ชีวิตนี้ทำผิดพลั้งหลายครั้งนัก แม้นตระหนักให้ดียังมีผล ก่อเกิดทุกข์ระกำช้ำเกินทน อยากหลุดพ้นจากบ่วงลุล่วงไป แม้ย้ำคิดย้ำเตือนเสมือนถูก กลายเป็นผูกเงื่อนปมปัญหาไว้ พยายามแก้มันสักเพียงใด ยิ่งทำให้ปมแน่นแสนยากเย็น หยิบกรรไกรหมายว่าจะตัดขาด แต่มิอาจข่มใจมีนัยเร้น หากตัดปมเหมือนตัดใจให้ลำเค็ญ หมดปัญญาฆ่าเข่นต้องเว้นวาง เชือกทั้งเส้น มันกลายเป็นปุ่มปมทับถมร่าง เจ็บปวดปร่าทุกอณูสรรพางค์ ร้องครวญครางดิ้นรนไร้คนแล
หน้าส่วนตัว
1171
