18 กันยายน 2554 08:18 น.
อินสวน
นิทานรักฉากท้ายใกล้จะจบ
การค้นพบสิ่งใหม่ใกล้มาถึง
จะกลายเป็นเพียงช่วงห้วงคำนึง
กาลครั้งหนึ่งสั้นสั้นฉันงมงาย
เพราะมันคือเวรกรรมที่ลำเอียง
สวรรค์เบี่ยงสับสนหล่นสลาย
จึงเชื่อมโยงย้อนถามความเดียวดาย
หรือคือความโหดร้ายได้รักเธอ
อีกไม่นานจะสิ้นกลิ่นไอฝน
ไม่ต้องทนรับผลความพลั้งเผลอ
เปลี่ยนโปรยปรายสายฝนเคยปรนเปรอ
เป็นเพียงแรงลมเพ้อพัดผ่านไป
เพลงวสันต์สวาทที่บาดจิต
ใกล้จะปิดลำนำคำขานไข
คงไม่ใช่ความหลังที่ฝังใจ
เป็นเพียงเศษสายใยในผูกพัน
รอลมหนาวเยี่ยมหาฝนลาร้าง
สวรรค์จะเปิดทางสร้างรอยฝัน
จะมอบมนต์เสน่ห์ของเหมันต์
เป็นรางวัลปลอบขวัญฉันแน่นอน
วัฏจักรความรักหมุนรอบครบ
ไร้จุดจบเริ่มใหม่ไม่ใช่ย้อน
เพราะจำเป็นต้องเปลี่ยนตัวละคร
ไม่มีบทซ้ำซ้อนให้ย้อนรอย
14 กันยายน 2554 18:10 น.
อินสวน
ตลอดเดือนกันยา สารภาพ
โปรดรับทราบคิดถึงซึ่งถดถอย
จากใจที่ร้อนรนกังวลคอย
อยากเจอหน้าบ่อยบ่อยค่อยลดลง
เคยกระวนกระวายใจเต้นถี่
เคยพิรี้พิไรเพราะใหลหลง
นอนกระสับกระส่ายหลับไม่ลง
ใจประสงค์รักใคร่อยู่ใกล้เธอ
ความรู้สึกวุ่นวายหายไปบ้าง
อาจคิดถึงเริ่มห่างในบางเผลอ
ลดระดับสำคัญวันอยากเจอ
เคยพร่ำเพ้อพิษถอนพอผ่อนคลาย
คิดถึงเธอวันเดียวเดือนกันยา
เป็นเพราะว่าเวลาที่ห่างหาย
คิดถึงกันเฉพาะวันฝนโปรยปราย
ฝนใจร้ายตกอยู่ได้ทุกวี่วัน
10 กันยายน 2554 10:30 น.
อินสวน
ภูมิประเทศเขตแดนมีแผนที่
พิกัดมีแสดงถึงแห่งหน
ทะเลกว้างแผ่นดินถิ่นมณฑล
สามารถค้นสืบถามตามต้องการ
สิ่งมีค่ามากมายกระจายอยู่
มีบ้านเมืองเคียงคู่โบราณสถาน
มรดกโลกล้ำมีตำนาน
มีอาคารเสียดฟ้าที่ท้าทาย
ในแผนที่หัวใจใครกำหนด
จะจารจดอย่างไรไม่สูญหาย
มีรักชังหลายหลากและมากมาย
มีพื้นที่เดียวดายและอุ่นอวล
ในใจเธอฉันรู้อยู่ชายขอบ
ระดับชอบสัมพันธ์ที่ปั่นป่วน
ตามกระแสข้อแม้ความแปรปรวน
จึงไม่ควรอยู่ในจุดสำคัญ
ในใจฉันจัดสรรพื้นที่ไว้
ตามลำดับเรียงไล่หลายขีดขั้น
มีลักลอบเกินขอบชอบพอกัน
เธอจึงอยู่ในชั้นลึกสุดใจ
จะเก็บเธอซ่อนไว้ในแผนที่
จะไม่มีใครเห็นหรือสงสัย
ในซอกหลืบแหนหวงและห่วงใย
พื้นที่ใจจุดเจ็บที่เก็บเธอ
2 กันยายน 2554 19:50 น.
อินสวน
เหลือแต่ความทรงจำ กับคำพูด
เลิกพิสูจน์..ต่อไปเป็นฝ่ายหนี
เพราะทุ่มเทรักถมจึงตรมฟรี
จนบางทียอมรับว่า"คับใจ"
มันไม่เหลือความหวังให้รังสรรค์
อยู่กับฝัน..ที่ซ่อนความอ่อนไหว
เธอไม่เคยรู้รสความหมดใจ
มากเพียงใด?ที่ทนจนชาชิน
ถึงวันนี้ความรู้สึกต้องฝึกนะ
ต้องมานะทำใจให้เป็นหิน
กับบทเรียนไร้ค่าด่างราคิน
ให้หมดสิ้นไม่กลับสำหรับเรา
ทุกคำเจ็บเก็บไว้ใส่ลิ้นชัก
เพลง"แด่คนเคยรัก"ที่โง่เขลา
รางวัลแด่คน..ช่างฝันช่วยบรรเทา
บอกเบาเบา..ใจฉัน..นั้นขอคืน
30 สิงหาคม 2554 10:11 น.
อินสวน
ก่อนหน้านี้รู้สึกสำนึกผิด
ไม่มีสิทธิ์สารภาพให้ทราบได้
จากที่เคยเฝ้ารออย่างพอใจ
เผลอรักไปมากล้นท่วมท้นทรวง
เริ่มรักเธอเมื่อไหร่?..ก็ไม่รู้
แล้วอยู่ๆใจนี้...ก็มีห่วง
ในความเงียบใจผ่าวอยากกล่าวทวง
ใจอีกดวงคอยแอบที่แคบพอ
อยากจะเอ่ยทึกทัก...รักต้องห้าม
โลมลุกลามเกินปรามและร้องขอ
สายใยรักก่อเค้าเฝ้าถักทอ
ใจที่รอเทหมดเกินทดแทน
ความอบอุ่นไม่คุ้นไม่เคยรับ
ฉันเห็นเธอนอนหลับ...ในอ้อมแขน
"ขอโทษนะ"ฉันยอมพร้อมตอบแทน
เพราะขาดแคลนจึงเพ้อ..และเผลอใจ
หน้าส่วนตัว
1530
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
