อยากจะบอกให้ใครสักคนรู้

ป.ปิ่น

ช่วงเปิดเรียนแรกๆของชั้นม.1 ฉันรู้จักกับเพื่อนที่จบจากต่างร.ร. 3 คน ตูน ฟาง และฟ้า ทั้งสามมีเพื่อนเก่าอยู่อีกห้องชื่อตุ้ม  ตุ้มเป็นเด็กเรียนมากๆ เขาได้รับรางวัลต่างๆมากมายทางวิชาการ เขาถือว่าเป็นคุณหนูเลยล่ะ ฟ้าแนะนำตุ้มให้รู้จักกับฉัน "ปิ่นนี่ตุ้มเพื่อนเก่าเรานะ" ไม่รู้เหมือนกันว่ามันเกิดอะไรขึ้นความรู้สึกแรกที่สัมผัสได้เมื่อได้ยินชื่อนี้คือ คุ้นชื่อ คุ้นหน้าเหมือนเคยพบเจอกันมาก่อน ฉันพยายามคิดว่าเคยเจอที่ไหนรึป่าวแต่ก็คิดไม่ออกสักที วันเวลามันผ่านไปเร็วนัก พร้อมกับความสัมพันธ์ระหว่างฉันกับตุ้มก็เปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน จากไม่เคยคิดอะไรกับตุ้มเลย ตอนนี้มันเริ่มเปลี่ยนแปลง เรารู้สึกว่าตุ้มน่ารัก นิสัยดี เป็นเพื่อนที่ดีคนนึง และนานวันเข้าฉันก็เริ่มรู้ตัวเองว่าชอบตุ้มเข้าแล้ว  จนวันนึงฉันจึงต้องบอกกับตุ้มว่า " ตุ้มเราปลื้มตัว " ตุ้มถึงกับตกใจนิดๆแต่ก็ไม่มากเท่าไหร่ จากวันนั้นฉันคิดว่าตุ้มคงจะทำตัวออกห่างเรามากขึ้นแต่ทำไม เวลาเราบอกตุ้มไปแล้ว ยิ่งทำให้เรามีโอกาสใกล้ชิดมากขึ้น ได้คุย ได้หยอกกันเล่น แต่นานวันเข้าความสัมพันธ์ระหว่างเราดูเหมือนจะดีขึ้นก็จริงแต่ฉันก็รู้ว่าตุ้มกำลังรอใครบางคนอยู่ เขารอผู้ชายคนนี้มาตั้งแต่อนุบาล ฉันพยายามจะช่วยเขาให้เขาได้มีโอกาสได้บอกกับคนที่เขารอ แต่ทำไมคนที่เขารอถึงไม่ได้รอเขา และยังหลอกฉันอีกว่า เขากำลังรอตุ้ม ฉันเริ่มโกรธคนที่เขารอไม่รู้สิว่าเพราะอะไร ตุ้มเป็นเพื่อนที่ดีคนนึง เขาดูเป็นห่วงฉันมากเวลาฉันร้องไห้ เสียใจ และท้อแท้ บางเรื่องที่ฉันพยายามจะปิดเขาไว้เวลาฉันเสียใจ เพราะฉันไม่อยากให้เขาเป็นห่วงฉันมากกว่านี้ จนมาถึงวันเกิดฉัน ฉันอยากจะบอกกับเขาว่า ฉันอยากได้ของขวัญวันเกิดจากเขามากที่สุด แต่ไม่รู้ว่าเขารู้ได้ยังไง วันเกิดฉันเขาเอาของขวัญมาให้ ช่างวิเศษจริงๆ มันเป็นสมุดบันทึกปกแข็งเล่มสีฟ้า น่ารักเล่มหนึ่ง ฉันคิดว่าฉันจะเขียนระบายความรู้สึกเวลาโกรธ เศร้า ท้อแท้ และฉันจะไม่บอกความรู้สึกเหล่านี้กับตุ้มอีกแล้วเพราะฉันไม่อยากทำให้ตุ้มต้องคิดหนักไปกับฉันด้วย
ฉันอยากบอกว่าขอบคุณความห่วงใย  กำลังใจที่ตุ้มให้ ขอบคุณมากนะ