7 กันยายน 2553 05:02 น.
อินสวน
คงขุ่นข้องเคืองขัดหรือค้างคา
จึงหลบหน้าโทรหาไม่รับสาย
ปล่อยคนเหงาอ้างว้างอย่างเดียวดาย
อยู่กับความวุ่นวายที่วกวน
เธอคงคิดคำนวณเป็นส่วนเกิน
เปรียบสะพานให้เดินข้ามถนน
สู่ฝั่งฝันร้อยพันหมื่นวันทน
จะกี่คนกี่ข้ามตามเจตนา
ไม่มีสิทธิ์คิดชอบให้ตอบแทน
ไม่มีแม้นน้อยใจในวาสนา
ห้ามหวั่นไหวเงื่อนไขเรื่องเวลา
จะกลับมาไหมหนอห้ามรอคอย
จำกัดเขตขีดเส้นสัมพันธ์กั้น
พื้นที่ฝันตีบตันจนเหลือน้อย
ผ่านมาแล้วผ่านไปให้เลื่อนลอย
ใจละห้อยห่วงหาทุกคราคราว
รู้ทั้งรู้แก่ใจเธอไม่รัก
สุกห้ามหักยอมเจ็บแม้เหน็บหนาว
เพลงสายฝนขมขื่นคืนไร้ดาว
คงรานร้าวลุกลามเกินห้ามรอย
จะตัดใจอย่างไรใจจะขาด
สายสวาทขาดลงคงเศร้าสร้อย
ตัดแล้วนะตัดใจจะไม่คอย
เหลือเก้าสิบเก้าส่วนร้อยที่เคยแคร์
30 สิงหาคม 2553 08:38 น.
อินสวน
จดหมายจากชายเขาถึงเพื่อนเก่า
บอกบ้านเราพร่างพรายด้วยสายฝน
น้ำป่าเชี่ยวเกรี้ยวกราดท่วมตำบล
ทะลักล้นเสียหายทั้งไร่นา
การสัญจรติดขัดถูกตัดขาด
จึงประกาศประสงค์ส่งข่าวหา
บอกบ้านเธอน้ำท่วมมิดหลังคา
รีบกลับมาช่วยแม่แก้เหตุการณ์
สุขภาพทางกายท่านไหวอยู่
เราช่วยดูเยียวยาหาอาหาร
แต่จิตใจกังวลจนร้าวราน
ถอนหายใจสะท้านเห็นบ้านพัง
จดหมายจากสายฝนถึงคนไกล
อย่าหลงใหลรีบไปปลุกความหวัง
แม่คอยหาลูกยาเติมพลัง
อาจเป็นครั้งสุดท้ายอย่าใจดำ
28 สิงหาคม 2553 12:19 น.
อินสวน
ขอขอบคุณอุ่นจิตมิตรอาทร
มิตรภาพบ้านกลอนที่หลั่งไหล
คำอวยพรส่งถึงซึ่งห่วงใย
การเจ็บไข้ของแม่แก่ชรา
เพื่อนแดนไกลใส่ใจในยามท้อ
ช่วยเติมต่อก่อเกื้อเมื่อเหนื่อยล้า
แสนซาบซึ้งเข้าถึงเจตนา
แม้ไม่เคยเห็นหน้าแต่เข้าใจ
จากฟากฟ้าถึงกัลยาณมิตร
พลังจิตสัมผัสพลิ้วลมไหว
ข้ามโขดเขินเนินป่าสุราลัย
แม้หลับใหลฝากไว้ในนิทรา
จักรยานทะยานปั่นปีนเขา
ตะโกนก้องลำเนาส่งข่าวหา
เพื่อนบ้านกลอนมากมายร่วมชายคา
เน้นย้ำว่าขอบคุณ..เพื่อนคุ้นเคย...
22 สิงหาคม 2553 09:35 น.
อินสวน
ไม่เคยมี...หรอกนะ..ค่ำคืนใด
ก่อนข่มตาหลับใหลไม่คิดถึง
หลายเรื่องราวล้นทรวงห้วงคำนึง
เป็นที่หนึ่งแน่นหนักรักมากมาย
ในโลกของความฝันอันงดงาม
ช่างตรงข้ามความจริงที่โหดร้าย
ฉันยังคงว้าเหว่และเดียวดาย
ไม่เคยมีความหมายในสายตา
จินตนา-การฝันอันฉ่ำหวาน
เหลือเวลาไม่นานให้โหยหา
ความร้าวรานทรมานคืบคลานมา
วันที่ฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีเทา
ได้แต่อ้อนวอนขออธิษฐาน
เกิดเหตุการณ์ระหว่างเธอกับเขา
เหลือเพียงรักเกี่ยวข้องของสองเรา
ปาฏิหาริย์งี่เง่าคงไม่มี
หากเราต้องจากกันในวันหนึ่ง
ณ วันซึ่งโลกเหงากว่าคราวนี้
ฉันเตรียมพร้อมยอมรับทุกกรณี
และยินดีถอยห่างราร้างไกล
จะคงเหลือเยื่อใยปิยมิตร
คงเหลือสิทธิ์คิดถึงอยู่ใช่ไหม
หากชีวิตสิ้นไร้...ไม่เหลือใคร
แค่ปลอบใจในฝัน...นั้นเกินพอ
17 สิงหาคม 2553 20:51 น.
อินสวน
โกโก้ร้อนหอมกรุ่นละมุนรส
เติมนมสดเตรียมไว้ให้ยอดขวัญ
เสิร์ฟพร้อมเค้กผลไม้แต่งอันชัน
อย่าลืมฉันเสียบแจกันวางไว้เคียง
ม่านหน้าต่างผ้าฝ้ายลายรูปนก
เซรามิคเขียวหยกโมบายเสียง
จัดกล้วยไม้กระถางมาวางเรียง
ริมระเบียงลับแลหลบแดดแรง
ภาพเขียนสีน้ำมันบานที่ชอบ
ฉันใส่กรอบไม้ประดับรับทางแสง
ชุดนั่งเล่นจากหวายแม้ไม่แพง
แต่ตกแต่งด้วยใจ ละไมตา
เพลงขลุ่ยของธณิสร์ศรีกลิ่นดี
ฉันอาจมีน้อยไปจึงเสาะหา
บทกวีวางจัดแนวปรัชญา
รู้เถิดว่า...ปรารถนา....แห่งหัวใจ
อยากให้เธอรับรู้ว่าฉันแคร์
ปราศจากข้อแม้และเงื่อนไข
ไม่ต้องการยึดยื้อหรือสิ่งใด
แค่เธอนั้นถูกใจก็เกินพอ
หน้าส่วนตัว
1991
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟอินสวน
