กว่าจะรู้ว่ารักก็สายไปแล้ว

ป.ปิ่น

เมื่อฉันอายุได้ 6 ขวบ ฉันได้ย้ายโรงเรียนมาเข้าป.1 ที่จังหวัดอยุธยา เปิดเทอมวันแรก ฉันเดินเข้ามาในรั้วแห่งนี้ เหมือนมีบางสิ่งบางอย่างที่ฉันรู้สึกได้ว่า จะมีคนๆนึงที่จะให้ความอบอุ่นแก่ฉันได้ ฉันเดินตรงเข้าไปดูรายชื่อ "อ้าเจอแล้วนี่ไงอยู่ห้องป.1/2 ด้วย" ฉันเดินหาห้องจนในที่สุดก็เจอ ฉันเดินเข้าไปในห้องเพื่อหาที่นั่ง "อืมที่ตรงนั้นจาว่างมั้ยน๊า"ฉันคิดในใจ ลองเข้าไปถามดีกว่าเนอะ ว่าแล้วฉันจึงเดินตรงรี่เข้าไปถามเด็กผู้ชายที่นั่งข้างๆเก้าอี้ตัวที่ว่างนั้น " ขอโทษนะค่ะ ตรงนี้ว่างรึป่าวค่ะ " เสียงตอบรับกลับมาว่า " ว่างครับนั่งได้เลยครับ " เสียงนี้ฟังดูอบอุ่นมาก ฉันจึงเอากระเป๋าวางลงและนั่งลงตรงเก้าอี้ตัวนั้น ฉันจึงถามผู้ชายคนนั้นว่า "ตัวชื่อไรเหรอ" เสียงตอบกลับมาว่า"เราชื่อปอนด์ ตัวละ" อูยย์เค้าถามชื่อเราด้วย ฉันจึงรีบตอบไปว่า "เราชื่อปาล์มนะ" ปอนด์พูดต่อ "ปาล์มเหรอชื่อเพราะจังนะ" แล้วหลังจากนั้นฉันกับปอนด์ก็เป็นเพื่อนสนิทกันมาจนถึงมัธยมศึกษาปีที่ 3 เราอยู่ห้องเดียวกันมาตลอด และพร้อมกับความสัมพันธ์ของเราก็พัฒนาขึ้นเรื่อยๆ จนกลายเป็นความรัก จนวันหนึ่งปอนด์ได้บอกกับฉันว่า "ปาล์มเรารักปาล์มนะ ปาล์มละรักเราบ้างมั้ย" ฉันอายจึงไม่กล้าตอบปอนด์จึงเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นแทน จนมาถึงวันเกิดฉัน วันนี้ฉันรู้สึกแปลกๆ ที่เค้าเรียกกันว่าลางสังหรณ์ แต่มันจาเป็นลางร้ายหรือลางดีฉันก้ยังไม่สามารถล่วงรู้ได้ ตกดึก แม่ของปอนด์มาที่บ้านของฉัน ด้วยสีหน้าที่ไม่ค่อยดีนัก เธอหน้าซีด ตาแดงและบวมเป่ง ฉันจึงตรงเข้าไปถามว่า"น้าแป๋วปอนด์ละค่ะ เค้าไม่มาด้วยเหรอ" ้เธอได้ตอบฉันมาว่า"หนูจ๊ะปอนด์เค้าถูกรถชน ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลจ๊ะ" วินาทีที่ฉันได้ยินประโยคนี้เหมือนตกอยู่ในหลุมดำแห่งความมืด มันมืดมิดไปหมดจนไม่รู้จะทำยังไง พอรู้สึกตัวอีกครั้งก็อยู่ที่โรงพยาบาลแล้ว ฉันรีบเข้าไปถามนางพยาบาลว่า "ปอนด์อยู่ไหนค่ะ" นางพยาบาลหน้าซีดก่อนที่จะตอบมาว่า "เสียใจด้วยค่ะคุณปอนด์เสียชีวิตเมื่อ 5 นาทีที่แล้ว" หลังจากฌาปนกิจศพปอนด์เสร็จ น้าแป๋วได้นำได้อารี่ของปอนด์มาให้ฉัน และบอกกับฉันว่า "ปาล์มปอนด์เค้าฝากแม่ให้เอามาให้หนูนะจ๊ะ" ฉันจึงรับไว้และเปิดออกอ่าน
14 ก.พ. 47 
     วันนี้ผมได้บอกปาล์มว่าผมรักปาล์มและรอคำตอบว่าปาล์มจะบอกรักผมไหม แต่ผมถามเธอ เธอก็ไม่ตอบ เฮ้ยไม่เป็นไร ผมจะรอเธอจนกว่าจะสิ้นลมหายใจ
15 ก.พ. 47
     วันนี้ผมก็ยังรอฟังคำว่ารักจากปาล์ม แต่ทำไมนะเค้าจึงไม่ยอมบอกผมซักที 
16 ก.พ. 47 
     วันนี้เป็นวันเกิดของปาล์มด้วย ผมกะจะหาซื้อตุ๊กตาหมีให้ปาล์ม จะไปซื้อที่ร้านกิ้ฟช็อบแถวในเมืองดีกว่า ปาล์มต้องดีใจแน่ๆ เห็นบอกว่าอยากได้นักหนาตุ๊กตาเนี่ย
ฉันอ่านจบ ฉันเพิ่งรู้ว่าจริงๆแล้วปอนด์รอแค่คำว่ารักจากฉัน ทำไมนะปอนด์ ทำไมเธอไม่ตื่นขึ้นมาฟังฉันบอกก่อนละ  ตอนนี้ฉันพร้อมที่จะบอกเธอได้ว่า ฉันรักเธอนะปอนด์ แต่มันคงจะสายไปแล้ว ยังไงฉันก็อยากให้เธอรอฉัน รออยู่ที่โลกที่มีเพียงแค่สองเรา แล้วฉันจะไปบอกเธอที่นั่น โลกแห่งความรัก รอฉันนะปอน