24 กุมภาพันธ์ 2547 00:39 น.
เบนนี่
ฉันไม่ต้องการ คำพูดที่หวาน หวาน
ฉํนไม่ต้องการ ให้เธออยู่กับฉันเสมอ เสมอ
ฉันไม่ต้องการคำรัก จากปากของเธอ
หากถ้อยคำที่เสนอ มันไม่จริง
หากคำนั้นไม่ได้พูดออกจากใจ
เพียงกลั่นมาจากสมองส่วนใด ในทุกทุกสิ่ง
เพียงพร่ำบอกกับใครต่อใคร ว่ารักจากใจจริง
หากเธอเห็นเป็นเพียงบางสิ่ง ที่ไม่สำคัญ
ขอใช้เวลาเป็นเครื่อง พิสูจน์
แทนคำพูดที่เธอให้มานั้น
แทนคำว่าเธอนั้นรักกัน และผูกพัน
ฉันจะใช้สองตานั้น อ่านเธอเอง
20 กุมภาพันธ์ 2547 08:17 น.
เบนนี่
เราไม่สามารถจะให้สิ่งที่เราไม่มีได้ ถ้าท่านจะให้ความรักได้ก็ต่อเมื่อท่านมีความรักเสียก่อน
เราไม่สามารถสอนในสิ่งที่เราไม่เข้าใจได้ ถ้าท่านจะสอนเรื่องความรัก ท่านต้องเข้าใจเรื่องความรักเสียก่อน
เราไม่สามารถจะนิยมชมชื่นในสิ่งที่เราไม่ยอมรับได้ ถ้าท่านยอมรับความรัก ท่านก็ต้องเปิดใจให้รับความรักได้เสียก่อน
เราไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เราไม่ยอมแพ้ต่อมันได้ ถ้าท่านจะยอมแพ้ความรัก ท่านต้องอ่อนข้อให้แก่ความรัก เสียก่อน
เราไม่สามารถจะมีชีวิตอยู่ ในสิ่งที่เราไม่ได้อุทิศตนให้ได้ ถ้าท่านจะอุทิศตัวท่านให้แก่ความรัก ท่านก็ต้องเติบโต อยู่ในความรักเสมอ
ลีโอ บุสคาเกลีย
เห็นบทความมันน่ารักดี ก็เลยเอามาฝากค๊ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 20:38 น.
เบนนี่
ฉันไม่สนว่าเธอจะเลวร้ายยังไง
เพราะต่อแต่นี้ไป เธอเขามาอยู่ในใจฉัน
เป็นรักแท้ และรักแรก ที่เข้ามาผูกพัน
เป็นหนึ่งเดียวของฉัน ที่ใจฉันมี
เธออาจไม่แสนดี . . . เหมือนเทพบุตร
แต่ฉันจะยอมหยุด หัวใจ ไว้ที่ตรงนี้
ใครจะพูดว่าเธอร้ายกาจ ชอบวางมาดหรืออวดดี
แต่ใครจะมองเห็นความดี . . . ในตัวเธอ
เธออาจจะเป็นคนพูดอะไรตรงๆ
แต่เธอเป็นคนมั่นคง และสม่ำเสมอ
ไม่ว่าจะนานแค่ไหน ใจฉันก็ยังเป็นเธอ
ใครจะว่าฉันเพ้อเจ้อ . . . มารักเธอได้ยังไง
ฉันอยากบอกใครๆให้รู้ว่า
อย่ามองแค่ภาพลวงตา . . . ที่เห็นอาจไม่ใช่
มองภายนอกเธออาจไม่เลอเลิศ แต่เชื่อเถิด ว่าเธอจริงใจ
จะให้ไม่รักเธอได้ไง เมื่อทั้งใจ ยกให้ไปกับเธอ . . .
19 กุมภาพันธ์ 2547 20:33 น.
เบนนี่
. . . ใ น ข ณ ะ ที่ เ ร า เ ดิ น ค น ล ะ เ ส้ น ท า ง . . . ฉันยังคงมีความอ้างว้าง . . . เข้ามาถามหา
คงเป็นเพราะยังจำเธออยู่ . . . ในแววตา
ไม่เคยมีสักครา . . . จะลืมเธอ
ในขณะ ที่ใครอีกคนกำลังเสียใจ
ร้องไห้ฟูมฟายถึงใคร เสมอ เสมอ
แต่กลับอีกคน ไร้หัวใจ ลืมทุกสิ่งที่พบเจอ
ลืมวันที่ฉันมีเธอ และลืมเรื่องระหว่างเรา
คงเพราะฉันอ่อนแอเกินไป
เธอเลยหันไปใส่ใจ ตัวเขา
เขาดีกว่าฉัน หรือเธอลืมความฝันระหว่างเรา
เธอจึงให้เขามาแทนที่กัน
เคยรู้บ้างไหม ว่าทำใครเขาเจ็บปวด
และต้องทนร้าวรวด กับสิ่งที่เธอมอบให้นั้น
ขอให้ระหว่างเขาและเธอ อย่าต้องเจอเหมือนกัน
เพราะเขาอาจไม่ทนเหมือนเช่น . . . คนอ่อนแอ
ลืมเธอเท่าไร ตัดใจ ไม่เคยขาด
จนต้องปาด น้ำตา ของคนที่พ่ายแพ้
เจ็บปวดร้าวรวด เป็นใครที่เธอไม่แคร์
นี่หรือ คือผลตอบแทนรักแท้ที่เธอ . . . มอบให้แก่กัน . . .
ไม่รู้จะส่งอะไรดี นึกขึ้นมาได้เลยแต่งมาเล่นๆค่ะ
19 กุมภาพันธ์ 2547 20:20 น.
เบนนี่
อ ย่ า จ า ก ฉั น ไ ป
คือคำวิงวอนจากใจฉัน
ลืมเธอไม่ได้ เพราะเรารักกัน
เธอทำไมทิ้งฉัน ให้อยู่ลำพัง
กว่าจะรู้ว่ารักเธอ
แต่นี้ภาพเธอเหลือแต่ความหลัง
อยากให้เธอกลับมาจัง
จะสูญเสียอะไรชั่ง ฉันเต็มใจ
จากแค่กาย ใจยังอยู่
ฉันนั้นรู้เธอจะอยู่ใกล้ๆ
ไม่มีสักครั้งเธอทิ้ง ให้เหงาใจ
เธอเช็ดน้ำตาที่ไหลยามใครเขารังแก
เธอคือรักแท้ และหนึ่งเดียว
ที่ไม่มีใครมาข้องเกี่ยว เพราะเธอมีรักแท้
อยากให้เธอกลับมาหา ถ้าเธอยังคงแคร์
กับผู้หญิงที่มีรักแท้ แค่เธอ
แต่ฉันไม่อาจฝืนโชคชะตา
ที่นำพา เธอไปจากคนที่พร่ำเพ้อ
คอยร่ำร้อง เรียกหาเพียงเธอ
ถึงแม้ต้องเก้อ ก็เต็มใจ
ในเมื่อเธอ หมดลมหายใจ
ร่างกายถูกเผาไฟ ไปพร้อมดวงใจฉัน
เหมือมีคมมีด กรีดกลางดวงใจพลัน
น้ำตาไหลนองสองแก้มนั้น อย่างจงใจ
มือเธอที่คอยปาดคราบน้ำตา
ตอนนี้รู้ดีว่า คงเป็นไปไม่ได้
ได้แต่หยิบภาพเธอ ที่มอบให้แทนตัวและหัวใจ
ก่อนจะลาจากไป ไกลห่างกัน
อยากแลกด้วย ลมหายใจเพียงเสี้ยวหนึ่ง
เพื่อจะดึง จะรั้ง คนร่วมฝัน
ถ้าใช้ใจแรกใจ ต่อให้ตายก็ยอมถ้าเธอกลับมาหากัน
รักของเธอจะตายต่อเมื่อ. . .ล ม ห า ย ใ จ ข อ ง ฉั น นั้ น . . .ห ม ด ล ง
หน้าส่วนตัว
2774
