.
สายรุ้ง
มองเห็นนกนางนวลชวนให้คิด
ถึงอดีตผ่านมาข้าใจหาย
เคยร่วมเรียงเคียงคู่กับทรามวัย
เหมือนนางนวลทั้งหลายได้สำราญ
เป็นความสุขครั้งหนึ่งในชีวิต
ไม่เคยคิดถึงวันฝันสลาย
แอบคิดถึงเธออยู่มิรู้คลาย
ด้วยใจหมายเคียงคู่อยู่สองคน
เป็นความหวังครั้งใหญ่ในชีวิต
ไม่เคยคิดว่าเธอจะแหนงหน่าย
จึงเปียแชไปหมดทั้งใจกาย
หวังเป็นไพ่ใบสุดท้ายในชีวี
อนิจจาตื่นมาข้าใจหาย
เราฝันไปปักใต้อีกแล้วนี่
เป็นรางร้ายหรือเปล่านะคนดี
เดี่ยวไม่มีสิทธิ์ที่จะหายใจ
9 พฤษภาคม 2547 19:35 น.
สายรุ้ง
ไม่เห็นหน้าขอข้าได้ยินเสียง
ฟังสำเนียงเสียงเธอมาตามสาย
เพื่อให้ความสัมพันธ์มิจางคลาย
อย่าปล่อยฉันเดียวดายนะคนดี
เธอรู้ไหมว่าภายในใจฉัน
วันหนึ่งนั้นคิดถึงเธอเสมอ
เป็นเพราะกรรมอันใดมิให้เจอ
ได้แต่เพ้อถึงเธอทุกเวลา
อันชีวิตคิดไปคล้ายความฝัน
เธอและฉันอยู่กันคนละที่
แต่มารู้จักกันเป็นอย่างดี
ด้วยไมตรีที่มีในบทกลอน
ถึงรู้ว่าเป็นเพียงแค่ความฝัน
แต่ตัวฉันนั้นก็ยังอยากฝันต่อ
เป็นความสุขนิดหน่อยก็เพียงพอ
ไม่ย่อท้อจะขอฝันต่อไป
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟสายรุ้ง
หน้าส่วนตัว
1353
