9 พฤศจิกายน 2550 22:25 น.
เทพระวี
๑...เพ็ญเดือนนี้หนึ่งนี้ สวยเย็น
ทรงกลดกลั่นอร่ามเห็น อร่ามแท้
เย็นนิ่งเด่อนอยู่เป็น ดุจเอก
นวลผ่องอยู่ดึกแม้ ดึกนี้ใจหนาว
๒...คนจรพักค้างถิ่น แรมทาง
ไฟก่อผิงพอจาง พิษไข้
หนาวรุมจับไข้คราง ไข้พิษ
ยิ่งดึกยิ่งสั่นไห้ คลั่งเพ้อละเมอหนาว
๓...ลมราตรีพัดแล้ว สั่นใจ
จรจากถิ่นมาไกล ลับนี้
มาค้นขุดแก้ไข สิ่งพร่อง
ใจสั่นหวังใจชี้ อยู่ด้วยศรัทธา
๔...เอาเพ็ญเป็นต่างหน้า ความหวัง
หวังเช่นเป็นพลัง ขับสู้
หนาวเถิดนี่ข้ายัง ต้องต่อ สู้เอย
คนทุกข์อื่นไร้ผู้ ประคับอุ้มประคองเดิน
๕...เกินไข้ข้าต้องรับ ลิ้มรส
ร้อยพ่อร้อยแม่อด กว่าข้า
ชีพข้านี่ต้องชด ใช้ชีพ แผ่นดิน
มาเกิดในไทยหล้า เกิดแล้วรับใช้
๖...จะเป็นไฟอุ่นให้ คนหนาว
ที่สั่นอยู่ทุกคราว เข็ดไข้
โหมกายอุ่นมาราว ฟืนเร่ง
ไฟก่อกองน้อยไซร้ นี่นี้เอาผิง
๗...เป็นบ่อใสน้ำนิ่ง หนึ่งเย็น
เชิญดื่มทุกคนเข็ญ ขาดน้ำ
โหมกายกลั่นมาเป็น น้ำดื่ม
แม้บ่อน้อยสิช้ำ เหือดบ้างบางหน
************************************
3 พฤศจิกายน 2550 13:48 น.
เทพระวี
(๑)..กี่ครั้งแล้วกี่ครั้ง น้ำตา
ไหลหลั่งเป็นสายมา อาบแก้ม
ชอกช้ำชอกชินชา หรือนี่
พิสูจน์รักแต่งแต้ม รักแท้แม่ใคร...?
(๒)..กี่ครั้งแล้วกี่ครั้ง วาจา
เชือนเชือดซ้ำสายตา หมิ่นย้อน
ชอกช้ำชอกชินชา หรือนั่น
พิสูจน์รักปลูกป้อน รักแท้แม่ใคร...?
(๓)..กี่ครั้งแล้วกี่ครั้ง ทุกข์ทน
ทนเพื่อใครบางคน สุขล้น
ชอกช้ำชอกชินชน เช้าค่ำ
พิสูจน์รักแต่ต้น รักแท้แม่ใคร...?
(๔)..สักครั้งมั๊ยสักครั้ง คิดถึง
ครั้งหนึ่งจักตราตรึง จิตเจ้า
ถ้อยคำที่รำพึง ว่ารัก
พิสูจน์รักค่ำเช้า รักแท้แม่ใคร...?
*********************
แด่แม่ทั้งจักรวาล
หาดป่าตอง...25/10/255
3 พฤศจิกายน 2550 08:34 น.
เทพระวี
(๑)..แล้วโลกทั้งโลกแพร้ว เพริศตระการ
ดอกรักออกดอกบาน เบิกฟ้า
ชมพูพร่ำคำหวาน ชโลมโลก
แม้นชาตินี้ชาติหน้า รักนี้พลีใจ.....?
(๒)..ใจดวงน้อยค่อยคล้อย อ่อนไหว
ลมรักพริ้วกล่อมใจ แจ่มจ้า
ภาษารักสื่อไสว สว่างโลก
แม้นชีพนี้ชีพหน้า รักนี้พลีใจ.....?
(๓)..ลมหายใจเข้าออก เวียนวน
หน้าหนึ่งใครบางคน วุ่นว้า
ตรึงตราติดตาตน ตรึงตรึก
แม้นค่ำนี้ค่ำหน้า รักนี้พลีใจ.....?
(๔)..มือพนมก้มกราบไหว้ อธิฐาน
องค์พระเป็นพยาน รักข้า
เรือนร่างต่างสายธาร แหวกว่าย
แม้นชาตินี้ชาติหน้า รักนี้พลีใจ.....?
********************
แด่รอบเดือนแรกของเด็กหญิง ผู้เริ่มเปิดตำราชีวิต
1 พฤศจิกายน 2550 23:04 น.
เทพระวี
(๑)..ด้วยรักควักมอบให้ นัยนา
ยอมมืดบอดดวงตา สละแล้ว
ให้รักนำนาวา ชีวิต
ก้าวต่อก้าวทางแก้ว รักล้ำนำทาง......?
(๒)..ด้วยรักจักดับสิ้น สรรพเสียง
ยอมหนวกไร้สรรพสำเนียง โสตด้าน
ให้รักร่ำลำเลียง กล่อมชีพ
ก้าวต่อก้าวไป่สะท้าน รักล้ำนำทาง.....?
(๓)..ด้วยรักจักเก็บถ้อย ภาษา
ใบ้ปากเงียบเจรจา ปากใบ้
ให้รักดั่งคาถา สะกด
ก้าวต่อก้าวเปล่าไร้ รักล้ำนำทาง......?
(๔)...ด้วยรักจักร่างไร้ วิญญาณ
สิ้นสติสตังปาน หุ่นปั้น
ให้รักดั่งอาหาร เลี้ยงชีพ
ก้าวต่อก้าวอดกลั้น รักล้ำนำทาง.....?
****************
แด่เด็กชายและเด็กหญิงผู้เริ่มเปิดตำราชีวิต...
หน้าส่วนตัว
554
