26 มิถุนายน 2550 08:45 น.
เบรฟฮาร์ท
สักวา สุนทรภู่ ครูยิ่งใหญ่
หาผู้ใด ใครเทียบ เปรียบท่านหรือ
นามปรากฏ ยศเปรื่อง ชื่อเลื่องลือ
สมควรคือ มหากวี มากมีคุณ
ผลงานนั้น มากเหลือ เหนือจำจด
ดั่งปรากฏ ท่านทำ ไว้ค้ำหนุน
ให้ความรู้ สู่หลานลูก หว่านปลูกบุญ
เพื่อให้กุล บุตรธิดา ศีกษาเอย
25 มิถุนายน 2550 06:58 น.
เบรฟฮาร์ท
หากว่าเธอ นั้นเป็น เช่นสบู่
ฉันขอถู ชำระ เพื่อสะสาง
รอยคราบเลอะ เปรอะเปื้อน ให้เลือนลาง
ค่อยค่อยจาง ห่างหาย หรือไม่มี
อยากจะล้าง เหงื่อไคล อาบใจเศร้า
ทั้งความเหงา ระคน บนฉวี
คราบความหลัง ฝังใจ ที่ไม่ดี
ถมทวี ตอกย้ำ ซ้ำมากมาย
ถ้าเธอเป็น สบู่หอม ถนอมผิว
รักษาสิว ตรอมตรม ระทมหาย
ฉันคงสุข เหลือล้ำ ชื่นฉ่ำกาย
เย็นสบาย ทุกวัน ด้วยมั่นใจ
แต่ตัวเธอ มิได้เป็น เช่นสบู่
ยากขัดถู กายจิต ผิดวิสัย
มันเป็นเรื่อง ของฉัน เพ้อฝันไป
อยากมีใคร ที่เฝ้าภักดิ์ และรักจริง
22 มิถุนายน 2550 08:41 น.
เบรฟฮาร์ท
อย่าบอก" รัก " ได้ไหม กลัวใจสั่น
เพราะยังหวั่น เธอลวง ลงห้วงเหว
เจ็บมาแล้ว หลายหน เพราะคนเลว
ทรวงแหลกเหลว เหลือล้ำ เพราะคำใคร
เรื่องอดีต กรีดฝัง น่าชังหนอ
ทำฉันท้อ รันทด สิ้นสดใส
มิอยากคิด แหละฝัน ทุกวันไป
ด้วยหัวใจ ยังขลาด ประหลาดจริง
เจ็บกี่ครั้ง กี่หน บนทางรัก
จนตระหนัก ทรวงใน ดวงใจหญิง
ไม่เที่ยงแท้ แน่นอน ขอค่อนติง
เหมือนดั่งลิง แล่นโลด กระโดดจัง
อยากจะอยู่ อย่างฉัน ทุกวันนี้
อย่ามาชี้ ชวนชม ภิรมย์หวัง
เข็ดแล้วรัก ไร้ดี สิ้นจีรัง
มิอยากฟัง คำนัก ขอพักทรวง
20 มิถุนายน 2550 11:42 น.
เบรฟฮาร์ท
อย่าได้ถาม ความเก่า ของเรานั่น
เมื่อรักมั่น กลับกลาย เป็นหน่ายแหนง
จะเจ็บปวด มากไหม? อย่างร้ายแรง
ขอชี้แจง ว่าทุกข์หนัก ฉันจักจำ
เพราะเหตุใด ไยเธอ มาเพ้อพก
พูดตลก วาจา ช่างน่าขำ
วันที่เธอ จากลา พาระกำ
ทิ้งถ้อยคำ เอาไว้ ฉันไม่เลือน
เธอเอ่ยออก ตอกย้ำ ฉันช้ำเศร้า
ว่าตัวเขา " ดีกว่า " พาเชือดเฉือน
ฉันนั้นต้อง ร้องไห้ เกือบใกล้เดือน
ไร้คนเยือน ช่วยรับ ซับน้ำตา
แต่วันนี้ ฉันแข็งแกร่ง มีแรงสู้
จะขอกู้ คืนใจ เลิกใฝ่หา
กับความรัก ก่อนเก่า เศร้าวิญญา
มิต้องมา นั่งหม่น ทนทุกข์ทรวง
15 มิถุนายน 2550 08:30 น.
เบรฟฮาร์ท
ถึงตีสาม ยามหลับ ก็กลับตื่น
เพราะขมขื่น ในรัก ยิ่งนักหนา
เสียแรงที่ ทุ่มใจ ให้กานดา
แต่ต้องมา หมองเศร้า ไม่เข้าที
หมดเงินทอง เท่าไหร่ ฉันไม่ว่า
แม้จะฆ่า ให้ตาย กลายเป็นผี
ก็เพราะรัก จึงยอม พร้อมจะพลี
ไยคนดี หลอกหลอน ซ่อนเงื่อนงำ
อยากจะรู้ ข้างใน หัวใจนั่น
เธอหมายมั่น ผู้ใดแน่ แม่งามขำ
ฉันหรือเขา เอาใคร อย่าได้อำ
เปิดเผยคำ ตามจริง ทุกสิ่งเลย
อนิจจา ความรัก ถ้ามักมาก
มันก็ยาก ซ่อนไว้ มิให้เผย
ผู้ที่หลง เป็นเหยื่อ เพื่อสังเวย
ต้องลงเอย ด้วยความช้ำ แหละน้ำตา
หน้าส่วนตัว
1128
