วันหนึ่ง ผมมองเห็นคนที่เห็นแต่รูปลักษณ์ภายนอกเป็นที่ประจักษ์ว่า มากกว่าสี่สลึง หลายๆคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต ผมนึกย้อนไปในอดีต แต่ทว่าที่พบล้วนแต่ว่าไม่ธรรมดา เรื่องราวของคนบ้าที่ผมพบมีหลากหลาย แต่ทว่าวันหนึ่งในการร่วมโต๊ะรับประทานอาหารกลางวันกับเพื่อนๆ ผมนั่งฟังเขาอย่างเดียวจนกระทั่งปากอ้าตาค้าง และในบทท้ายๆของการสนธนา ผมบอกกับเพื่อนผมว่า ผมได้ยินพวกเขาพูดกันแล้วทำให้ผมสบายใจ เพราะสิ่งที่พวกเพื่อนผมพูดกันทำให้ผมรู้ว่าสิ่งที่ผมทำลงไปชั่วน้อยกว่าเพื่อนหลายสิบเท่า เสียงเฮของเพื่อนๆก็ทำให้ยิ้มแย้มได้ ผมมันเป็นคนแบบนี้เอง ขณะที่เพื่อนสนิทของผมคนหนึ่งกำลังน้ำลายแตกฟองโม้ในเรื่องหนึ่ง ผมจะค่อยๆยกมือขึ้น และเมื่อเขาหยุดแล้ว ผมก็จะพูดด้วยน้ำเสียงเนือยๆนุ่มๆว่า ผมไม่เชื่อ แล้วก็หันตูดให้เพื่อนผม หลายคนก็ง้างท่อนขาของเขาด้วยความหมั่นขา ผมยิ้มแย้มอีก อายุก็ไปราวจะห้าสิบกันแล้ว แต่ก็ไม่วายหยอกล้อเหมือนเด็กๆ มาวันหนึ่งผมก็พบกับพี่คนหนึ่ง แกก็พล่ามคุยเรื่องนั้นเรื่องนี้ บางเรื่องถึงสามเที่ยว ผมไม่ได้เชื่อใครง่ายๆ แต่ทว่าเมื่อถึงเวทีสัมมนาโต๊ะกลม รีค๊อกไน้ ทำให้ผมได้พูดสิ่งที่ผมได้ยินมาเพียงมีปริมาณแค่หนึ่งในสิบให้คนในโตีะกลมนั้นฟัง คนในโต๊ะแต่ล้วนค๊ากเต้อ จากผู้ร่วมได้กลับกลายเป็นวิทยากรในค่ำคืนเดียว และเมื่อวันสัมมนาในวันรุ่งขึ้นมาถึง เจ้าภาพก็พยายามพูดจายั่วยุให้ผมได้พูดแสดงวิสัยทัศน์ ผมก็ใจเย็น ผมอยากจะให้โอกาสเขาที่เกี่ยวข้องต่างๆได้พูดกันก่อน และในที่สุดเมื่อจะหมดเวลา ผมได้ยกมือและขอพูด ทุกคนมองมาที่ผมเป็นตาเดียว ก่อนเข้าร่วมสัมมนาโต๊ะกลมเมื่อวานนั้น ผมมองสารรูปตัวเองแล้วผมเผ้ายาวสับสน แต่พอเข้าไปตัดผมแล้ว หน้าตาพอใช้ได้ดีแล้ว จึงมีความมั่นใจ ก่อนพูดผมนึกถึงคุณครูบาอาจารย์ที่ได้ประสิทธิ์ประสาทวิทยาให้หลายเที่ยวนั้น และก็พูดออกไป ไม่ต้องคิด ราบรื่น นุ่มนวลด้วยน้ำเสียง ใช้เวลาสี่ห้านาที และเป็นคนสุดท้ายที่พูด ผู้จัดหันกลับมาติดต่อกับผมเพื่อขอใช้บริการอีก ผมกลับแย้มยิ้ม และตอบเขาว่า สำหรับผมแล้ว ผมเป็นเพียงแค่ ชนชั้นหางแถวเท่านั้น วันนั้น หลายๆคนที่ออกมาแล้วรี่เข้ามาทำความรู้จักกับผม ผมแย้มยิ้มให้ หัวใจของผมแย้มยิ้มให้ ด้วยหัวใจที่มีความตั้งใจจริงไม่ปั้นแต่งหลอกลวงแม้แต่ตนเอง ผมทำงานด้วยหัวใจที่ต้องการทำงานให้เกิดประโยชน์ และมีแต่หัวใจเท่านั้นที่จะเข้าใจหัวใจแบบเดียวกัน ผมแย้มยิ้ม แต่ผมไม่ได้หวังอะไรมากไปกว่า สิ่งที่พูดไปใส่ไปด้วยหัวใจ ย่อมจะทำให้คนได้ฉุกใจคิดได้บ้างไม่มากก็น้อย คนฟังเป็นร้อยแต่รับได้เพียงหนึ่งหรือสองคน ก็สุขใจแล้ว ผมกลับมาเรียนอาจารย์ของผมได้ทราบ อาจารย์ผมยิ้มแย้ม ผมก็ยิ้มแย้ม ปล.เรื่องนี้ไม่ได้เสกสรรค์ปั้นแต่งเพื่อโปรโมทตนเองแต่ประการใด ด้วยหวังว่าเหล่าบุคคลที่ทำงานเพื่อประโยชน์ของส่วนรวม ที่เริ่มจะเสียกำลังใจ ได้หันกลับมา มีกำลังแรงใจทำงานกันต่อไป มันคงไม่มีใครเอาไปออกทีวีว่าหน้าตาอย่างงี้มีจิตสาธารณะ แต่ทว่าเมื่อเจอกันบ่อยๆครั้งขึ้น ก็จะรู้ว่ามันแยกแยะออกได้เอง มิใช่เพียงแค่ตาจมูกหู แต่รับรู้ได้ทางใจ
สะพั่งสะท้านไมภพ 1 ก.พ. 2553 08:35 น. - ID 10757 
1047
0
0
1 กุมภาพันธ์ 2553 12:08 น. - comment id 114050
คุณคะ เหมือนเราจะเคยเจอกันมาก่อนเลยนะ ที่สำนักพิมพ์ thaipocketbookcafe คุณเขียนเรื่องสั่นไว้ใช่หรือเปล่าคะ
2 กุมภาพันธ์ 2553 10:23 น. - comment id 114096
จำไม่ได้ครับ แต่ยินดีและรู้สึกเป็นเกียรติที่ระลึกได้ ขอให้มีความสุขสดชื่นครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
ช่วยเลือกที่สุดกลอนดีๆ