19 พฤษภาคม 2548 18:32 น.
หยกสีหม่น
ขออำลาจากมุมมืดสู่สว่าง
ขออำลาจากอ้างว้างสู่ทางใส
ขออำลาจากเงียบเหงาร้าวทรวงใน
ขออำลาสู่ทางใหม่ใจเลือกเดิน
ขออำลาจากความทุกข์สู่สุขล้ำ
ขออำลาจากกลืนกล้ำช้ำเหลือเกิน
ขออำลาบินสู่ฟ้าท้าเหาะเหิน
ขออำลาขอมองเมินยับเยินไป
ขออำลาสู่ความรักที่ภักดี
ขออำลาสู่ชีวีที่สดใส
ขออำลาสู่ทุ่งกว้างไม่ร้างไกล
ขออำลาสู่สิ่งใหม่ให้ตัวเอง
ที่มีเด็กเล่นอยู่ .. ที่มีสาวสวยๆ อยู่ .. ที่ดอกไม้ขึ้นบานอยู่ ..
.. มีใครคนหนึ่งอยู่ตรงนั้น ..
19 พฤษภาคม 2548 01:08 น.
หยกสีหม่น
ทุกหยาดหยดน้ำตาที่รินรด
ให้ปรากฎความช้ำเกินกล้ำเก็บ
ทุกมัวหมองหม่นหมางปางรอยเย็บ
ที่ถูกเก็บลั่นกลอนนอนในใจ
ทุกหยดรักซึมซาบอาบดวงจิต
ฝังรอยติดตราตรึงดังขึงไว้
ทุกหยาดความคิดถึงคำนึงไกล
ดั่งถูกขีดทางให้ไปถึงเธอ
ทุกทรงจำนำใจให้จำจด
ทุกอรรถรสบทรักมิพักเผลอ
ทุกบทกลอนมิถอนทอดกอดละเมอ
เคยบำเรอต้องบำราศไม่อาจจำ
หยดสุดท้าย ...
ถึงบั้นปลายสุดทางอย่างที่ย้ำ
ฝังลงใต้ผืนดินพร้อมน้ำคำ
ที่เคยพร่ำวาจาว่า ..ไม่ลืม ..
5 พฤษภาคม 2548 19:59 น.
หยกสีหม่น
บุปผาคู่ภมร
ลิ้มเกสรรสหอมหวาน
ความสวยงามตระการ
อวดเบ่งบานเย้ายวนใจ
หมดสิ้นความหวานหอม
แมลงดอมดมแล้วไซร้
บินว่อนร่อนจากไป
ทิ้งหัวใจเจ้าตรอมตรม
ภมรคู่บุปผา
เจ้ามาลายามใจขม
ส่งกลิ่นเย้ายวนชม
ล่อแมลงไม่แคลงใจ
บินลงกลางเกสร
หวังดมดอมเจ้าดอกไม้
กลีบใบหุบทันใด
มาลาได้ลิ้มภมร
หน้าส่วนตัว
2019
